Geçmişin izleri || jjk

flashback

"Flashback"

" Bir insan nasıl bu kadar iğrenç zihniyetli olabilirdi ? Ya da nasıl bu kadar iğrenç düşüncelerle dolu olabilirdi? Aklım almıyordu

Bir insana iftira atmak bu kadar kolay mıydı gerçekten? Karına iftira atmak bu kadar kolaymıydı ?

Benim babam için kolaydı. O annemin hiç yapmadığı bir şeyle suçlayıp ona iftiralar atıyor onu suçluyordu

Peki sebebi neydi? Kıskandığı için mi? Ya da arkadaşları mı onu dolduruşa getiriyordu yoksa lanet olası üvey kardeşlerimizi mutlu etmek için miydi?

Hepsi evet hepsi de nedenler arasındaydı ama en çok da lanet olası üvey kardeşlerimizi mutlu etmek içindi

Onlar yüzünden başımıza gelmeyen kalmamıştı
Yüzümüze gülüp arkamızdan işler çeviriyorlardı

Halamı bize karşı dolduruyorlardı oda gidip babamı bize karşı dolduruyordu e gerisini biliyorsunuz zaten babamın anneme yaptıkları

Annemin bunu farketmesi uzun zaman almıştı o bunu farkedenekadar onlar her türlü kötülüğü yapmışlardı zaten

Bizden ne istiyorlardı bir türlü anlayamıyordum annemin asla onlara karşı bir kötülüğü olmamıştı aksine onlara çok iyi davranıyordu ama onlar asla anneme karşı iyi niyet beslememişlerdi

Evlenip gitmişlerdi ama hala anneme karşı nasıl komplolar yapabiliriz ya da onu nasıl üzebiliriz diye düşünüyorlardı

Onlardan nefret ediyordum sadece nefret ve elbet biliyordum ki bu yaptıklarının cezasını bir gün çekeceklerdi hepside yaptıklarının cezasını çekecekti "

Kafeden çıkıp aceleyle kampüse gelmiştim umarım geç kalmamışımdır

Sınıftan içeriye girdiğimde profesör ün henüz gelmediğini farkettim ve hemen boş olan sırama oturdum

Dersim bittikten sonra sınıftan çıkıp kampüse indim bugün psikoloğumla randevum vardı ve oraya gidecektim

Kampüsün çıkışında ilerlediğim sırada Jungkooku görmüştüm yanında üç tane takım elbiseli adam vardı ve tartışıyor gibiydiler

Öndeki kel adam Jungkookun karnına yumruk attığında ilk başta şaşırmış gözlerle oraya bakmıştım ama hemen kendimi toparlayıp o tarafa doğru yürümeye başladım

"Hey ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz!" Diye bağırdığımda hepsi bana bakma başlamıştı

"Sen karışma küçük kız yoksa seninde canın yanar "

İçimden küçük kız senin babandır demek geçsede bunu dile getirmeyip konuştum

"Onu rahat bırakın yoksa kötü olur"

"Jena sen karışma " dediğinde Jungkookun söylediği şeye aldırmadan adama bakmaya devam ettim. Burdan gideceğimi düşünüyorsa yanılıyordu

Üç kişinin bir kişiye saldırması göz yumacağım bir şey değildi

" ne olur küçük kız. Yoksa bizi dövermisin?"değinde sırıtmıştı

"Evet sizi dövmek zorunda kalırım ve emin olun bunu istemzsiniz "

"Jena karışma dedim sana " Jungkookun dediği şeye yine aldırmadan adama bakmaya devam etmiştim

"Yürü git işine küçük kız başına bela alma" değinde beni omzumdan iteklemişti hafif sendelediğimde tam
Jungkook a yumruk atacaktı ki buna izin vermeyip kolundan sıkıca tuttum ve vurmasına izin vermedim

Adam kolunu kurtarmya çalışırken uzun boylu olana bana doğru geliyordu adamın bacak arasına çok sert olmayacak şekilde tekme attım ve bana doğru gelen adamıda karnına sert bir tekme savurduğumda aynı zamanda da bacaklarına sert tekmeler atıyordum

Jungkook orda bana şaşırmış bir şekilde bakarken
Diğer zayıf olanıysa bana yumruk atmaya çalışyordu yumruğunu havada yakalayıp karnına yumruğumu geçirdim ve bacak arasına tekme attım yere savrulurken

Kel olanı bana sağlam bir yumruk atmıştı ve dudağımın patladığını ağzıma gelen metal tattan anlamıştım

Junkook sinirli bir şekilde buraya ilerlediğinde kel olana sağlam bir yumruk atmıştı adam yere yığılırken Junkook karnına tekme atmaya başlamıştı

"Eğer birdaha ona dokunursan seni öldürürüm duydunmu lan beni "

Junkookun konuşmasına odaklanamadan bana doğru yürüyen zayıf olana arkadan bir uçan tekme attım ve yere düşmesini sağladım

Kel olanı zorlukla ayağa kalkıp konuştu

"Bir daha görüşeceğiz sizinle işte o zaman kaçarınız olmayacak" dediğinde

İki adamınıda alıp burdan uzaklaşmaya başlamışlardı

"Sen ne yaptını zannediyorsun? silahları vardı farkında mısın? ya bir şey yapsalardı sana? ya bir şey olsaydı? "

Sinirle konuştuğunda ona bakıp konuştum

"Sana yardım ettim ve sen Böyle mi teşekkür ediyorsun ?"

"Hayatını tehlikeye attığının farkında mısın birde teşekkür mü bekliyorsun"

" sonuç olarak benim sayemde dayak yemekten kurtuldun değil mi ama merak etme bir dahakine istemediğin kadar dayak yiyebilirsin çünkü dayak yediğini görsem bile sana yardım etmeyeceğim"

"Öylemi?"

"Öyle"

Bana doğru yaklaşmaya başladığında elini dudağıma doğru uzatmıştıki bir adım geri çekildim

"Dudağın kanıyor " dediğinde elim istemsizce dudağıma gitmişti

Yere düşen çantamı alarak içinden mendili çıkartıp dudağıma bastırdım

"Ağrıyormu?"

"Hayır "değimde aklıma gelen şeyle duraksadım psikoloğumla randevum vardı değilmi ? Ah lanet olsun tamamen aklımdan çıkmıştı

Hemen çantamdan telefonumu çıkartıp saate baktım az bir vaktim kalmıştı ve gitmem gerekiyordu

"Bir sorunmu var ?" Dediğinde
Daha ne olsun diye içimden geçirdim

"Benim gitmem gerekiyor. görüşürüz"

"İstersen seni bırakabilirim" dediğinde arabasını göstermişti

"Gerek yok kendim giderim " diyip arkamı döndüm ve hızlıca yürümeye başladım