Geçmişin izleri || jjk

part 11

Herkese merhaba🙋
Başlamadan önce yorum ve voteeee  atmayı ihmal etmeyin lütfen 🥰
herkese iyi okumalar💓

Kum torbasını yamruklamaktan moraran ellerime aldırmadan yumruklamaya devam ediyordum

Sinirli olduğumda hep yaptığım
şey buydu kum torbasını yumruklamak

Kim olduğunu bilmediğim biri bana notlar yazıp beni rahatsız etmeye devam ediyordu ve ben onun hâlâ kimbolduğunu öğrenilmiş değildim

Öte yandan annem beni aramış ve ne zandır eve gelmiyorsun bugün eve gel demişti

Sinirle birkaç yumruk daha üstüste attım

Ne kadar o adamı görmek istemesemde mecburen gidecektim. Annem için.

" Jena burda bitir istersen herkes çıkıyor burayı kapatacaklar " kapının önünde konuşan Felixe baktım bana doğru geliyordu

"Evet haklısın bende birazdan çıkarım " başını olumlu anlamda sakladığında ellerime bakmıştı

"Jena bu ellerinin hali ne? neden eldıven kullanmadın?"

"Önemli bir şey değ-" sözümü bitiremeden ilk yardım çantasını getirmişti bile

"Krem sürmemiz gerek daha kötü olabilir " dediğinde İlk yardım çantasından kremi çıkarmıştı

"Teşekkür ederim ama kendim sürerim  "dediğimde elimi ona doğru uzatmıştım "peki" deyip kremi elime bırakmıştı

Aslında okadar da çok ağrımıyordu yani biraz ağrıyordu ama fazla değil sadece hafif morarmıştı

Kremi iki elimede sürdükten sonra ilk yardım çantasından sargı bezini çıkartıp elime sarmaya başladım

Tabi ne kadar becerebildiğim tartışılırdı. Felix zorlandığımı farketmiş olacakti elimdeki sargı bezi tutup "ben hallederim " demişti

Sargıyı bitireceği sırada konuştu " bugünlerde moralin bozuk gibi bir sorunmu var?"

" Benim hayatımda birden fazla sorun var aslında ve aslada bitmiyorlar "

"Anladım ama bu hayatta bir tek senin sorunların yok herkesin sorunlar vardır önemli olan bununla savaşıp başedebilmektir. Birde böyle düşünmelisin" dediğinde başımı olumlu ablamda salladım

"Seninle sohpet etmek güzeldi fakat sanırım artık çıkmamız gerek " dediğimde başını olumlu anlamda sallamıştı

Eşyalarımızı toplayıp çıktıktan sonra kısa bir veda edip yürümye başladım

O sırada da telefonum çalmıştı kim olduğuna bakmak için çantamda telefonu çıkardığımda Mira'nın görmüştüm ve hemen telefonu açmıştım

"Jena nerdesin? Ne yapıyorsun?"

"Yeni kursatan çıktım eve gideceğim bugün "

"Eve mı gidiyorsun? "

"Evet eve gideceğim uzun süredir eve gitmediğim için annem biraz kızgın bana buyüzdende birkaç gün evde kalacağım"

"Anladım peki eşyalarını almak için gelecekmisin? "

"Hayır evde de var zaten gerek yok
.Peki sen ne yapacaksın tek başına sıkılmazmısın ? "

"Sıkılırım sanırım neyse sen beni düşünme sadece biraz daha çabuk dönmeye çalış"

"Pekâlâ çabuk dönmeye çalışacağım. Mira şimdi kapatmam gerek otobüs geldi sonra konuşuruz "

" tmm bebeğim çok çok çok öpüyorum seni  " dediğinde hafif tebessüm ederek konuştum " bende seni öpüyorum görüşürüz " deyip telefonu kapattım
Ve gelen otobüse bindim

Eve vardığımda hızla kapıya doğru ilerledim içerden bağırışma sesleri geliyordu  içime yine o tarifsiz korku kaplamıştı bile
tam kapıya çalacaktımki kapının açık olduğunu farkermemle içeriye girdim

Babam tüm sinirini annemin üzerine kusarken annem ise sesizce ağlıyordu

Geldiğimi  farketmemişlerdi bile

Tam elini kaldırıp anneme vuracakken hızlıca önüne geçtim ve tokadı ben yedim. Ağzıma gelen o metalimsi tatla dudağımın patladığını anlamıştım

O şaşkın gözlerle bana bakarken sinirle konuştum " eğer bir daha anneme vurmaya kalkarsan vucudunda sağlam tek bir kemik bırakmam " dedim sinirle

Bunu yapabileceğimi biliyordu çünkü artık eski küçük Jena değildim ve oda bunu biliyordu ve tabi iyi dövüştüğümüde
Amacım sadece gözünü korkutmaktı  ve başırılıda olmuştu sanırım   arkasına bakmadan sinirle hızlıca evden çıkmıştı

Ben ise derin bir nefes alıp arkama döndüm ve ağlayan anneme sıkıca sarıldım

.......

Masanın üzerinde bulunan
Telefonuma arad arda gelen bildirimlerle kim olduğuna bakmak için  açıp baktığımda Jungkookun mesaj attığını görmüştüm

Cevap vermeden telefonu tamamen kapatıp masanın üzerine geri koydum
bugün kimseyle konuşmak istemiyordum  

Yatağa uzanıp beyaz olan tavana bakmaya başladım

Dün annemi sakinleştirmiş ve ne olduğunu sormuştum
Sırf komşumuz olan yaşlı amacayla konuştuğu için ve oda bunu birilerinden duyduğu için böyle davradını söylemişti. Ve sakince gelip neden konuştun ? Ne için konuştun ? Diye sormadan böyle davranmıştı

O adamın takıntıları vardı hastalıklı biriydi o
Ona  psikoloğa gitmeyi teklif etmiştim ama reddetmişti bu beklediğim bir durumdu anında kabul etmiş olsa anormal kaçardı zaten.

Erkek kardeşim üniversiteye gidiyordu ve en küçüğümüz olan kız kardeşimde liseye gidiyordu  buyüzden de ikiside dün evde yoklardı ve tabi bende evde olmadığım için  babam bunu fırsat bilerek yapmıştı  yoksa buna cesaret edemezdi onu tanıyordum.

Yavaşça yataktan doğrulup saate baktım epey geç olmuştu.yatağa iyice sinerek düşüncelerle uykuya dalmıştım.