1. Kristal

Hoofdstuk 4

*droom* Ik loop door een tuin, er staan allemaal gele bloemen. Vreemd, want deze bloemen heb ik nog niet eerder opgemerkt. Ze bloeien en langzamerhand verschijnen er steeds meer bloemen. Eerst steeltjes, dan knopjes en na een tijdje een bloem. Een gele bloem. Ik schrik uit mijn droom, dé plek waar bloemen geel worden. Maar waar? Waarvan heb ik gedroomd? Terwijl ik langzaam weer wegzak zie ik een boom voor me. Het is de holle boom. Er gaan geruchten dat als je te dicht bij die boom staat, dat je dan verdwijnt. Wat moet ik doen? Naar de holle boom omdat ik volgens het papier dat moet doen? Of voor mijn veiligheid kiezen en niet gaan? Ik hoor stemmen, ze gillen, ze smeken en opeens..... Een lach. Hij is gemeen en doet de stemmen zwijgen. Ik hoor hem. Ik hoor hem fluisteren. Luister niet naar wat ze je zeggen. Het is een leugen! Kom naar mij, en wij samen kunnen heersen. Plotseling zie ik een meisje voor me, ze is iets ouder dan ik, maar als ik haar aankijk voel ik dat er iets is. Ze fluistert help me. Dan kijkt ze omhoog, haar ogen. Ze zijn speciaal. Ze hebben een duidelijke boodschap. Ik word wakker, maar blijf die blik voor me zien. Ik moet haar helpen. Ik kijk op de klok, het is 6:00. Vandaag is het zondag. Ik pak alle spullen en stop ze in de tas. Als ik de perkamentrol bekijk, komen er nieuwe letters op: goed dat je ons helpt. Groeten van Lola, wie ik ben kom je snel te weten. P.s. laat dit keer geen briefje achter. Ik doe de rol perkament ook in mijn tas, en stop er ook wat andere dingen bij. Kleding, geld en eten. Ik loop naar beneden, trek een jas aan en stop een vest in de tas. Plotseling valt mij op dat de tas dan wel erg groot is. Ik voel erin, maar de bodem komt niet in zicht. Ik trek mijn schoenen aan, en loop naar buiten. Naar de holle boom...