Neighbor, Yeonbin

-1

Yarın sınavımın olduğu son anda aklıma gelmişti. Uykulu gözlerimle yatağımdan kalkıp karşımdaki saate baktım. "4.36" Okula gitmeme iki saat kalmıştı.

Hızlıca çalışma masama oturdum. Matematik olduğum en kötü dersti. Kitabımla bakışırken, yanımdaki evden her zamanki gibi kavga sesleri geliyordu. Tahmin ettiğim gibi yine onlardı.

Kitabımla uzun uzun bakışırken saatin altıya geldiğini gördüm. Cidden iki saattir kitabıma bakarak kavgalarını dinlemiştim.

Acun medya ekibi

Yeonjun
komsularimin allah belasini versin
matematigin de allah belasini versin
(iletildi 05.55)
sizin uykunuzun da belasini

Hyuka
BUYUK YAZ ALLAHI

Wooyoung
EVET BUYUK YAZ ALLAH'I

Hyunjin
ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH
(İletildi 06.02)

---

Sınıfa girdiğimde Hyuka çoktan gelmişti. Sevimli şekilde "Günaydın~" demişti. Esneyerek yanına oturdum. Kafamı sıraya koyup gözlerimi dinlendirdim.

Sınıftaki seslerin yükselmesiyle kafamı sıradan kaldırdım. Sınıfa Soobin ve arkadaşı girmişti. Okulda herkesin sevdiği çocuk, her gece sesleri yüzünden uyuyamadığım kişiydi.

Normalde hiçbir dersi umursamazdım ama annem matematik notumu yükseltmezsem evden atacağını söylemişti.

Hızlıca sıramdan kalktım. Hyuka'ya beklemesi için işaret edip Soobin'in yanına gittim. İçimdeki tüm siniri ondan çıkartabilirdim. "Ya, Soobin benimle gel!" dedim. Bana boş boş bakan Soobin'e "Eğer gelmiyorsan burada da söyleyebilirim sevgili komşum." dedim gerçekçi olmayan bir gülümsemeyle.

Benden önce sınıftan çıkıp okulun bahçesine ilerledi. "Hadi ne söyleyeceksen söyle."
"Dün geceki kavganız yüzünden matematik bile çalışamadığımı biliyorsundur. Değil mi? Sesiniz kaç kilometre uzaktan bile duyulurdu. Derslerin mükemmel olduğu için anlayacağını sanmıyorum. Sadece birazcık suçluluk duymanı istiyorum." dedim kendimi acındırarak.

"Üzgünüm" dedi ciddi tavırla. "Eğer çok üzgünsen sınavda bana yardım et. Nasıl fikir?" dedim sırıtarak.

"İyi tamam. Sınavda yanıma gel o zaman." dedi ve sınıfa doğru ilerledi.
Okulun birincisi Choi Soobin'den kopya alıcaktım. Daha nasıl mutlu olabilirdim ki?
-

Sınıfa girmemle Hyuka'nın yanından çantamı alıp Taehyun'un yanına gittim. Kalkması için gözlerimle işaret ettim.
Kafamı Soobin'e çevirerek "En iyisini yap." dedim

---

"Teşekkür bile etmeyecek misin?" dedi arkamdan. İç geçirip tekrardan ona döndüm ve aynı şekilde gülümseyerek "Teşekkürler" dedim.

Sabah yedi sülalesine kadar sövdüğüm çocuk, sanırım matematikten kalmamamı sağlamıştı.

Tekrardan sırama geçip Hyuka'ya döndüm. "Bu sınavdan yüksek almazsam onu da sevgilisini de kendi ellerimle boğarım."

---

Tüm dersleri uyuyarak geçirmiştim. Hyuka'nın beni uyandırmasıyla zilin çaldığını anladım. Çoktan kitaplarımı çantama koyan Hyuka beni uyandırıp, kapıya doğru sürüklemişti.

Okuldan sonra Hyuka ile yollarımızı ayırmıştık. Biraz uzağımda olan Soobin'i farketmemle adımlarımı hızlandırdım. Benim geldiğimi fark eden Soobin yavaşlayıp iç geçirdi.

En sonunda ona yetişip onu sinirlendirecek şekilde sırıttım. "Bu gece de kavga edecek misiniz? Bugün erteleyin, dizimin yeni bölümü çıkıyor izlemeliyim." dedim sırıtmaya devam ederek. Bakışlarını bana çevirerek "Komik olduğunu mu düşünüyorsun?" dedi. "Ben gayet ciddiyim."

Beni beklemeden yürümeye devam etti. "Aslında merak ediyorum sürekli neden kavga ettiğinizi. Anlaşamıyorsanız ayrılır-" konuşmamı bitirmeden sözümü keserek "Bilmediğin şeylere burnunu sokma. Ben gidiyorum." dedi. Binaya girmesiyle arkasından "Kaba velet!" diyerek bağırdım.