ELEM (Askıya Alındı)

ELEM

          Şarkımız= Taladro ● 46.sokak

Hepinize merhaba! İlk kurgum olan ELEM sizlerle birlikte. Dört günde bir yeni bölümleleri sizlerle buluşturuyorum. Alper ve hayatını konu alan bu kurgu size hayatı tanıtacak. Kabul ediyorum fazlaca dram içeriyor fakat gerçekleri göz önünde bulundurmazsanız hayalleriniz sadece hayalinizde kalır. En büyük gerçeğiniz, hayallerinizi göz önüne dökecek azminiz ve çabanız olsun canlarım:)

Yorumlarınız ve görüşleriniz benim için çok değerli. Yorum yapmayı ve oy vermeyi sakın unutmayın hepinizi çok seviyorum, kendinize iyi bakın görüşmek üzereeee.

Instagram= ssevilay.karara
                     1kitapta1dunya
(Wattpad'den geldiğinizi belirtmeyi unutmayın)

Elem, neden varolduğunu sizlere masumca anlatmak için bu bölümleri içinde barındırıyor.

Dertleşebileceğiniz biri olmak için ve size artık ağır gelen o dertleri paylaşmak isteyeceğinizi bildiği için burada! Sessiz olun çünkü Alper'in de bir derdi var. Sizde onu dinleyin, okuyun!

Bazı dertler, bazı hayatların sonu olur. Bazı hayatlar ise o dertleri soğuk bir toprağa gömer. Bazen insan içine atar, konuşamaz. Fakat o insan, öfkesine aktarır içine attıklarını. Çok sever, az sevilir... Çok ister, çok çabalar ama parası olana yenilir. Ailesinden aldığı masum bir  sevgiyle büyür ama her zaman o sıcaklığı bozan biri vardır. Sevgiyi çok görüp, birşey yerine bile koymayanlarda var. İnsan işte, meydan okuyamaz ki hayata. Savaşamaz ki geçmişiyle, yüreğinde ki sızıya sebep olan o acıyla, anlatamadıklarıyla...

Soğuk bir kış gecesi doğmuştu Alper. İlk önce kendisi gibi etrafında ağlayan bebeklerin sesini duydu sonra ise annesi Burcu'nun. Gözlerini dünyaya açmış, cennetine bakıyordu. Henüz yeni yeni göz kapakları açılan bir çift yeşil göz; dünyanın ona sunduğu acıları sırtına alıp, çaresizce dolaştıran bir çift yeşil göze bakıyordu. Annesi zorlu bir doğumdan çıkmıştı fakat o kumralsı saçlar hala ay gibi parlıyordu. Her gülümsediğinde inceden inceden kendini gösteren gamzesi, Alper'i ilk gördüğünde kendini açıkça belli etmişti.

Alper'in yeni doğduğunda bile saçları gürdü. Yeşil gözlere siyah saç ne de yakışmıştı. Beyaz bir kundağa sarıp sarmalanmıştı, gayet sağlıklıydı. Annesi Burcu, oğlunu kucağına aldığında kalp atışlarını hissediyordu. O minik kalp nasıl hızlı çarpıyordu, nasıl güçlüydü. Burcu resmen eriyor gibiydi. İlk defa böyle bir duygu yaşıyordu. Oğlunun kalp atışlarını, ilk kucağında duyacağı aklına bile gelmedi.

Dışarısı beyaz örtüyle kaplıydı ama içerisi bir umut dükkanıydı. Ne çok şiddet görmüştü Burcu kocasından. Hamile bir kadın her gün dövülüyor, bebeği, kocam bile diyemediği Levent'in umrunda olmuyordu. O bebek Levent'in oğluydu. Sadece dünyaya göz açmış bir insandı onun için. Sancısı tuttuğunda bile, bebeğinin öldüğünü düşünmüştü. O acıyla hastaneye nasıl geldiğini bilmiyordu. Sabah banyoda darbe üstüne darbeyle buluştuğunun da, patlayan dudağından akan sıcak kanı temizlerken, gecesine sancısı tutarsa sadece bebeğinin ölmüş olma ihtimali aklına gelebilirdi. Belki bir umut yaşardı ama yalancı bir his olduğu düşüncesi ilmek ilmek işledi ruhuna.

Hayat işte, ne olacağı belirsiz bir yaşam. Dışarıda ne olduğunu bilmeden doğan bir bebek, yaşayacaklarından habersizce ağlıyordu. Bu ağlama, bir histi. Büyüdüğünde içine atacağı tüm göz yaşlarını önceden boşaltıyordu ki güçlü durmak için harcadığı zamanı bölmesin. Kendini bekleyen engelleri aşmak için ne çok çabalayacaktı. Çok düşecek ama daha güçlü ayağa kalkacaktı.

O çocuk şimdi 11 yaşında. Bu yaşa gelene kadar öğrendiği tek şey bu hayatın onu çok zorlayacak olmasıydı. Yüzünde ki şişlikler, kollarında ki morluklarla beraber yeni bir eser olmak için orada bulunuyorlardı. Bu eser ise bir babaya aitti.

Annesiyle beraber bir duvar kenarına kapanıp, Levent'ten gelecek olan yeni darbelere kalkan oluşturmaya çalıştıklarını hatırladı bir an. İki insan bir insafsızla baş edemedi. Çünkü o insafsız, aynı zamanda bir vicdansızdı.

Böyle büyüdü Alper. Şimdi ise siz onun nasıl büyüyeceğini okuyacaksınız. Yeri geldiğinde kadere boğulacak, yeri geldiğinde meraklanacak, yeri geldiğinde ise keder bile sizi tutamayacak şekilde gözünüzden damlalar süzüldüğünü hissedeceksiniz.

Hadi başlayalım!!!
Unutmayın! Alper insan olmayı bilmeyen o toplumun içinde büyüyecek. İnsan olamayan insanların içinde...