Umay Akçalı , hayatının kötü günlerini yaşarken daha küçük bir çocuktu, dokuz yaşından sonra kaderin ona güldüğünü zannetti ve hiç bilmediği bir yola adım attı.
Dokuz yaşından sonraki hayatı daha berbat hale gelirse ne olur ? Umay bunlarla baş edeb...
Yeni bölümle tekrardan karşınızdayım, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Kitap nasıl ilerliyor ?
Keyifli okumalar...
Medya :ATAKAN KORALTAN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
UMAY AKÇALI
"Kaçmak nereye kadardı ? Sırtımdaki kemer izleri değildi ağırlık yapan ihanetti ." UMAY AKÇALI
Yine huzursuz olduğum ve korku dolu bir gece geçiriyordum. Bunun tek sorumlusu babam diye gördüğüm o cehennem zebanisi adamdı . Ondan nefret ediyordum ve onu öldürmek istiyordum .
On bir çocuğunhayatını mahveden bir adam yaşamamalıydı ve ben onu yaşatmayacaktım. Gün gelecek devran dönecekti ve ben o adamdan tümyaptıklarınınintikamınıalacaktım.
Vücudumdaki kemer izlerinin , ağzımdan ve burnumdan akan kanlarınhesabınısoracaktım. Bizi o mahzene kilitleyip günlercekaranlıktabıraktığını asla unutamazdım. Onun yüzünden yerde üstüm başımkanlı bir şekilde sabaha kadar acıyla inlediğimi unutmayacaktım.
Bunlarınhesabı elbet görülecekti ama benim doğruzamanı beklemem lazımdı. Yapacağım ilk şey bu evden kaçmakolacaktıardından kendime bir yaşam kuracaktım ve beni burada bu adamın eline bırakanları bulacaktım . Onlardan da alacağım bir hesabımvardı, beni burada öylecebırakıp gitmişlerdi.
Üstelik bu adamın ne kadar kötü biri olduklarını en iyi kendileri biliyordu , onlar beni bu adamın eline bırakmıştı. Süreklikazık yemekten bıkmıştım, onların beni kandırmakarından bıkmıştım. Bizler çok iyi dosttuk ne ara bu hale gelmiştik.
En çok Efil benden nefret ediyordu , oysa ona hiçbirzararımolmamıştı. Onunla iyi geçinmeye çalışmıştım yıllarca fakat onun bitmek bilmeyen nefreti bizi bitirmişti. Baha o gece beni bırakıpgitmişti, benim hoşlandığımçocuk beni kurtarmamıştı . Bu kadar mı değersizdim onlarıngözünde, benden bu kadar mı nefret ediyorlardı.
O adam bizi bu evden tuttuğundan beri on bir çocuğunahınıalmıştı, o on bir çocuğunözgürlüğünü elinden almıştı. Bizim kalplerimiz kırılmıştı ve bizim kaderimizi onlar yazmıştı. Bizim kaderimiz yoktu , biz yok olmaya mahkumduk.
