"Flashback"
" Neden daha küçük yaşta bukadar zorluğa katlanmak zorundaydıki ?
Neden herşey bukadar zordu? Neden hayat bize bukadar acı veriyordu ?
Özellikle de yakınlarımız tarafından bu şekilde görmezden gelinmek. Hiçbir şey olmamış gibi davranıp susmaları
Babam annemi döverken benim ve kardeşlerimin dışardaki bağırışlarımızı ağlayıp yakarışlarımızı hiç mi duymuyorlar dı bu lanet olası komşular.
Hayır duyuyorlardı ama biride çıkıp ne oldu neden ağlayorsunuz diye sormuyordu
Peki ya dayılarıma ne demeli arkanızdan vuran hep en yakınınızdır derlerya işte bu çok doğru bir sözdü
Onlarda bunu yapmışlardı babama "akıllanmazsa bize gönder bizde döveriz" demişlerdi annemi okadar çaresiz bırakmışlardı ki kendine bir şey yapmasından korkuyordum
Lanet olsun biz daha küçüktük elimizden hiçbir şey gelmiyordu ama onların elinden geliyordu ve yapmıyorlardı
Hepsinde nefret ediyordum iğrenç insanlardı
Ve yine babamın annemi dövdüğü hafta okulun heryıl düzenlediği dans ve oyunlar yapılacaktı
Sınıf öğretmenimizde bir dans hazırlamış ve benide oynamam için almıştı.
Genelde sınıf ın en sessiz ve aptal görünümlü öğrencisiydim
derslerim çok iyidi ama sessiz biri olduğum için hocalar hiçbir zaman beni herhangi bir oyuna almıyorlardı ama busefer hoca beni oyuna almıştı.
Çok sevinmiş ve heyecanlanmıştım ilk defa bir oyuna katılacaktım ve bu beni çok mutlu etmişti. Dört hafta boyunca pratik yapıp hazırlanmıştık .
Fakat yine herzaman ki gibi şans yüzüme gülmemişti babam yine aynı şeyi yapıp annemi dövmüştü ve bende hiçbir şey olmamış gibi davrananazdım buyuzdende gidip hocaya ayrılmak istediğimi söyleyip ayrılmıştım oyundan
Sınıföğretmenimiz ne olduğunu ve neden ayrılmak istediğimi sormuştu ve bende zarzor bir şey olmadığını söyleyip sadece oyundan ayrılmak istediğimi söylemiş ve yanından ayrılmıştım
Ağlamamak için kendimi o kadar çok sıkıyordum ki yumruk yaptığım elim bembeyaz olmuştu "
Jungkook 'dan
Uzaktan iki takım elbiseli adam ğörüş alanıma girdi bana doğru geliyorlardı
"Junkook senmisin?" Diye sormuştu öndeki kel adam
" Evet benimde sizi tanıyamadım"
"Baban uzun zaman önce yüklü bir miktarda borcu vardı bizden ama geri ödemeden kaçtı buyüzdende onun yerine sen ve abin ödeyeceksiniz borcu ."
Şok geçirmiş bir şekilde adama bakıyordum. Neyden bahsediyordu bu benim böyle bir şeyden kesinlikle haberim yoktu
" Bakın siz yanlış biliyorsunuz dur benim babam böyle bir şeyi asla yapmaz "
"Bana inanmıyorsan birde buna bak" deyip elindeki kağıdı bana gösterdi
Bu bir sözleşmeydi adam doğruyu söylüyordu
Elimdeki sözleşmeyi çekip aldı ve konuştu "bir an önce borcu ödesen iyi olur yoksa sende ailende sonuçlarına katlanırsınız " dediğinde ceketini eliyle yana itip silahını göslermiş ve uzaklaşarak gitmişlerdi
Arkalarından bakakalmış bir şekilde öylece duruyordum
Babam böyle bir şeyi nasıl yapabilirdi hala inanamıyorum
Hemen cebimden telefonu çıkarıp hyungu aradım acaba oda bu durumu biliyomuydu
"Alo. Ne yapıyorsun hyung?"
"İş yerindeyim Jungkook çalışıyorum bir şey mi oldu sesin kötü geliyor"
"Aslında hyung az önce iki takım elbiseli adam geldiler ve sanırım tefeciydiler. Babamın onlardan yüklü mikatarda borç aldığını söylediler. senin haberin varmıydı? "
" Evet Jungkook bende biliyorum. Yeni öğrendim zaten. Babam kumar oynuyormuş ve kumarda kaybedip borçlanmış sürekli borcu ödeyemeyince tefecinden borç almış "
"Ne! Babam kumarmı oynuyordu "
"Evet malısef"
"Babamın böyle bir şey yaptığına inanamıyorum hyung "
"Bende inanmıyorum Jungkook bende"
"Peki ne yapacağız hyung?bunlar hiç tekin gibi görünmüyorlar "
" Sen bir şey yapmayacaksın Jungkook.
ben halledeceğim
" Ama hyung "
"Aması falan yok Jungkook . ben halledeceğim "
"Eminmisin hyung?"
"Evet eminim ve ayrıca annemede bir şey belli etme "
"Tamam hyung belli etmem merak etme
bir şey olursada haber ver "
" Haber veririm sonra konuşuruz "
"Tmm hyung görüşürüz "
"Görüşürüz"
Telefonu kapatıp arabaya bindim annemin yanına gidecektim buyüzdende kendimi biran önce toparlamam gerekiyordu anneme hiçbir şey belli edemezdim
Hastenenin önünde durduğumda arabadan dışarıya çıkıp hastanenin girişine doğru ilerledim
Odasına doğru yaklaştıkça kapıyı tıklatıp içeriye girdim
"Merhaba annecim nasılılsın bakalım bugün?"
" Daha iyim oğlum. Sen günün nasıl geçiyor derslerine çalışıyorsun değilmi kerata " değinde gülmüştüm
" Çalışıyorum anne meraketme sen "
"Baban bugünlerde beni hiç ziyarete gelmedi nerede olduğundan haberin varmı oğlum? "
Ne diyeceğimi bilemeyip anlık susumuştum ne diyecektim ben şimdi ona hiçbir şey anlatamzdım da
" Bilmiyorum anne bende bilmiyorum"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geçmişin izleri || jjk
General FictionGeçmişte yaşadıklarından kurtulamayan Jena ve ilk görüşte etkilenen jungkook Şiddet ve argo içermektedir
