'Godzijdank zit jij voor me', zucht ik opgelucht tegen Eliza. 'Ik was al bang dat ik de hele rit met alleen Dave opgescheept zat'.
'Ik kan je horen', zegt Dave.
'Kan me niets schelen. Je weet toch wel dat ik je niet mag', snauw ik.
'Ik mag jou ook niet, Spriet', zegt Dave. Dave en ik kennen elkaar pas een maand en toch zijn we al aartsvijanden. Hij mag mij niet, en daarom mag ik hem ook niet. Ik heb vaak gevraagd waarom hij me zo haat, maar ik heb nooit een duidelijk antwoord gekregen.
'Naast wie zit jij?', vraag ik aan Eliza.
'Ik weet het niet, nummer zeventien werd overgeslagen', antwoord ze. Verbaasd trek ik mijn wenkbrauwen op.
'Niet doen, dat maakt je lelijk', zegt Dave. Ik negeer hem en praat verder met Eliza.
'Waar zit Mona?', vraag ik. Ik sta op en kijk de bus rond. Bijna iedereen is al ingestapt. Mona zit helemaal vooraan, naast Joris.
'Ze zit naast Joris', valt Eliza ook op. Jaloers kijkt ze naar Mona. Eliza is al heel lang verliefd op Joris. Ze durft het hem niet te vertellen.
'Jongens en meisjes, zitten jullie allemaal?', vraagt Smeets als hij de bus in is gestapt. Hij staat vooraan en schreeuwt zodat iedereen hem hoort. 'Vandaag moeten we de hele dag reizen, dus veel zullen we niet meemaken. Om elf uur vanavond komen we aan, we houden maar één pauze, een lunchpauze. Er is een toilet in de bus, dus daarvoor hoeven we ook niet te stoppen. Ik wil vragen of jullie je willen gedragen. Zorg ervoor dat anderen geen last van je hebben. Verder wens ik jullie natuurlijk een fijne reis!'. Voordat iemand iets kan vragen loopt Smeets door het gangpad en hij staat stil naast Eliza. Verbaasd kijkt Eliza hem aan.
'Ik zit deze reis naast jou', zegt Smeets en hij gaat zitten. Ik hoor Dave naast me lachen en ik geef hem een stomp. Dave schreeuwt het uit.
'Meneer, Jill stompt me!', kreunt hij.
'Aansteller!', schreeuw ik.
'Jongens, wat heb ik nou net gezegd? Zorg ervoor dat mensen geen last van je hebben', zucht Smeets. 'Jill, niet stompen. Dave, je stelt je aan', zegt Smeets en meteen draait hij zich weer om.
'Sukkel', mompel ik.
'Kreng', mompelt hij terug.
'Wat heb ik jou ooit misdaan? Waarom haat je me?', vraag ik Dave voor de zoveelste keer. Ik blijf het proberen, misschien geeft hij ooit toe.
'Ik heb nooit gezegd dat ik je haat', zegt Dave, terwijl hij over zijn arm wrijft. Ik heb blijkbaar hard gestompt.
'Dus je haat me niet?', zeg ik verbaasd.
'Dat heb ik ook nooit gezegd', grijnst Dave. Ik zucht en rol met mijn ogen.
'Waarom duw je me altijd aan de kant? Waarom zeg je me voor gek? Waarom beledig je me?', vraag ik. Dave haalt zijn schouders op.
'Voor de lol', zegt hij.
'Ik vind het niet lollig', zeg ik. Ik kijk naar buiten en zie dat de lucht donkergrijs kleurt. Niet lang daarna tikt de eerste spetter tegen het raam. Het getik van de regen en het gezoem van de bus zorgen ervoor dat ik snel in slaap val.
-------
Ik heb eigenlijk niets te zeggen..... Bedankt voor het lezen, en tips zijn welkom!!! Comment plzz!! ❤
Btw t wordt leuker ;)
