°Η διαθήκη°

το μαύρο βανάκι επέστρεψε

Μπήκαμε στο γραφείο μου

Εγώ:λοιπόν Αχιλλέα τι θες να πούμε;

Αχιλλέας: λοιπόν πρώτα από όλα για να βρούμε Πίος είναι πιστεύω πως πρέπει να αυξηθεί ο κόσμος που είναι στην είσοδο

Εγώ: ναι αλλά ετσί μπορεί να τραυματιστούν;

Αχιλλέας: οχι αν φοράνε αλεξίσφαιρα

Στέφανος: ωραία αν αυξηθεί το προσωπικό στην είσοδο θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες να τους βρούμε

Εγώ: πολύ καλή ιδέα αυτό θα εφαρμοστεί από αύριο στα μαγαζιά μας λοιπόν

Στέφανος: ναι αλλά πρέπει να βρεθεί κόσμος που να είναι άξιος εμπιστοσύνης

Εγώ: ωραία ο Άρης και ο Σταύρος θα το αναλάβουν , θέλω μέχρι αύριο το βράδυ να υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι πέντε στην είσοδο και όχι μόνο οι δύο δικοί μας

Αχιλλέας: ωραία χαίρομαι που συμφωνήσες

Εγώ: ναι η ιδέα ήταν πολύ καλή

Αχιλλέας: ωραία έχω και κάτι άλλο

Στέφανος: άντε για πες

Αχιλλέας: οι δικοί μου μπορούν να βρουν από πιο μαγαζί αγοράστηκαν οι σφαίρες τους

Εγώ: ωραία και αφού βρουν θα πάμε να ρωτήσουμε ποιοι αγόρασαν τόση μεγάλη ποσότητα μέσα σε τόσο λίγες μέρες

Αχιλλέας: ακριβώς , αλλά αν είναι καπιος του χώρου θα τους έχει λαδοσει για να μην μας πουν τίποτα

Εγώ: σωστά , αλλά δεν χάνουμε κάτι να δοκιμάσουμε και στο κάτω κάτω αν δεν μας μιλήσουν με λευτα θα μιλήσουν αλλιώς

Αχιλλέας: ωραία άρα να το προχωρήσουν οι δικοί μου το θέμα

Εγώ: ναι και απόψε αν μπορούν να μάθουν

Αχιλλέας: θα τους το πω να το βρουν μέχρι απόψε αλλά αν όχι το αργότερο μέχρι αύριο

Εγώ: ωραία

Στέφανος: το λύσαμε και αυτό δεν μας αδιαζεις τη γωνία τώρα;

Αχιλλέας: θα φύγω οπότε γουστάρω εγώ

Εγώ: Εεε σταμματηστε λοιπόν έχουμε κάτι άλλο να πούμε

Αχιλλέας: όχι

Εγώ: ωραία αδιαστε μου τη γωνία και οι δύο έχω κάτι χαρτιά να υπογράψω , άντε αλέ

Φεύγουν , εγώ είχα μια στυβα χαρτιά να υπογράψω και το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει από το πονοκέφαλο

Πήρα ένα ντεπον αλλά τίποτα είπα να βρω έξω να πάρω λίγο καθαρό αέρα

Βγαίνω έξω και τους περνάμε πάλι αυτοί με τα όπλα με το που τους είδα τρόμαξα

Έπεσα αμέσως στο πατωμα

Άκουγα δεκάδες σφαίρες να πέφτουν γύρω μου ξαφνικά άνοιξε η πόρτα του μαγαζιού και βγήκαν δύο με όπλα ούτε που είδα ποιοι ήταν

Εγώ είχα μηνει κάτω

Αφού έφυγαν σηκοθηκα πάνω

Τελικά οι δύο που βγήκαν ήταν ο Αχιλλέας και ο Στέφανος

Στέφανος: είσαι καλά;

Εγώ: καλά είμαι εσείς είδατε τις πινακίδες τους;

Αχιλλέας: όχι μόνο το χρώμα του

Εγώ: αν τους ακολουθούσαμε δεν θα έχουν πάει μακριά

Στέφανος:λίγο πιο κάτω έχει διασταύρωση που θα ξέρουμε από πού θα πάμε;

εγώ: ωραία ας πηγαίναμε όλοι , λοιπόν εγώ θα πάω, σήμερα κινδύνεψα να χάσω τη ζωή μου και μάλιστα δεύτερη φορά με τέτοιο τρόπο αν δεν θέλετε να ακολουθήσετε θα  πάω μόνη μου

Λέω και πάω να μπω στο αυτοκίνητό μου

Ξαφνικά με αρπάζει από το χέρι ο Αχιλλέας

Αχιλλέας: στάσου θα πάμε μαζί

Στέφανος: ωραία θα έρθω και εγώ

Αχιλλέας: ωραία θα πάρεις το δικό σου αυτοκίνητο και εγώ θα πάρω την Αντωνία αφοσον ο δρόμος έχει διασταύρωση ο ένας θα πάει από τη μια και ο άλλος από την άλλη

Εγώ: ωραία φεύγουμε; Και πολύ το συζητήσαμε;