It was always him.

15

3 weken later

ik klop 200 keer op Amine's deur.
"Amiiineee!!" wakker worden, ik wist dat hij te laat zou zijn voor werk. na 2 minuten door schreeuwen doet hij de deur open in alleen zn ondergoed. ik scan z'n hele lichaam, wow heeft hij eraan gewerkt. "ga je nog praten of wil je met mij in bed gaan als je door blijft kijken" shit, waarom staat ik altijd naar mensen. "ben je dom? heb je een kater ofzo? JE HEBT JE SOLLICITATIE GESPREK!" "wat?!" hij kijkt op zijn horloge en rent binnen no time naar zn kamer, echt n sukkel.

ik maak koffie voor ons, en loop daarna naar zn kamer. ik gluur stiekem totdat ik hem hoor zeggen: "ik zie je wel hoor" "ik zat niet te gluren hoor" zeg ik sarcastisch.

ik loop naar binnen en zie hem zitten op bed. ik kom naast hem liggen. "het leven is zo saai" zucht ik.
"weet ik" zegt hij. out of nowhere begint Amine mij te kietelen, mijn zwakte is letterlijk KIETELEN
"amine" zeg ik lachend. "stop amineee" ik begin mezelf te verdedigen maar dat lukt natuurlijk niet.

er is een dooie stilte nu. als ik iets wil zeggen zegt hij ook precies iets. "ga jij maar eerst" zeg ik.
"Yousra, ik moet je wat vertellen" wat gaat hij nou weer vertellen... "praat" zeg ik enthousiast.
"ik vind je oprecht een leuke dame, je bent altijd zo intens en helpt me op de juiste momenten" mijn hart zit nu in mijn kont. "Amine.." fluister ik. waar komt dit vandaan... mijn hart racet ik wil zo graag wat terug zeggen maar mijn mond vermeid het. "Am.." "Yousra geef me 1 kans ik verpest het niet." zijn mooie ogen staren naar de mijne. hij pakt me bij de wang en we komen steeds weer dichterbij elkaar.
ik voel zoveel voor deze jongen maar denk iedere keer aan Adam. ik moet adam vergeten anders kom ik nergens. ik neem een diepe hap adem. "ik hou van je Amine.." zeg ik.
toen gebeurde het gewoon, we zaten te zoenen.
ik heb geen spijt om eerlijk te zijn.

—

ik zit thuis en wordt gebeld door Amine, "ik ga naar de winkel heb je iets nodig??" vraagt hij. "doe maar milka" "ight"
als ik mijn netflix wil starten hoor ik geklop, oh is Amine zo snel al thuis? "ik kom eraaaan" schreeuw ik terwijl ik huppel naar de deur, yes lekker milka eten.

als ik onbewust de deur open doe zie ik 6 mannen in een zwarte pak. binnen no-time krijg ik een pomper in me gezicht. ik kan me alleen herinneren dat alles zwart werd.

ik word wakker in een donkere kamer, ergens in een hoek. ik herinner me alles weer. ik weiger om alles te geloven, dit is toch niet die kamer waarvan.. "nee nee nee.." zeg ik. "ja ja ja" hoor ik een bekende stem. Hamza??

"hamza? ben jij dit?" hij klapt in zn handen "yes! goed gegokt!" "jij vuile vieze-" voordat ik iets wil zeggen krijg ik een klap op mn gezicht. ik kreun het uit. "weet je wie jou de eerste keer had verkracht?" vraagt hij terwijl hij op z'n hurken komt zitten voor me. nee, nee en nee dit kan niet zo zijn. ik begin een brok in me keel te krijgen. Hamza? Hamza?
ik voel mijn leven voorbij flitsen. mijn hart begint sneller te kloppen, stel je voor ik word weer verkracht? ik begin hard te ademen. "oh niet huilen schatje het gaat deze keer niet zoveel pijn doen" zegt hij terwijl hij mijn tranen afveegt.

"JIJ VUILE VIEZE KANKER SUKKEL" schreeuw ik.
"MAAK ME LOS" schreeuw ik weer.
"denk je dat dat zo makkelijk gaat?" zegt Hamza.
"asjeblieft wat wil je van mij laat mij los!"
"hier gaat jou broer voor boeten!" zegt hij.
"mijn broer? wat mijn broer is allang al dood!"
hij laat me rustig los en loopt naar achter. "sinds wanneer.." zegt hij zacht.
ik probeer me tranen in te houden en tot mijn verbazing werk het. "3 jaar geleden, in een auto ongeluk." zeg ik. Hamza maakt mij binnen no-time los.

"De reden waarom ik jou heb verkracht is omdat jou broer altijd meiden misbruikte."
wat? nee me broer zou dat nooit doen, ik weiger om het te geloven. "dat is niet waar" zeg ik.
"geloof wat je wilt geloven ik heb bewijs." zegt hij terwijl hij naar een kast loopt en foto's eruit haalt.

met trillende handen pak ik de foto's aan. mijn mond valt open als ik de foto's zie. dit kan niet waar zijn. mijn bloedeigen broer die meisjes misbruikte. ik voel me al misselijk worden. "genoeg bewijs?" zegt hij. ik voel duizend tranen glijden over me wangen. mijn BLOEDEIGEN broer? "ik haat hem" fluister ik.
"snap ik, daarom wouden mensen wraak op jou nemen, inclusief ik. hij heeft mijn zusje verkracht en geëxposed met naaktfoto's." ik zwaai met mijn hoofd. "ik ik ik" precies wanneer ik iets wil zeggen kots ik op de grond. zo misselijk ben ik van hem.

"er is waarschijnlijk een leugen verspreid want iemand zei dat hij nog leefde en dat jij meedeed."
"wat? dat zou ik nooit voor me hele leven doen" zeg ik. hij knikt en loopt weg, na 2 minuten zie
ik mijn moeder binnen lopen, ze ziet er zo zwak uit. ik heb mijn moeder nog nooit zo erg gezien. "mama" fluister ik. "yousra" zegt ze terug, ze zakt op
de grond. ik ren naar haar toe en laat me ook zakken.

daar zaten we dan,  samen omhelzend op de grond. ik walg van mezelf the fact dat ik helemaal niet san haar dacht.. ik doe een surat in mijn hoofd en zie Hamza bij de deur staan. "jullie mogen gaan" hoor ik. we staan allebei op en lopen zo snel mogelijk uit het huis.

"mama wat hebben ze bij je gedaan" vraag ik huilend. "schatje het spijt me zo erg.." zegt ze. "het is niet jou fout mama" zo zaten we samen, spijt komt achteraf.
we worden gebracht naar mijn moeders huis, in Nederland. het verbaast me dat we maar 10 minuten reden. als we thuis zijn zie ik dat alles overhoop is. "mama ga jij maar slapen ik ruim dit op." ik leg haar in bed en begin op te ruimen. als ik bezig ben met opruimen hoor ik iets vallen. ik kijk naar de grond en zie mijn telefoon liggen. heb ik die meegenomen?

ik laad mijn telefoon op, als ik klaar ben met opruimen hoor ik mijn telefoon piepen. shit Amine... wat moet ik nu zeggen?

"hey Amine, sorry dat ik je liet schrikken. er was iets ergs gebeurd met mn moeder maar alles is weer goed. ga maar slapen ik ben over een paar dagen terug." ik verstuurde het berichtje en liet mezelf vallen op de bank. Als ik besef wat ik heb meegemaakt vandaag laat ik een traan vallen. hier komt mijn mental breakdown weer...

huilend viel ik in slaap.