𝐌𝐮𝐭𝐲𝐚: 24

644 43 0
                                    

*Jasmin's P.O.V*

"Bakit wala ka kahapon?" Tanong ng lalakeng nagtanong saakin kung kailan daw namin uumpisahan ang project namin.

"I was sick." Sagot ko sa kaniya at dumeretso sa upuan ko. Hanep kasi eh. Hindi manlang ako pina-upo muna sa upuan ko at bigla nalang akong hinarangan bago pa ako maka-upo sa upuan ko.

"Can we start the project now?." Habol niyang tanong saakin at sinundan pa talaga ako.

Tahimik kong nilagay ang bag ko sa gilid at pinagsiklop ang palad ko bago umupo.

"I don't think I can do it right now. May sinat pa kasi ako." Sagot ko sa kaniya.

"You can do it. You can kick me out of the group, I can do it individually anyway." Dugtong ko pa sa sinasabi ko.

"Nevermind. Gagawin na lang namin. Don't bother. Nasa group ka parin." Sabi niya at biglang umalis sa harapan ko.

I smirked silently. What I was told him earlier was all a lie. I lied. Wala na talaga akong sinat. I was perfectly fine and ready to kick an ass if I wanted to.

Plano ko talaga na ganun para maawa sila saakin at hindi na ako pagawain ng project. Hehe. Well at least gumana naman diba?.

Thanks for the fever.

Tinignan ko ang palad ko. I stare at my tattoo on my wrist. Yes I have one.
And it's Semicolon. This tattoo was engraved when I was twelve.

Maliit lang ito at hindi mo mapapansin kaagad. You will know if you look at it closely.

Semicolons always brings hope, that the story isn't over yet, hope to the ones who chose to fight instead of ending it all.

I ignored the whistled behind my back and continue staring at my tattoo. Even Mom, Dad and my brothers don't know about this. Lalo na si Kuya Ally because surely, He'll skin me alive.

Someone whistled again and my forehead knotted in confusion. Ano 'yon?.

I roam around my eyes at wala naman.

"Psst. I'm here"

"Ay puta!" Mura ko at muntik ng mapatalon pagtingin ko sa ibaba ng table ko.

May isang batang lalake na nakatingin saakin. Unang pumasok sa utak ko multo dahil naka uniform but I shook my head. They're not true. Besides may backpack siya at may salamin pa. Nagsasalamin ba ang multo.

"What are you doing under?." Takang tanong ko sa kaniya.

"Shh. Kuya Triton is mad at me and I'm scared of him. Can I hid here?. I promise. I won't stay long." He whispered and put his fingers on his lips like telling me to shut up.

Ookay?.

"Triton? Triton Mchious?." I asked in a low voice. Nagtatago kasi siya. Baka makita pa siya dito.

He nodded. "Yes." He answered at napatango rin ako.

"Umalis kana diyan, akong bahala sa'yo." I said and offered my hand. Napatingin pa ako sa paligid to make sure Mr. Green eyes is still not here. Good thing at wala pa siya dito.

With hesitation he held my hand and I help him to get up from under my table. Kunot noo ko siyang pinagpagan.

"Ayan. Okay na." Sabi ko ng matapos ko siyang pagpagan. Wala paring nakapansin saamin dito kasi ang mga kaklase ko ay may sari-sarili nilang mundo.

"Thank you. What's your name?."

"Jasmin Abbygail but you can call me Abby." I smiled at pinaupo siya sa tabing upuan ko. Maliit siyang bata. Napaka-cute. I bet he is five or six years old?.

"I can call you Ate Jasmin instead?." He asked innocently.

Napatingin ako sa mukha niya. Makapal ang kilay niya at matangos ang maliit na ilong. Sabayan pa ng mapupula niyang labi. Sa tingin ko suplado 'to. Pero ng mapatingin ako sa ngite niya, pero parang hindi naman.

"Sure there, what's your name?."

"Tristan po."

The Section DWhere stories live. Discover now