1. Kristal

Hoofdstuk 10

Lynn, Jochem komt aanlopen. Waarom loop je weg? Sorry, maar ik ben hier nutteloos. Ben je niet. Je kan geweldig schieten. Je kan wel een schutter worden. Dan mag je met botte pijlen schieten. Ik knik. Een rol! En ik ben ergens goed in. Dat was ik eerst niet. Altijd: doe beter je best, probeer opnieuw. Lynn, je bent nutteloos. Maar hier, ik kan iets en ben er zelfs goed in. Plotseling vraag ik me af of mijn ouders hiervan wisten. Lang de tijd heb ik niet, want er komt een meisje op mij af. Ze is een bepaald kind. Ze zit aan de watertafel en vraagt of ik misschien op haar Pegasus wil rijden. Mij lijkt het wel leuk. Ik loop met haar mee.

Eenmaal bij de stal van haar Pegasus, die Aqua heet, houd ze halt. Met een magisch gebaar opent ze de staldeur. Ze raakt het paard aan, en er verschijnt een blauw tuig. We lopen samen met de Pegasus naar de rijhal. Ze helpt me erop klimmen. Hey, dit klinkt suf, maar het is best leuk. Ze geeft wat instructies. Het gaat best goed. Na een tijdje stop ik de Pegasus, help met hem terug te zetten en bedank het meisje. Ze heet Anna.

Als ik weer bij mijn eigen gebouw ben, is er niemand. Het is warm weer, en ondanks dat het half 8 is, is iedereen buiten. Ik ga naar mijn bed, er ligt een briefje op. Het is van mijn moeder. Ik moet morgen naar het paleis komen. Ze is iets belangrijks te weten gekomen over mijn element. Ik moet dit briefje morgen aan Perseus laten zien. Ik leg het briefje weg, en ga nog even naar buiten. Daar zijn de kinderen uit mijn gebouw. Ze zijn aan het voetballen. Ik loop op ze af, en biedt aan om mee te doen. Het voetbal is best leuk. Nooit gedacht dat voetbal leuk kon zijn, maar het maakt uit met wie je het doet. Ik weet wat ik gemist heb, en nu heb. Vrienden. Je hebt ze nodig. Ze maken alles in je leven een beetje mooier als ze er zijn.