Summer Thing

11

Dedicated to; inosentingreader

CHAPTER ELEVEN

Rhian's POV

Salt air welcome me as I open my window. I took a deep breath and felt the salty air.

It's been a weeks since Jim left me. It's been a week since I was so broken. I'm still hoping that he'll come back to me.

He was never mine but I assumed. I thought it's a summer love but for him it's just a summer thing.

Ako lang pala ang nag akala. Ang sakit lang sa punto ko na pumatol ako sa taong pagmamay ari na ng iba. At huli ng nalaman ko, kung kailan hulog na hulog na ako.

At pinabayaan ko ang sarili kong ituloy ang ginagawa namin kahit alam ko namang walang patutunguhan ito. Kahit alam ko namang hindi talaga siya mapapasa akin.

Hanggang ngayon napapahiling nalang ako na kung sana lang talaga hindi ko siya nakilala, hindi ako mahahantong sa ganitong punto.

Hindi man naging kami pero pinaramdam niya sa akin ang pag aalala at ang pagmamahal na baka nga guniguni ko lang talaga.

Ganyan naman talaga diba? Kapag may nararamdaman ka sa isang tao binibigyan mo na ng kahulugan lahat ng ginagawa niya sayo.

Pero ang pinagkaiba lang kasi... hinahalikan niya ako, niyayakap niya ako. Nadala ako sa lahat ng iyon. Sa bawat matatamis niyang salita.

My heart is broken becuase of a man who's never been mine. Walang kami. Hindi naging kami, pero ang sakit. Grabe.

Pakiramdam ko guguho na'ko ng tuluyan.

I'm so vulnerable everytime that I'm with him. He gave me assurance. I trusted him. I thought he was too good to be true, but he was too good to be a liar.

Unti unti na akong nagigising sa katangahan ko. Ang isang Rhian Gonzales ay muntikan ng maging kabit. Diba kapag wala namang label it won't considered na kabit? Kaya muntik na.

Kahit kailan di ko pinangarap iyan. I never settled for less. But, I settled for him.

It's really true that love is blind. Kasi kahit sinaktan at iniwan niya ako mahal ko parin siya. Hanggang ngayon ang sakit sakit parin. Para bang kahapon lang nangyari ang lahat. Hindi man siya naging sa akin pero ako kanyang kanya ako.

Niyakap ko ang sarili ko at mapait na napangiti. Hangang ngayon umaasa parin akong tatawag siya sa akin. Na sa pag uwi niya galing eskwela tatawagan niya ako at ikkwento niya sa akin lahat ng ganap sa bawat araw niya.

Ngunit hanggang asa na nga lang talaga. I miss him so much.

I wan't him back. But how? Paano siya babalik sa akin gayong kahit kailan hindi naman siya naging sa akin?

I took a step back and wiped my tears as it started to fall again.

Parang tangang luha ito, minu-minutong pumapatak. Hindi ba ito nauubos? Ang pait na ng mata ko. First day of school ko nga magang maga mata ko. Nahiya tuloy ako sa mga kaklase kong glow up na't lahat lahat.

Samantalang ako ito, broken sa taong hindi naman naging sa akin. Broken kahit wala namang label.

Never pa akong nag ka boyfriend kaya hindi ko alam ang feeling ng ma broken talaga.