Like A Syringe

PROLOGUE

"You used him to make me jealous and to make me come back to you?"

Ivan sarcastically asked, dahilan para maikuyom ko ang mga kamao ko.

"I didn't know that you're that desperate Crei!" He chuckles.

Yes, I'm that desperate. Manggagamit ako, gagamit at manloloko ako ng tao para lang sa pansarili kong kapakanan. I'm willing to hurt others for my own sake. Gano'n ako kadesperada.

"Desperada kana nga talaga, desperada." Paulit-ulit niyang sinabi 'yon sa harapan ko habang tumatawa. Naikuyom ko ang mga kamao ko sa galit.

"Tama na!" I almost cried "Nagsisisi ako dahil hinabol pa kita at pinag-aksayahan ng oras! Wala kang kwenta!"

I slap him.

At this time, I realize how stupid and selfish I am. Nagsisisi ako sa ginawa ko kay Ruse, sa panloloko at paggamit ko sa kanya. Sarili ko lang ang iniisip ko all this time.

He laugh hard and touched his cheek.

"Poor Ruse." He said, chuckling "Ano kayang mangyayari kapag nalaman niyang ginamit mo lang siya para makabalik sa'kin? Na hindi mo naman talaga siya mahal."

My tears falls down when I heard him say that, sasampalin ko pa sana siya ng pigilan niya ako gamit ang kamay niya.

"Crei..."

Ruse.

"Bitawan mo siya Ivan!" He run towards us and punch Ivan. He check my body if I got hurt.

"Sweetie..." I can see in his eyes that he's so worried. Napaiwas ako ng tingin sa kanya ng tingnan niya ako.

"Whoa!" Hinawakan ni Ivan ang pisngi niya, tumatawa.

"Anong ginawa mo sa kanya?!" Pinigilan ko agad si Ruse ng kwelyuhan niya si Ivan, he's gritting his teeth in anger.

"Easy bro! We're just talking about something." He look at me, smirking.

Gusto ko nalang maiyak.

"Right, Crei?" He asked.

"I'm going to kill you!" I stop him again when he clenched his fist at nag-ambang suntukin ito. Inayos niya ang kwelyo ng suot niyang polo.

"Aalis na ako, I have a class to attend, just ask your girlfriend what we've talked about." He's still smirking "Good luck Crei." Ivan left the two of us. He tap Ruse's shoulder, grinning.

He smiled when our eyes met. I quickly avoided his gaze because I can't look him in the damn eye.

"I- I'm sorry..." Tinakpan ko ang mukha ko at umiyak.

"S- Sorry for what?" Hinawakan niya ang magkabila kong balikat, his hands were shaking. I know he heard us, alam kong narinig niya kami.

"Y- You heard us right?" I asked "T- Tama ang mga narinig mo, Ruse... Tama lahat ng narinig mo." Bigla niyang naialis ang mga kamay niya saka napaatras ng kaunti. He swallowed hard.

"Y- You're kidding, right Crei?" Mapait akong umiling.

Ang sakit sa dibdib, ang sakit sakit.

"G- Ginamit lang kita Ruse..." I whispered.

Nag-iba ang ekspresyon ng mukha niya ng sabihin ko 'yon, habang ako, nanikip ang dibdib, parang hindi na ako makahinga.

"W- Why... W- Why Crei?" Mas lalo akong naiyak. Wala akong maisagot, wala akong maisip na sagot sa mga oras na 'to.

I don't want to hurt him, sa pitong buwan naming pagsasama, puro kabutihan ang ipinakita niya sa akin. He loved me with all of his heart, inalagaan niya ako at pinahalagahan pero ginamit ko lang siya.

Ayaw ko siyang masaktan dahil, napamahal na siya sa'kin. Mahal ko na siya. Mahal ko siya.

"Why..."

"I'm sorry Ruse... I'm sorry..." Hahawakan ko sana ang kamay niya nang bigla siyang umiwas.

"A- All this time, g- ginagamit mo lang pala ako." Tiningan niya ako sa mga mata saka bahagyang tumawa.

"I--"

"Niloloko mo lang pala ako," He murmured "M- May nagawa ba ako?"

"I- I'm sorry..." I said, crying. He wipe his tears away and look at me.

"M- Minahal mo ba ako Crei?" He asked in a husky voice.

Mahal kita Ruse. Minahal kita.

Gustong-gusto kong sabihin ang mga salitang 'yon, pero may pumipigil dito, may pumipigil sa akin para sabihin iyon. Ang dami kong gustong sabihin at aminin but I can't open my mouth.

He shook his head. Tumalikod na siya at hindi na ako hinintay pang sumagot.

"I see..." Then he suddenly walks away. Wala akong ginawa para pigilan siya. Gusto kong magpaliwanag at sabihin ang totoo, pero may nagsasabi rin na hayaan ko nalang siya.

I want to run and tell him the truth and what I really feel. Napakatanga ko.

I deserve this. I deserve this kind of pain, nararapat lang sa'kin 'to. After all, I don't deserve him.

I don't deserve a man like him.

I don't.