6. De opdracht

14 0 1
                                    

02-10-'15 vrijdag

Ik gaap diep en rek me helemaal uit. Ik doe mijn ogen open en kijk rond. Bijna iedereen is al weg. Ik sta op en pak mijn kleren. Ik hink naar de meisjeskleedkamer en kleed me zo snel mogelijk aan.

Gisteren is er na de lekke banden niets meer gebeurd. De banden werden vrij snel vervangen en daarna zijn we doorgereden. Om twaalf uur kwamen we aan. We mochten meteen naar bed, in een oude varkensstal. Gelukkig is het helemaal omgebouwd.

Mona komt ook de kleedkamer ingelopen.

'Hoi Jill. Lekker geslapen?', vraagt ze.

'Heerlijk. Ik was kapot', zeg ik. Ik wacht tot Mona is omgekleed en ondertussen kletsen we. Daarna lopen we naar buiten om te ontbijten. Mona loopt, ik hink.

'Goedemorgen allemaal', zegt Smeets als iedereen aan de tafel zit. 'Ik hoop dat jullie lekker hebben geslapen. We gaan nu ontbijten en daarna vertel ik over de opdracht die we gaan doen. Eet smakelijk!'.

'Wist jij iets over een opdracht?', vraag ik aan Mona. Ze schudt haar hoofd.

'Daar is niets over gezegd. Hopelijk gaan we geen stomme opdracht voor school doen. Ze moeten een kamp altijd verpesten', kreunt Mona. Ik zucht en neem een hap van mijn boterham.

Na een halfuur staan we allemaal in het weiland bij de stal. Iedereen wilt weten wat de opdracht inhoudt.

'Jongens en meisjes', begint Smeets. 'Vandaag beginnen we met de opdracht. Jullie vragen je vast af waarom je een stuk touw en andere vreemde spullen mee moesten nemen. Dat heeft met de opdracht te maken. Er is hier in de buurt een bedrijf dat activiteiten voor jongeren aanbiedt, daar gaan we vandaag heen met de bus. Als we er zijn komen jullie te weten wat jullie gaan doen. Eerst mogen jullie één tas of koffer meenemen met de vreemde voorwerpen, schone kleren en een toilettas. Ik verwacht jullie over tien minuten in de bus', zegt Smeets. Mompelend loopt iedereen de stal in.

'Wat is dit?', vraag ik aan Eliza.

'Geen idee. We zien het vanzelf wel', antwoordt ze. We pakken snel onze koffer in en dan lopen we naar de bus. Meneer Smeets roept dat we op dezelfde plek als gisteren moeten zitten en met een zucht ga ik naast Dave zitten.

'Hoi', zeg ik. Zoals ik had verwacht krijg ik geen reactie. Dan vertrekt de bus. De reis duurt tien minuten, Dave en ik zeggen geen woord tegen elkaar. Als we er uiteindelijk zijn loop ik meteen naar Eliza en Mona.

'Hallo, welkom! Jullie zijn de groep uit Nederland?', roept een vrouw vrolijk als we uitstappen.

'Ja, wij komen uit Nederland. Leuk u te ontmoeten', zegt Smeets beleefd en hij geeft de vrouw een hand.

'Kom mee, dan gaan we zitten', zegt de vrouw. We volgen haar en we lopen een klein gebouw binnen. Er staan alleen een heleboel stoelen en er hangt een scherm aan de muur. Iedereen gaat zitten en de vrouw loopt naar voren.

'Goedemorgen allemaal! Ik hoor van jullie mentor dat jullie geen idee hebben wat jullie gaan doen. Laat ik me eerst even voorstellen', zegt de vrouw. 'Ik ben Marie. Ik kom uit Nederland, vandaar dat ik de taal spreek. Ons bedrijf organiseert allemaal verschillende activiteiten voor jongeren', ze is even stil en kijkt verwachtingsvol naar onze gezichten. 'Één van die activiteiten is een dropping, en dat gaan jullie de komende zeven dagen doen!', verklapt ze. Dan loopt Smeets naar voren.

'Dat klopt. Jullie worden ergens in het bos gedropt en dan moeten jullie zelf de weg terug vinden. Ik wil eerst even de teams bekend maken, dan kan Marie daarna vertellen hoe het precies wordt geregeld en wat er van jullie wordt verwacht. Je zit in een team met de persoon die naast je zat in de bus', zegt Smeets. Het duurt even voor dat ik besef wat dat betekend.

Dave.

Ik moet zeven dagen lang met Dave door een bos in Frankrijk zwerven.

Geweldig.

-----

R.i.p Jill. Overleden door samenwerking met Dave.❤❤

Neeee, dat valt ook wel weer mee. Maar ze moet een week met hem doorbrengen... wat zielig!!!❤❤

Nu gaat heb boek pas echt beginnen. Ik heb zoveel leuke ideetjes, het einde weet ik ook al. Tenzij jullie nog leukere ideeen hebben, die kan je altijd in de comments zetten.❤❤

Bedankt voor het lezen en succes met jullie leven!! Tja, weet ik veel wat ik moet schrijven... nou doegg!!❤❤❤

(Ik heb jullie gewaarschuwd voor het stalken met de ❤❤❤❤ ;). Trouwens, dit is het langste hoofdstuk tot nu toe!! Jeej!!❤❤)

Tussen de  wolvenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu