κατάθεση ψυχής

αγάπη

Πόσο τεράστια ειρωνία είναι ότι γράφω για έρωτες, εκτίμηση,ενώ δεν θα έχω ζήσει ποτέ.

Όσο και εάν περίεργο σας φαίνεται αυτό...δεν θέλω να αγαπηθώ...ούτε να αγαπήσω....

Δεν ξέρω γιατί, απλά δεν θέλω. Νιώθω και ναι, νιώθω, πως... είναι κάτι περιττό.

Τώρα θα πείτε ότι ο έρωτας, και γενικά η αγάπη κάθε είδους, είναι... είναι ένα πανέμορφο συναίσθημα. Κορίτσια μου και   αγόρια μου...δεν αμφιβάλλω για την αγάπη, εγώ όμως δεν θέλω.

Τώρα θα μου πείτε...χελλόου! Μήπως είσαι λίγο καταθλιπτικη; Λοιπόν...ναι είμαι . Όλη μου η προσωπικότητα είναι έτσι... άσχετα με το τι βγάζω έξω.....

Δεν κλαίω τα βράδια,δεν θέλω ένα καλύτερο αύριο...δεν σκέφτομαι ένα αγόρι όλο το βράδυ, δεν ξενυχτάω, σκέφτοντας τι θα μπορούσαν να αλλάξω...δεν κλαίω όταν ακούω μουσική...
Δεν κλαίω μπροστά φίλους μου ,ούτε στην οικογένεια μου . Δεν θέλω.

Κάποιος που διαβάζει αυτήν την ιστορία..αν θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε έτσι, θα έλεγε ότι κάνει καλό να τα βγάζεις από μέσα σου.

Αλλά...αν δεν θέλεις;
Αν δεν θέλεις να μιλήσεις σε κανέναν;

έχω μάθει να ζω με αυτό, και αυτό θέλω.

Δεν με νοιάζει πως θα το πάρει κανείς όλα αυτά που λέω, αλλά... είναι αλήθεια. Έτσι είμαι.

Γελάω, κάνω τους άλλους να γελούν αλλά...

Είμαι δεκατεσσάρων χρονών και...δεν ξέρω πως γίνεται να σκέφτομαι έτσι...να έχω αυτήν την άποψη... λοιπόν, αυτή είμαι παιδιά....

Κάνω έξυπνα αστεία... είμαι αυτή που θα ήθελε να βάλει ίσως, ένα τέλος στην ζωή της για  να βρει γαλήνη.... είμαι αυτή η οποία...κάνω σχόλια στο wattpad και η συγγραφείς και οι αναγνώστες,κάποιου βιβλίου γελάνε μαζί μου, μέχρι δακρύων. Είμαι αυτή...που κάθομαι έξω και περιμένω μαζί με μια κούπα τσάι, να έρθει η ανατολή... είμαι...ένας άνθρωπος χωρίς συναίσθηματα. Είμαι αυτή που έκλαψα, διότι δεν είχα τρόφιμα ή λεφτά να δώσω σε έναν άνθρωπο που είχε ανάγκη...( Δεν θέλω να το συζητήσω αυτο)
Χαμογελάω με τα ποίο απλά πράγματα, αλλά δεν μπορώ να προσδιορίσω αν το χαμόγελο μου είναι αληθινο...
Υποτίθεται πως είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος και έξω καρδιά που λέμε αλλά...δεν ξέρω αν ισχύει πια...

Άραγε..τι είμαι τελικά;