SPECTACULAR ~2 /PJM/

10'

Gözlerimi açtığımda her şey karanlıktı. Konuşmaya çalıştığımda ise ağzımdaki bez parçasını hissetmiştim.

Bedenim uyuşmuş gibiydi. Tahminen bi sandalyeye bağlıydım.

Yerimde kıpırdandığımda ise o iğrenç ses kulaklarımda yankılanmıştı.

Dj: Demek uyandın prenses

Konuşması bile midemi bulandırıyordu.

Elini başımda hissettiğimde başımı sola yatırıp kurtulmak istedim.

Dj: Hırçınlaşma!

Karanlık gidip onun pislik yüzünü gördüğümde anlamıştım gözümü de bağladığını.

Ne kadar bağırsamda ses sadece boğuk çıkıyordu.

Dj: Seninle bi anlaşma yapalım. Sen o çeneni fazla yorma ben de o güzel dudaklarını kapatan bezi aradan çıkarayım.

Kafamla onayladığımda tekrar yanıma gelip eğildi. Düğümü çözüp çektiğinde yüzlerimizi eşitlemişti.

Dudağıma parmağıyla dokunmaya başladığına Jimin'e ihanet ediyormuşum gibi hissediyordum.

Biraz daha yaklaşırken başımı geriye doğru çekip kafa atmıştım.

Dj: AHH BURNUM!

Vn: Sakın bi daha bana yaklaşmaya kalkma! İMDAAAT! KİMSE YOK MUU!!

Bağırmama karşı kahkaha atmaya başlaması psikolojisinin hiç de iyi olduğunu göstermiyordu açıkçası.

Dj: Boşuna bağırma ormanın ortasındayız tatlım. Anca yardımına ayılar veya yaban domuzları gelir.

Tekrar yanıma gelip (bu kez fazla yaklaşmayarak) saçımdan bir tutam alıp parmağına dolayıp oynamaya başladı.

Dj: Ayrıca bu sert tavırların beni daha da cezbediyor sevgilim.

Vn: Ne sevgilimi ya? Ne yaşıyorsun sen?! Sen var ya kafayı yemişsin! Ruh hastası pislik!

Diyerek yüzüne tükürdüm.

Tabi o da bana bir tane yapıştırmıştı. O da yetmiyor gibi sandalyeyle yere düşüp bi de yer yapıştırmıştı.

Dj: Uslu cici kız olmazsan sana kötü davranmak zorunda kalıcam sevgilim. Bunu ikimizde istemeyiz değil mi?

Kulağıma hırıltılı şekilde söyledikleri kulağımı tırmalıyordu.

Sinirden ağlıyordum. Burada ölüp gidecektim sanırım.

3 Gün Sonra

Kaç gün geçmişti?

Neden kimse beni aramıyordu?

Lanet olsun neden kimse GELMİYORDU!?

Çaresizce dizlerimi kendime çekmiş pencerenin önündeki küflü yıpranmış koltukta oturup sadece dışarıyı izliyordum.

Daejun akşama doğru gelip yemek verip tekrar gidiyordu. Kendimi hayvan gibi hissediyordum. Kafese kapatılmış suyunu mamasını verip giden bir sahibim vardı.

Daha ne kadar devam edecekti bu?

Bütün yolları denemiştim. Ama ne fayda? Hiçbir bok yapamıyordum. Kendimi bırakmıştım artık. Nasıl olsa burada çürüyüp ölecektim. Kaç gündür verdiği yemeklerden yemiyordum. Açlığı bile hissetmiyordum artık.

Kapı açıldığında göz ucuyla kapıya doğru baktım. Gelen kişi tabi ki de o pislikti.

Dj: Ben geldim hayatım!