Like A Syringe

-11-

Ruse starts sawing the sternum of the patient. The heart rests beneath the sternum, the sternum is the organ's skeletal armor and the central bone to which ribs are attached. He cracks the bone and give a pressure, power and precision for 30 seconds. The saw he used was oscillating saw, this moves up and down at a rapid speed.

"Suture." The first assistant handed him the sutures "Magnifying loupe."

"Magnifying loupe, Doc." Kalmadong inabot ito ulit ni Nash sa kanya. He's using magnifying surgical loupe to see the stitching properly. Time flies so fast, and he's now putting the sternum back together and finally, stitch up the skin using the stark black suture to close the incision. He gaze at the monitor, and suddenly, went on me, ibinalik niya rin  agad ang tingin niya sa pasyente.

Ilang beses ko na siyang nakakasama sa mga ganitong operation but I still found him really amazing. Kulang nalang malaglag na ang panga ko kapag nakikita ko kung paano at gaano siya kagaling mang-opera. Ang layo na niya, napakalayo na nang narating niya.

"How's her vital signs?" Tanong niya kay Nurse Olie na nasa kaliwang side niya.

"All stable and good, Doc. Alvaro." Sagot agad ni Nurse Olie. I evaluate, monitor and supervise the patient care after the surgery. Lumabas na kami nang OR, idinala nila ulit sa ICU ang pasyente pagkatapos. I removed my surgical mask and throw it away, naghugas ako ng kamay, naglinis at nagpalit.

"Another successful operation." Ruse pop up beside me while I am checking out my phone, I turned to him, nodded and smiled "You want to get some coffee?" Tumango ako at sumunod sa kanya. 7 am palang, 6 am kaming pumasok kaya hindi na ako nakapag-almusal. Sakto ang pag-aya ni Ruse sa'kin. Nang makarating kami sa may cafeteria, nadatnan namin roon sina Leah at Tan.

"Doc. Ferell! Doc. Alvaro!" Tawag sa amin ni Leah, itinaas naman ni Ethan ang kamay niya, gano'n rin ako. Nakiupo kami sa table nila.

"Ang bilis atang matapos ng surgery?" Tanong ni Leah.

"Mabilis 'yung Surgeon eh." I shrugged and took a glance at Ruse. He chuckled when I raise my brow.

"'Yun naman pala eh." Tinaasan ng kilay ni Leah si Ruse. I just laugh at them. Habang nagkwekwentuhan kami at nagtatawanan, napansin ko na hindi masyadong kumikibo si Ethan kaya kinalabit ko siya at binulungan.

"Tahimik mo, Tan." Napalinga siya sa'kin, gulat, spacing out. He shook his head and giggled.

"Hindi kaya."

"Oo nga unggoy, ang tahimik mo ata ngayon, himala." Panimula ni Leah, parehas na nanlaki ang mga mata namin ni Leah nang makita siyang ngumiti. Halos masamid pa si babaita.

Aba, himala. Ngayon lang siya ngumiti kahit inaasar na siya ni Alleah France Ignacio. Sinundan namin siya ng tingin nang tumayo siya, nakangiti.

"Ah, may gagawin pa pala ako. I'll leave you here guys." Then, he walks away, leaving us speechless. Napaisip ako bigla kung bakit siya umalis at iniwan kami rito, hindi naman siya gano'n. Even if he's going to do something or busy, he'll never leave us like this. Sinamaan ko ng tingin si Leah, nanlaki ang mga mata niya.

"May problema ba siya?" I asked her, she shrugged.

"I don't know, maayos naman siya kanina eh." Tumango lang ako saka naman inilipat ang tingin ko kay Ruse na nakatingin pala sa'kin. He took a sip at his coffee and forced a cough.