Bakugou x reader

İlaçlar

CANIM OKURLARIM BÖLÜMÜ OYLAMAYI UNUTMAYIN MWUAH

- NAO KALK HADİ GELDİK.

- EFENDİM SENSEİ

- Benim Urarka..

- ah, pardon urarka geldikmi ne çabuk.

Urarka
- Ya ne demezsin, otobüste sadece sen kaldın kalksana

- sen git ben geliyorum.

Urarka
- hızlı ol.

Urarka gittikten sonra tavana baktım

- hhhh

Gözlerimi kapattım.
*Bıçaktan kan düşme görseli*

Hemen gözlerimi açtım. Bu neydi böyle son bir aydır sürekli aynı görsel.

Otobüsten indim. Yanda 2/B sınıfının otobüsü vardı henüz yeni gelmişlerdi.

Karşımıza iki tane küçük müstakil ev vardı. 2/B soldakine gitti o zaman benim sağdakine gitmem gerekiyordu. Geldiğimde herkes oda paylaşımı yapıyordu. Mina yanıma geldi.

- Nao aynı odada kalalımmı?

Mina ile kalmam çok iyi olurdu çünkü o sabahlıyordu bende onu sabahlayabilirdim ve panik atak geçirmezdim.

- olurr :)))

Beraber odaya çıktık ve eşyalarımızı yerleştirip aşağıya indik sofrada ramenler vardı.

- Kurt gibi açım.

Minanin yanına oturdum ve yemeye başladım.

- いただきます(itadakimasu) yemek için teşekkürler

Tam sofradan kalkıcakken Aizawa sensei beni durdurdu.

- Nereye gidiyorsun Nao ?

- Uhm odama sensei.

- Bulaşıkları yıkamıycakmısın ?

- Hayır sensei ?

- Geç geldiğin için ceza olmalı değilmi ?

Harika bütün bulaşıklar bana kitlenmişti. Odama üstümü değiştirmeye gittim. Odada Mina yoktu. Kısa kumaş şort büstiyer ve hırka giydim. Odadan çıkmadan önce ilaçlarımı içicektim. Ama ilaçlarımı bulamadım. İLAÇLARIMI UNUTMUŞTUM. şimdi ne yapıcaktım.

- NAO

o sensei beni çağırıyordu. Mecbur aşağı indim.

Tabakları lavoboya götürdüm.

Denki
- Dostum gerçekten işin zor bol şans.

Diyip gitti şans dilemek yerine yardım etsen beyefendi.

Bunu duymuştu.

- Aizawa sensei sana yardım etmeyi yasakladı.

Bulaşıkları yıkamayı yeni bitirmiştim. Ama başım çok ağrıyordu ilaçsız ne yapıcaktım..

Derken tezgaha biri poşet koydu. İlaç poşediydi belli. İlaçları koyan kişiye baktım.

- Todoroki-kun ?

Todoroki
- İlaçların.

- Bekle nerden biliyorsun.

Todoroki
- sürekli olarak başını tutuyorsun arada sırada kollarını gizliyorsun böyle bir şüpheye düşmüştüm. Ama geçen gün annemi ziyaret etmek için hastaneye gelmiştim. Doktor yui ile konuşmam gerekiyordu istemeden sohbetinize şahit oldum ve kollarını gördüm.

Hicbirşey demedim.

Tam gidiyordu

- Todoroki-kun.. kimseye söyleme.

Bana baktı başını salladı ve gitti.

Nasıl olur çokmu fazla belli ediyordum. Bunu düşüncek zamanım yoktu. Hemen ilaçlarımı içip odaya çıktım. Umarım hemen etkisini gösterir.