Like A Syringe

-05-

Saktong dumating ang order namin. Hinayaan lang naming ilapag ng waiter ang mga order namin sa mesa. Hindi kami umimik. Tanya closed her eyes while murmuring.

Gano'n na lamang ang naging reaksyon ko dahil hindi ko pa nasasabi ang tungkol sa'min ni Ruse, hindi ko pa nasasabi sa kanya dahil wala akong  lakas ng loob. Lalo na ako ang may kasalanan, nanloko ako ng isang tao. I'm just scared that he might judged me, na baka iwasan niya ako ng dahil dito, ng dahil sa ginawa kong panloloko dati kay Ruse.

I don't want him to avoid me. Nakatakot lang ako. May balak talaga akong sabihin sa kanya, naghahanap lang ako ng tamang oras o tyempo. Looks like this is the right time.

I was about to open my mouth when Ethan suddenly get his spoon and fork. He smiled.

"K- Kain na tayo?" Ramdam ko ang lungkot sa tono niya. It makes me feel so bad. I can't blame Tanya for saying that. She didn't know kaya hindi ako nakaramdam ng galit o inis.

We're quiet the whole time. Mukhang wala ring may balak na bumasag sa katahimikan. Tanya give me a warm embrace and apologize. I smiled at her to say that its okay. I know that she's really sorry because even if we're not that close she gave me a hug.

"Uhm... Crei, Doc. Ethan," She called us as she turn around "I'm sorry..."

"Our apologies." Pareho kami ni Ethang ngumiti at tumango. Naglakad na kami palabas.

"Mauna na kami." They watch us leave, si Ethan ang humahawak ng paper bag. Ang tahimik. I wanted to talk pero ayaw bumukas ng bibig ko. Kung iisipin mo nga naman naging unfair ako sa kanya, he's also my best friend.

"T- Tan, I- I'm sor--"

"Crei," He stopped from walking, so do I "Okay lang, no need to say sorry, I understand." Ginulo niya ang buhok ko saka ngumiti. Napangiti nalang rin ako. Buti nalang at naintindihan niya ako. I'm glad. Akala ko magagalit siya at hindi ako kakausapin.

"Pero bakit nga ba hindi mo sinabi sa'kin?" We make our step again.

"I got scared," I said "Na baka iwasan mo ako." Diretso lang ang tingin namin. Kahit paano nabawasan ang dinadala ko.

"Bakit mo naman nasabing iiwasan kita?" Humigpit ang hawak ko sa sling bag ko.

"Niloko ko siya." Dahil nadala na rin ako ng aking emosyon, sinagad ko na. Isa pa, mas maganda kung ikukwento ko ang lahat sa kanya. He didn't respond. Hinintay niyang magpatuloy ako. I took a deep breath and tell him what happened about us. Tahimik siyang nakinig, nasa loob na kami ng kotse. Hindi siya sumingit o nagsalita habang nagkukwento ako.

"I'm not going to judge you Crei, isa pa, naiintindihan kita. I understand your side." Nakahinga ako ng maluwag. Others don't understand me if ever. I'm happy.

"Salamat Tan." Nahihiya pa rin ako. He gave me his best shot.

"I- I'm glad n- na okay kayo." Nginitian ko lang siya. That's also a one thing that I'm thankful for, but I still don't know if he really forgive me, if we're really good. Knowing Ruse, he's not that type of person, he can't do bad, he didn't came back just to make his revenge on me. I know he can't do that. I know.

"Hmm... So, alis na tayo?"

I breathe heavily "Tara na."

Pagkahatid ni Tan sa'kin sa unit ko, kinuha niya na ang mga gamit niya saka na umalis. Nagpalit na ako ng damit, kumuha ako ng pringles sa kusina at sinindi ang TV para manood. My phone suddenly vibrates, kunot noo ko 'yong kinuha sa mesa.