DİLHUN

8.BÖLÜM

Selamlar canlarım...
Bölümü oylamadan geçmeyi unutmayın lütfen ,yorum yaparsanız çok mutlu olurum .

Keyifli okumalar...

Emircan İğrek - Kor

Sessizliğin kadersiz çocukları ,hayatın gerçekleri tam da bu çocukların üzerindeydi.
Kafesten kuşlar bir bir uçmuştu ,sıra ondaydı. 

Özgür olacağım bir güne uyanacaktım, bu evi terk edecektim ve bir daha hiç gelmeyecektim . Bu güzel bir haberdi ama ben mutlu olamıyordum çünkü Dilber annemi bırakmak istemiyordum . Kalbime çöken huzursuzluk ile yeni güne gözlerimi açtım. Güneş tam olarak benim odamın ortasına vuruyordu , artık mayıs ayına girmemize bir gün kalmıştı.

Yatağımdan kalktım ve bir süre kendime gelmek için odamda dolandım ,elim ile saçımı karıştırıp durdum . Buradan çıktıktan sonra ne yapacaktım , param vardı ama ben daha önce hiç dışarıda kendi başıma yaşamadım. Daha telefon kullanmayı bile bilmiyorum , ilk önceliğim buradan gidince her şeyi öğrenmekti .

Saat daha erkendi , kahvaltıya bir saatten fazla bir zaman vardı, rahatlamak için banyoya attım. Gitmeden son banyomu yapmalıydım , aklıma bir şey daha gelmişti.
Züleyha teyzeyi merak ediyordum , onu oracıkta bırakmıştım, benim yüzümden başına bir şey gelmiş olabilirdi .

Orman yolundan gidip onun kulübesine uğrayacaktım,  onun iyi olduğuna emin olduktan sonra şehir merkezine inerdim .
Banyoda yarım saat oyalandıktan sonra kendimi dışarı attım, düşüncelerim banyoda bile beni rahat bırakmıyordu.

Dolabıma ilerledim ve gideceğim için rahat bir şeyler giymeye karar verdim .
Siyah sıfır kol bir crop giyindim ,boyu uzun olmuştu bu yüzden göbeğim görünmüyordu. Altıma ise geniş siyah bir eşofman ve hırka ile kombinimi tamamladım .

Siyah sporlarımı da giyindim ve aşağı inmek için odamın kapısına ilerledim , tam da  bu sırada kapım açıldı. Gelen kişi annemdi , gözleri kan çanağına dönmüştü ben gideceğim diye ağlamıştı. Ona uzgunce baktım ve yanına yaklaştım.

Yüzünü avuçlarımın içine aldım ve suratımı onun boynuna gömdüm,  annem ellerimi suratından çekti ve elimi tutarak beni yatağıma yönlendirdi.
Yatağıma oturduk , annem elimi bırakmadı ve okşadı.
"Kızım ben ne diyeceğimi bilmiyorum. "Dedi , ona gözlerinde birçok kelimeyi anlattığını söylemek istedim ama sustum .

"Belki şuan sana bencil bir anne gibi geliyorum , seni bırakmak istemiyorum gibi davranıyorum ama gitmeni en çok ben istiyorum . İntikamını almanı, bizim intikamımızı almanı çok isterim ."dedi , ona uzgunce tekrar baktım.