Harvena: Aire

Chapter 5

Toussaint Ephraim Vanidestine

"Ate, alam mo ba, ang ganda sa loob ng palasyo?" Pagkwento ni Lily sakan'ya noong nakauwi na sila.

"Kasing ganda din ba ng palasyob ang ugali ng reyna at hari?" Mahinang tanong niya. Siya lang ata ang nakarinig.

"Kaso hindi namin nakita ang reyna ate eh." Parang nalungkot pa ito habang kini kwento niya.

In the back of her mind she's thinking that the ruler doesn't want to get dirt. What a coward ruler though.

"Some rulers are really that coward. Hindi man lang marunong harapin ang mga nasasakupan nila," She whispered.

Tumayo siya at naglakad palabas. Lumingon siya pabalik at tinawag si Lily.

"Hey, child. Maari mo ba akong samahan papunta sa ilog kung saan niyo ako nakita?" Tanong niya kay Lily. The child just nod at her and hold her palm. They both vanished and the river was in front of them after.

Bigla niyang naalala ang kwintas niya. It was the last remembrance from her dad. Kaya hindi iyon pwedeng mawala. Ito ang rason kung bakit siya nagpasama kay Lily sa ilog.

"Nandito na tayo, ate," Saad nito.

"Bakit ka pala bumalik dito, ate? May naalala ka na ba tungkol sa nakaraan mo?" Tanong nito, ngunit mababakas mo sa tono ng boses na nalulungkot ito.

Sa kadahilanan bang maari silang iwan nito pag nagkataon?

"No, I just need to find my necklace. I remembered when I fell here. I did able to hold my necklace, kaso nabitawan ko ito. Pero sigurado akong nandito lang yun." Sagot niya sa bata.

"Anyway, thank you for accompanying me here," She thanked Lily.

"Walang anuman, ate. Pero kailangan ko munang bumalik, baka kailangan ako ni mama. Babalikan kita rito mamaya, ate." Lily assured her, she just nod.

Hindi rin naman siguro ito matatagalan. Kaya ayos lang sakanya. Tsaka baka siya pa ang matagalan sa paghahanap.

"Sige, tulungan mo muna ang nanay mo. Baka ako pa ang matagalan sa paghahanap dito. Ingat ka beh." Saad niya kay Lily.

"Lalangoy ka ba jan ate? Para hanapin ang kwintas mo?" Tanong nito sakan'ya. She nod, again.

"Oo, kailangan kong mahanap yun beh. It's the on-- nevermind. Sobrang halaga no'n sa'kin." Sagot niya rito. Lily hug her out of nowhere. Na siyang nakapagpagulat niya.

She suddenly felt a warm hug from a sister.

"Mag-iingat ka, ate." Sambit nito habang nakayakap sakan'ya.

Hinagod niya ang likuran nito, tsaka siya nagsalita. "Pangako, beh."

Sapat na iyon para mapangiti ang bata, tsaka ito umalis at naiwan siyang mag-isa sa ilog na iyon.

Kumagat na rin ang dilim, kaya maaaring mapahamak si Lily kung iiwan niya itong mag-isa rito. Habang siya ay naghahanap ng kwintas niya sa kailaliman ng ilog. Kaya niya ito pinayagang umalis muna.

She's safer with her mom, there.

Walang ibang ilaw na nagbibigay ng liwanag, maliban lamang sa buwan na nasa kalangitan. Ilang beses niya pang binalik-balik ang tingin niya sa kalangitan nagbabakasakali na makakita siya ng tulay. Ngunit kahit anong pilit niya, ay wala talaga siyang nakita.