Summer Thing

10

Dedicated to;Euri_katana

CHAPTER TEN

Diana's POV

I woke up early in the morning. Or let say I stood up early in the morning since I was sitting in the corner of Eyah's room the whole night. I couldn't slept. I cried hard. And I think I had enough.

He don't deserve my tears. He don't deserve my loyalty. I swear he'll regret everything.

I entered the restroom and looked at myself in the mirror. I smiled bitterly. I held my cheeks and pinched it. I also checked my eyebag. D*mn. Sira ang skin care ko.

I open the faucet and washed my face with water. I saw Eyah's soap and used it to clean my face and rinsed it. I used the clean towel to dry my wet face. And I tried my best to fixed my messy hair.

Gosh. I looked like a sh*t.

I smiled. I took a deep breath and chin up. I'm fine. Yes, I'm fine.

Masakit sobra, pero kakayanin ko. Ako pa ba! Sa dinami dami ng taong nagmamahal sa akin hindi siya kawalan.

Hindi ko kailangan ng taong manloloko sa buhay ko. Oo nasanay na akong siya lang ang kasama ko pero alam kong makakaya ko ring bumalik sa dating ako.

I'm thankful and grateful to have him in my life. I love him so much. Pero masyado na akong tanga kong magpapakalunod pa ako kalungkutan. Ako lang mismo ang naglulugmok sa sarili ko sa putikan. Kaya tama na talaga.

Kagaya nga ng sabe nila... when someone leaves someone comes. Mayber there's someone who deserves me and I deserves truly.

Hindi pa man ako makamove on ngayon, pero kakayanin ko. Oo mahal ko siya at mamahalin ko parin siya kahit ginagagu niya na ako. Mamahalin ko parin siya hanggang sa tuluyan na akong mapagod at kusa nalang na sumuko ang puso ko.

Ayoko ng sapilitan. Gusto ko ng kusa. Iyong hindi ko nalang mamamalayan.

Alam ko. Siya ang labis na mawawalan. Siya ang labis na mangungulila. Dahil alam ko sa sarili ko na kahit kailan hindi ako nagkulang. Hindi ako nagloko. Siya itong may kasalanan.

Alam kong babalik siya sa akin. Babalikan niya ako. Babalik siya. Siya ang labis na mag hihirap hindi ako. Siya ang magluluksa hindi ako.

At sa oras na balikan niya ako, hinding hindi ko siya babalikan. Hindi lang ito ang unang pagloko niya. Hindi rin pangalawa. Paulit ulit na, ito lang talaga ang napakalala. Ayoko ng magpakabobo pa at tanggapin ulit siya matapos ang ilang pagkakataong binigay ko sa kanya na sinayang niya lang.

Everyone deserves a chance. Pero ang taong manloloko'y hindi na lalo na kong paulit ulit nalang.

I walked home alone. Taas noo. Of course, I'm fine. I will be...

Tumigil ako sa paglalakad. I saw him walking on the cobblestones. Bagsak ang balikat. Iniwas ko nalamang ang paningin ko at nagiba ng daan.

It's not that I don't want to faced him. I just couldn't... not now.

Kahit wala akong taon nakakasalubong ay ngiti lang ako ng ngiti. Dinadama ko ang bawat dampi ng hangin sa mukha ko.