°Η διαθήκη°

η μετακόμιση και η πρώτη μέρα στη δουλεια

Άρης ποβ

Δώσαμε ένα μάθημα σε αυτόν το Νίκο για αυτά που έκανε και φύγαμε αλλά ξαφνικά χτυπισε το κινητό του

Ο Στέφανος; Φυσικά έπρεπε να το φανταστώ ότι ήταν αυτός πίσω από όλα

Το σηκονω

Στέφανος: έλα Νίκο όλα καλα;

Εγώ: όλα οκαυ

Λέω και κλείνω

Ποβ Στέφανος

Ωραία τώρα αυτή θα είναι στο νοσοκομείο σίγουρα

Χτυπάει το κινητό μου το σηκονω

Εγώ: έλα Γιάννη τι έγινε;

Γιάννης: έλα Στέφανε η Αντωνία έχει υπογράψει θα έρθεις και εσύ τώρα να υπογράψεις;

Εγώ: τι έκανε λέει;

Γιάννης: υπέγραψε

Εγώ: καλά θα έρθω τώρα

Του το κλείνω και έχω απίστευτα νεύρα

Ποβ Αντωνία

Γιάννης: λοιπόν ορίστε τα κλειδιά της βίλας σας και των υπολοίπων κατοικίων σας αλλά και του μαγαζιού

Αντωνία: ευχαριστώ

Γιάννης: τίποτα και ότι χρειαστείς εγώ είμαι εδώ

Πάω να φύγω αλλά με σταμματαει

Γιάννης: μισό λεπτό Αντωνία αυτό είμαι για εσένα

Μου δίνει έναν φάκελο με πολλά λεφτά μέσα

Εγώ: τι είναι αυτά;

Γιάννης: είναι τα χρήματα που είχε σε έναν λογαριασμό η αδελφή σας

Εγώ: ΑΑ ευχαριστώ

Τα περνώ και μέσα στον φάκελο υπήρχαν δύο ματσες με 500ευρα τόσα λεφτά μαζεμένα πρώτη φορά μου δίνουν

Βγαίνω από το γραφείο πάω σπίτι μου και ξεκινάω να πακετάρω για το νέο σπίτι

Ο Γιώργος είχε μαζέψει είδη τα δικά του

Βιαζόταν πολύ είναι η αλήθεια

Και εγώ αν ήταν μόνο το σπίτι θα χαιρομουν

Περνούμε τηλέφωνο έναν μεταφορέα από τη γειτονιά και φύγαμε

Επιτέλους

Μετά από μια ώρα βρισκόμασταν εκεί

Είχε μια σιδερένια πόρτα που ανοίγει στα δύο με μόνο ένα πάτημα από τα κλειδιά

Μπαίνουμε μέσα και ήταν σαν να είναι παράδεισος

Προχωράμε ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια και βλέπουμε μια τεράστια πισίνα

Μετά ανεβαίνουμε και άλλες σκάλες και βγαίνουμε σε μια βεράντα καταπληκτική

Μπαίνουμε στο σπίτι που ήταν μαγικό είχε πάνω από 30 δωμάτια

Το λάτρεψα από τη πρώτη στιγμή αυτό το σπίτι

Αλλά είχε παντού φοτογραφιες της Αργυρως

Αφού είδαμε όλο το σπίτι κατεβήκαμε κάτω να ξεπαξεταρουμε

Γιώργος:πο πο μεγαλεία ζάχαρη θα περάσουμε εδώ μέσα

Εγώ: ναι το μόνο που με προβληματίζει είναι το μαγαζί

Γιώργος: μια χαρά θα τα πας

Το βράδυ

Πήγα στο μαγαζί με ένα από τα τρία αμάξια της αδερφης μου που είχε στο γκαράζ

Βγαίνω από το μαγαζί και με περίμεναν ο Σταύρος και ο Άρης

Άρης: καλώς ήρθες αφεντικό

Εγώ: καλώς σας βρήκα

Σταύρος: έλα να σου δείξουμε τα κατατόπια

Εγώ: αχ ρε παιδιά αν δεν είχα και εσάς

Άρης:αλίμονο αφεντικό μας εισια

Μπαίνουμε μέσα και ήταν όλοι η υπάλληλοι του μαγαζιού στη σειρά και μου τους γνώρισαν εγώ μόνο μια Σία και μια Μαρία θυμάμαι

Άρης: και από εδώ ο Στέφανος που φαντάζομαι γνωρίζεστε

Εγώ: ναι

Στέφανος: αν και πολύ θα θέλαμε για το αντίθετο

Σταύρος: μιλά καλύτερα στο αφεντικό

Πάμε στο γραφείο και τα παιδιά μου λένε πως το μαγαζί θα ανοίξει σε δύο ώρες και μέχρι τότε να μου δείξουν το πρόγραμμα

Εγώ φυσικά και χάρηκα

Μπήκαμε σε μια αίθουσα κλασική όπως είναι στα μπουζούκια και πρώτη βγήκε η Σία

Ωραία τραγούδισε

Μετά βγήκε αυτή μια άλλη κοπελίτσα

Και μετά το σοκ

Πάνω στη σκηνή βγήκε ο Στέφανος

Είχε καταπληκτική φωνή κάτι που δεν το περίμενα

Αφού τελείωσε μου λέει ο Άρης

Άρης: ο Στέφανος τραγουδάει πολύ σπάνια αλλά όπως και να το κάνουμε ο κόσμος τον αγαπάει μας φέρνει κόσμο

Σταύρος: εσύ από ότι μας είχε πει η αδερφή σου έχεις καλή φωνή

Εγώ: ναι αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να τραγουδήσω στον κόσμο

Άρης: σε εμάς;

Εγώ: τι;

Σταύρος: σε εμάς για να σε ακούσουμε και μετά να κρίνουμε αν θα μπορούσες να πεις καπιο τραγούδι