RIHEMIN |Devam Ediyor|

15. bölüm

Öncelikle kitabımı okumadan önce
Oy vererek ve bölüm hakkındaki
Düşüncelerinizi yorumlara yazarak
Bana destek olabilirsiniz...

İyi okumalar...

~~~~~~~

Tevekkül etmeli insan...çünkü nasipse olur..sevdiğin kişi kaderine
Yazılmışsa o seni bulur..allah takdir
Ettiyse hiçbirşey önüne geçemez...

İnsan sevmeli sevilmeli ama sevdiğini üzmeden...kırmadan...
Nadide  bir çiçekmiş gibi sevmeli...

Günün güzel ışıkları karısının
Suratına vurmuştu uzun uzun
Baktı afran karısına... karısı sevmeyide sevilmeyide hak ediyordu...karısının saçlarını okşadı yavaşça...ne kadarda güzeldi karısının saçları...eşi benzeri yoktu bu renğin olsada
Afran bakmazdıda karısından
Başka bir kadına...

Karısının uyanmaması için yavaşça yatakdan kalktı...karısına
Baktığında hâla uyuyor olduğunu
Gördü...daha fazla oyalanmadan
Üstünü giyinmeye başladı...
Son kez aynadan kendine baktığında memnun bir ifadeyle
Kapıya doğru ilerledi karısına
Hediye alıcaktı...uzun uzun düşündükten sonra aklındaki şeye
Karar verdi...aşağıya indiğinde
Annesi babasıyla birlikte oturmuş
Sohbet ediyorlardı...kendiside hep
Anne  babası gibi sevmek sevilmek
İstemişti...sevdide acı çeksede yolun sonunda  sevdiğine kavuşmuştu...

" Nereye oğlum sabah sabah"
Dedi annesi kendisine merakla bakarak...afran aceleyle cevap
Verdi karısı uyanmadan hediyeyi
Alıp gelmesi gerekti...

" Anne acelem var  az bi işim çıktı
Geliyorum hemen" diyerek hızlıca
Konaktan çıktı...arabasına binerek
Hediyesini alıcağı yolu tuttu...
Radyoyu açtığında çalan türküyle
Eski günleri geldi aklına ne dinlerdi
Bu türküyü evrası için...
Çalan türküye eşlik ederek yola
Devam etti...

Geceler boyu sürgün, şu gönlüm sana vurgun..
Kanıyor senin ugruna...

~~~~~~~

Evra gözlerini açtığında hersabahki
Gibi bakışları kocasından tarafı
Buldu ama kocası yatakda yoktu...
İçini merak sardı evranın acaba
Kocası nerdeydi...

" AFRAN! " Diye bağırdı evra ama
Kocasından ses soluk yoktu...
İşi çıkmıştır belki diyerek yatak' dan kalktı...kocasının kendisine
Haber vermeyişinden biraz,kocasına kırılsada belki kendisini
Uyandırmamak için diyerek banyoya ilerledi...

Banyodan çıktığında  yavaş adımlarla giysi dolabına ilerledi...
Çiçekli  dar kesim bir elbise alarak
Giyinmeye başladı...
Yatağını toplayarak telefonunu eline aldı...ekrana baktığında kocasından ne bir arama vardı nede mesaj mutsuzlukla titrek bir
Nefes verdi...aklına kötü düşünceler gelsede aklından direk
Kovdu...
Makyaj masasının önüne geçerek
Kendine yakıştırdığı makyajını
Yaptı...saçlarına kaydı gözü..ateş
Kızılı saçları vardı...beline kadar
Geliyordu saçları kocasıda en çok
Saçlarını seviyordu...yüzünde bir
Gülümseme oluştu. Aynada kendine gülümseyerek bakarken
Beline dolanan kollarla ilkten
Korksada,kocası olduğunu fark edince derin bir soluk verdi..
" Afran ya valla birgün aklımı alıcaksın hadi hayırlısı" dedi kocasına gülerek bakarak...

Kocası kendisine daha çok sarılarak boynundan öptü..
" Olsun ben seni öylede severim..
Hem ben şikayetçi değilim görmüyormusun halini güzelliğin
Yüzünden aklımı başımdan aldın
Karıcım..."

" Yaaa öylemi?" Dedi evra kocasına
Cilveli bir şekilde...

" Öyle güzelim" dedi kocası boynunu koklarken...