Είναι σαν να βουλιάζεις. Να σηκώνεις το κεφάλι σου, να βλέπεις το φως και εσύ να μην μπορείς να κολυμπήσεις μέχρι την επιφάνεια για να το πιάσεις. Να σηκώνεις το χέρι σου να το φτάσεις και από την κούραση να το αφήνεις. Και εσύ να βυθίζεται και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Και οι άλλοι να προχωρούν...να εξελίσσονται και εσύ ακόμα εκεί.
ΜΟΝΗ!
YOU ARE READING
κατάθεση ψυχής
Spiritualπρος το παρόν δεν θα μπει περιγραφή για τον απλούστατο λόγο: ΔΕΝ ΒΡΊΣΚΩΩ
