My Cruel Alpha

Chapter 41

After what happened that day, hindi na muna ako nagpakita sakanila. Nahihiya akong humarap kay Paulo lalo na ngayon. Alam niya na kung sino at ano ako. Sumandali akong pumunta sa Busan para magrelax, dito ko rin nakilala ang bago kong kaibigan na si Asher. I don't know why he prefers to call him by his English name when his Korean name is so good. Lee Jun-Sẹo.

Sa dalawang araw na pananatili ko sa Busan ay nakahanap ako ng job opportunity. I got in as a English Teacher. Since South Korea's second language is English, I grabbed the opportunity. Malayo ito sa course na kinuha ko pero, fluent naman ako sa english. Bugbog sarado ako sa english noong collage kaya keri na rin.

Meanwhile, Asher is holding a dance competition next week wherein, he invited me to be one of the Judge. Okay rin yon. Extra income dahil next next week pa ako papasok sa trabaho. Baka lumipat rin ako ng matitirhan.

Malayo-layo kasi ang Busan sa Seoul. Mahigit apat na Oras ang byahe by land. Ngayon ang araw ng alis ko, babalik na muna ako sa Seoul at pagkatapos ng competition ay lilipad na ako patungong Busan. I have money but it isn't enough if ngayon palang ay lilipat na ako. Nagdedepende muna ako sa perang kikitain ko from the event. At for the mean time, makikitulog muna ako sa bahay ng Ate ni Asher.

Ate Alicia is a half-Filipina, half-Korean. I already met her yesterday. Sobrang bait niya at mapagkakatiwalaan. Nung makausap ko kahapon kaagad niyang tinanong if may tutuluyan ba ako 'pag dating ko sa Busan, i said none. But then, she offered her house to me. I was lucky to meet a nice girl like her.

Pagkauwi ko sa condo ay diretso pahinga ako. Kaagad akong naramdaman ang pagod sa dalawang araw na paggagala. Bumigat na ng bumigat ang talukap ng aking mata hanggang sa makatulog na ako.

...

Kinabukasan, nagising ako dahil sa sinag ng araw. Ngayon ko lang rin napansin na napahaba ang tulog ko dahil gano'n parin ang suot ko. Sa totoo lang ay tinatamad pa akong bumangon, but then biglang kumalam ang sikmura ko.

Oo nga pala't di pa ako kumakain simula kagabi. I was humming a song nang marinig kong may nag-doorbell. I thought it was just Marggiar kaya hindi ko na siya pinagbuksan pa. Kaya nya nang buksan ang pinto ng mag-isa atsaka, hindi naman naka-lock yung pinto.

"I can buy myself flowers.." pagsabay ko sa kanta. Sumayaw sayaw pa ako dahil feel na feel ko ang bagong kanta ni Miley Cyrus.

Nagluto lang ako ng ramyeon para sa sarili ko at pagkatapos ay gusto kong mag-paint. Tinuruan ako ni Lolo kung paano gumuhit at magpinta, pinapanood ko lang siya noon at tuwang-tuwa na akong magpinta. Kalaunan ay mas naging maayos dahil naturuan rin ako sa eskwela.

Nakakamiss.

Nakakamiss maging bata. Yung walang ginagawa ba sa maghapon? Ngayon kasi ay puro trabaho na ang aatupagin ko.

...

Mabilis lumipas ang mga araw at sa katapusan na ang competition at yon ang pinaghahandaan ko sa ngayon. Hindi ko pa nga alam kung anong gagawin ko sa mga natitirang araw ko rito sa Seoul. Lately kasi ay puro pagpaint lang ang nagagawa ko. I'm planong to create a Facebook page para sa mga artworks ko. I want to share them with the world.

May times nga na nagpopost ako sa twitter pero konti lang ang nakakakita. Friends ko lang rin.

Wala akong magawa kaya naisipan ko nalang ipaint ngayon ang sarili ko habang tinutugtog ang violin. Tsaka ko na ipopost kapag nasa mood ako magpost. Hahahahaha.