°Η διαθήκη°

τα διαμάντια

Λέει και μπαίνει μέσα στο γραφείο μου ο Αχιλλέας μετά από λίγο

Εγώ: Αχιλλέα ..

Αχιλλέας: Αντωνία θέλω να σου πω κάτι

Εγώ: ναι ότι θες ...

Λέω και χτυπάει η πόρτα

Εγώ: περάστε

Λέω και μπαίνει μέσα ο Γιάννης

Άι στο διάολο, τι δουλειά έχει εδώ;

Γιάννης: Αχιλλέα χαίρομαι που σε βρίσκω εδώ γιατί έγινε ένα μπέρδεμα

Αχιλλέας: τι μπέρδεμα

Γιάννης: ήρθε ένας φάκελος στην Αντωνία με χαρτιά από το μαγαζί σας , οπότε Αντωνία μπορείς να τον σώσεις στον Αχιλλέα;

Εγώ: τι πράγμα; Εσύ έστειλες τον φάκελο;

Γιάννης: ναι

Εγώ: Αχιλλέα ο φάκελος μέσα είχε αυτή τη κάρτα

Λέω και του δείχνω τη κάρτα

Αχιλλέας: εσύ εισια ρε καθίκι που μας στελνεις τόσο καιρό τα γράμματα;

Γιάννης: τι λες ρε; Πια γράμματα;

Εγώ: πια γράμματα; Τόσο καιρό καπιος μας απηλει μέσω κάποιων γραμμάτων και μας παίζεις και τον ανιξερο;

Γιάννης: για πιο λόγο αν την έστελνα εγώ να ερχόμουν να σας το έλεγα από μόνος μου;

Αχιλλέας: δεν ξέρω ίσως έτσι πιστεύες ότι θα σκευτουμε και εμείς

Εγώ: Αχιλλέα αστον, φύγε Γιάννη εμείς πάντως να ξέρεις θα το ψάξουμε

Γιάννης: ψάξτε το και όταν βρείτε Πίος το έκανε πείτε μου και εμένα

Λέει και βγαίνει έξω

Εγώ: πιστεύεις ότι αυτός ήταν ικανός να τα κάνει όλα αυτά;

Αχιλλέας: όχι

εγώ: ούτε εγώ

Αχιλλέας: τέλος πάντων τα χαρτιά που έλεγε;

Εγώ: Εμμ ναι ξέρεις ....

Τι να του πω που τα έκαψα

Εγώ: λοιπόν ζήτησε του αλλά αυτός σίγουρα θα έχει αντίγραφα

Αχιλλέας: γιατί;

Εγώ: ξεριες όταν τα βρήκαμε ήταν μαζί μου και ο Στέφανος και ήθελε να τα χρησιμοποιήσουμε , εγώ όμως δεν ήθελα και έτσι για να μην υπάρχει περίπτωση να τα βρει ποτέ .... Τα έκαψα

Αχιλλέας: καλά δεν πειράζει;

Εγώ: σοβαρολογεις;

Αχιλλέας: ναι θα πάω αύριο από το γραφείο του να πάρω αλλά

Μετά από τρεις ώρες γύρισα σπίτι μου μαζί μου ήταν και ο Στέφανος

Πήγα στην πόρτα να ανοίξω και βλέπω ένα γράμμα στο χαλακι της εισόδου

Το πιάνω ανοίγω τη πόρτα και κάθομαι στον καναπέ

Ανοίγω το γράμμα

Στέφανος: τι λέει;

Εγώ: Ώρες μετράτε παιδιά....μέχρι αύριο θέλω τα διαμάντια που μου ανήκουν αλλιώς θα σας τιναξω στον αέρα

Στέφανος: πια διαμάντια;

Όταν είχαμε πρώτο έρθει σε αυτό το σπίτι είχα βρει κάτι διαμάντια αλλά γιατί να τα έχει η αδερφή μου;

Εγώ: δεν ξέρω

Την επόμενη μέρα πήγα στο γραφείο μου και με περίμενε μέσα ένας άντρας

Στέφανος : κύριε Σαράφη μας τι κάνετε;

Λεωνίδας: καλά , και θα γίνω ακόμα καλύτερα αν μου φέρετε αυτό που θέλω

Εγώ: κοιτάξτε..

Λεωνίδας: δεν αρχίζουμε καλά με την καινούργια

Εγώ: κοιτάξτε ψάξαμε όλο το σπίτι και διαμάντια δεν βρήκαμε

Λεωνίδας: άκου να δεις κοπελιά η αδερφή σου πήγε να μου το παίξει έξυπνη και τα έκλεψε εσύ όμως σαν καλό κορίτσι θα μου τα δώσεις

Εγώ: όταν τα βρω

Λεωνίδας: τι πάει να πει όταν; Άκου υπάρχει και άλλη λύση να μου δώσεις σε ρευστό την αξία τους

Εγώ: ωραία πόσο είναι;

Λεωνίδας: 10 δις εκατομμύρια ευρώ

Στέφανος: τι λες καλέ; Τόσα δεν έχουμε βγάλει 10 χρόνια επιχειρήσεις

Λεωνίδας: τότε βρείτε μου τα διαμάντια γιατί θα σας στείλω πακέτο στην Αργυρώ, μέχρι αύριο θα κάνω υπομονή αν δεν μου τα βρείτε θα περνώ κεφάλια