Geçmişin izleri || jjk

knit up

Hastanede bir saat kadar kaldıktan sonra hemen çıkmıştık Jungkook beni okula geri bıraktıktan sonrasındada gitmişti

Hastanede kaldığımız süre boyuncada
Cohee teyzeyle tatlı bir sohpetimiz olmuştu çok sevecen ve cana yakın birisiydi ve sanırım onu birkaç gün arayla tekrar görmeye gidecektim ama bu sefer tek başıma gidecektim tabi

Junkook a annesin hastalığını sorduğumdaysa bana annesinin akciğer kanseri olduğunu söylemişti buyüzdende hastanede tedavi görüyordu

Onun için üzülüyordum umarım bir an önce iyileşirdi

Dersim bittikten sonra kampüsten dışarı çıktım ve otobusün bulunduğu yere doğru yürümeye başladım

o sırada da bağırış seslerini duymaya başlamıştım " sana bir an önce o borçları öde demedikmi lan " sesler giderek arttığında

tenha olan çıkmaz sokağa girmiştim
dört takım elbiseli adamın bir kişiyi dövdüğünü görmemle

Dikatli bir şekilde baktığımda dövdükleri kişinin Jungkook olduğunu ve döven kişninde o kel adamdan başkası olmadığını farkettim
Junkook a baktığımda kaşı patlamış dudağı kanıyordu

"Hey siz onu hemen rahat bırakın!" Nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle onlara doğru bağırdığımda bana bakmaya başlamışlardı

"Sen yine nereden çıktın lanet şey "

"Beni duymadınız sanırım onu hemen bırakın"

"Tabikide bırakmayacağız. Hemen yakalayın şu kızı "

İki kişi üzerime doğru yürümeye başladığında öndeki ani bir hareket yaparak yumuruk atmıştı yumruğundan kurtularak karnına tekmeyi geçirmiştim. Yere düştüğünde kısa olanı bu sefer yumruk atmaya başlamıştı hızla yumruğundan kurtulup bacak ararsına tekmeyi geçirmiş ve yüzüne sert bir yumuruk geçirmiştim

İkiside yere yığıldığında bu sefer Junkook u tutan diğer ikisinden biri üzerime doğru gelmeye başlamıştı

Hızlıca attığı yumruklardan kurtularak karnına sert bir yumruk atmış ve boyun girintisine sert bir tekme atmıştım

Jungkooka baktığımda onu tutan kel adama yumruk atmaya başlamıştı

Onu yere serdiğinde koşar adımlarla yanıma gelp elimi tutmuş ve"koş "demişti bu durumda topuklamaktan başka şansımız yoktu zaten

Hızlı bir şekilde koşmaya devam ediyorduk arkama baktığımda ise peşimizden gelmeye başlamışlardı bile

Junkook "bu taraftan "diyip ikimizi sokağın dar olan kısmına götürdüğünde hızlıca oraya gitmiştik .

Nefes nefese kaldığımızda soluklanmaya başlamıştık duvarlar çok fazla dardı. Birbirimize çok yakın durduğumuz için nefeslerimiz birbirine çarpıyordu

" Sen iyisin değil mi ?" Diye sorduğunda başımı olumlu anlamda salladım ama onu yüzü pekte iyi sayılmazdı

"Hani bir dahakine dövüldümü görsen bile bana yardım etmeycektin. Fikrini değiştiren nedir ?" Demişti sırıtarak

"Sen olduğunu bilmiyordum bilseydim gelmezdim " dedim bu söylediğim şey tamamen yalandı o olduğunu bilseydim yine yardım ederdim ama onun bunu bilmesine gerek yoktu tabi

" Beni gördüğünde arkanı dönüp gidebilirdin ama gitmed-" yakından gelen ayak seslerini duyduğumda elimle hızlıca Jungkook un ağzını kapatarak konuşmasını engelledim