Pregnant by Mr. Chua [BXB] [M-PREG] |✔️

CHAPTER 44

[⚠️Grammatical errors ahead⚠️]

Khian's POV.

"Pa tama napo masakit na pwet ko huhuhu" Iyak niyang ani. Diko kasi maiwasang di siya paluin ngayon dahil tinawagan na naman ako ng prinsipal ng school nila dahil may sinuntok na naman siya. Pangatlong bese na ito. Kahit anong palo ang ginawa ko sa kanya. Ganon parin. Matigas parin ang ulo.

"Diba sabi ko sayo wag monang ulitin ang panununtok ng kaklase? Bat dika nakikinig! " Saad ko sabay palo na naman ng sinturon sa pang upo niya.

"Tama napo pa huhuhu dina po ako uulit huhu" Saad pa niya. Habang umiiyak.

"Ano naman to? Khian? Ano na naman ba kasalanan ng anak mo para palauin mo ng sinturon" Biglang sulpot ni tita kaya agad naman itong tumakbo palapit sa kanya.

"Yang batang yan, may inaway na naman sa school nila dahilan para tawagan ako ng prinsipal nila para pumunta roon dahil nagsumbong ang ina ng batang sinuntok niya" Saad ko. Kaya nilingon naman niya ito.

"Ano ba kasing dahil bat mo sinuntok kaklasr mo? " Tanong pa niya dito.

"A-Ano kasi, lagi niyang kinukuha yung lapis ko kaya nasuntok ko siya dahil ayaw niyang ibigay saki-"

"Mali parin yun, dimo kailangan manakit ng kaklase para lang sa lapis nayan" Putol ko sa sasabihin niya. Kaya napauyoko naman siya habang patuloy paring tumutolo ang mga luha niya.

"Tumahan kana, yaan mo yang Papa mo, halika" Saad ni tita sa kanya sabay simulang maglakad paalis.

Napabuntong hininga nalang ako. Palaki ng palaki mas lalong tumigas ang ulo ng batang yun. Di naman ako ganon nung bata ako. Wag mong sabihin nagmana siya sa Daddy niyang sinungaling.

Sa bagay tama nga ang sabi nila na kapag isa kang carrier, posibling sa lalaking nakabuntis sayu ang anak mo magmama kaya ganyan siya ka tigas dahil nagmana siya sa Daddy niya na basag ulo.

Napabuntong hininga ulit ako dahil sa pangyayaring diko makakalimutan. Isa itong bangungot na kailangan kung iwasan na maalala. Dahil minsan narin akong nabaliw dahil sa pangyayaring yun. Kung di lang dumating si Tita sa panahon nayun. Siguradong wala si Rozen Dane Hidalgo ngayon. Walang batang matigas ang ulo na kailangan kung desisplinahin ng mabuti ng sa ganon di maging katulad ng Daddy niya.

Napalitan ng galit sa puso ko kapag naaalala ko ang lalaking niloko lang pala ako. Kung di sinabi sakin ni Tita ang totoo siguradong hanggang ngayon mahal kopa siya. Pero ang pagmamahal ko sa kanya napalitan ng galit.

[Flash-back]

Napamulat ako dahol sa sakit ng ulo ko kaya agad ko naman itong hinawakan.

"Arghhh... Nasan ako? " Saad ko sa sarili. Puro puti lang ang nakikita ko. Napahawak ulit ako sa ulo ko dahil bigla itong kumirot.

"Ohh god you're awake" Nagulat naman ako sa boses nayun kaya napaatras naman ako sa higaan ko.

"S-Sino ka? Nasaan ako? Nasan si Vlad? Kailangan niya ko. Baka hinaha-"

"Shhhh kumalma ka Selvester" Putol niya sa sasabihin ko pero mas nagtaka ako sa tinawag niya sakin.

"S-Selvester? Dipo ako si Selveste-"