My Cruel Alpha

Chapter 19

Pag-uwi ko sa bahay ay wala akong nadatnan ni isang tao. Bukas rin ang front gate namin.

Nakakabinging ingay ang bumabalot sa katabing bahay namin. Nang sumilim ako sa may bakuran nila ay makita ko ang mga kahong-kahon na gamit.

May bagong lipat yata.

"Hoy Maria Marggiar Elyse Gerona! 'Wag kang tumunganga dyan at tulungan mo akong mag-ayos ng gamit dito! Pota!" Sigaw ng kapitbahay.

Napakunot ang noo ko nang marinig ang boses na 'yon.. Medyo familiar kasi pero hindi ko na matandaan kung saan ko narinig. Napailing nalang tuloy ako bago pumasok sa loob ng bahay namin.

Nagpahinga lang ako ng kaunti at umakyat para kunin ang gitara ko sa kwarto. Balak ko kasing magsulat ng kanta

Nang makuha ko na ang gitara ko ay pumunta naman ako sa likod ng bahay. May maliit kaming coffee table roon sa harap ng hardin ni Mama.

Ipinikit ko ang aking mga mata at nagsimula na akong magstrum. Inilapag ko rin sa mesa ang papel at lapis na dala-dala ko. Nakatono na ang gitara kaya hindi na ako masyadong nahirapan na kapain ito.

"Oh buwan
Ikaw nga ba'y tunay na kaibigan?
Oh oh oh oh
Lulan, lulan saki'y mundo ay kalungkutan
Oh oh oh
Dapat ka nga bang pasalamatan?
O kasiyaha'y tuwing ika'y lilisan."

Habang iniisip pa ang kasunod na linya ay may naramdaman akong naupo sa tabi ko. Mariin akong napapikit dahil masyadong matapang ang pabango niya. Dumidikit sa balat ang amoy!

"I didn't know, you have talent for Singing and Instruments. Ang galing mo Paulo" She said.

Before I can open my eyes again, she took my pencil and paper and wrote song lyrics there.

"There. It should complete this things that popped up randomly in my mind."

When I opened my eyes, I looked at the lyrics she wrote. Damn, speechless!

"I'm amaze. Wow," Rie chuckled.

"Amazing? What's amazing there? You should go back to writing your song." Rie laugh one more time before standing up and left without permission.

I followed it with sight and was surprised when it entered the house next to ours. So she's the newbie renter?!

I sighed. "What a small world..."

I strum the guitar once again and sang the lyrics she wrote. Suddenly a inspiration came out of nowhere.

I tried to sing my unfinished song again until I was satisfied by the tune, dynamics, rhythm and lyrics.

Muli akong napatingin sa kabilang bahay nang makita kong lumabas ulit si Rie. May dalang violin.

Lumapit itong muli kung saan ako nakaupo at naupo rin doon.

"I know you've heard the whole song. How was it?" Wika ko. Nasa malayo ang tingin.

"Maganda. Malalim ang gustong iparating" sagot nito tsaka tumawa ng mahina. Malayo rin ang kanyang tingin, ngunit maya-maya lang ay nabaling ang titig nito saakin kaya't medyo nailang ako.

"Thanks. Also, thank you for helping me finished the song."

"You play? I mean do you play Violin?" I asked. Rie just nodded.

And for the first time, she gave me a geniune smile.