O sadece güzel bir çocukluk geçirmek istemişti ve bu isteği için yapmaya çekinmeyeceği hiçbirşey olmayacaktı.
Bu Zamanın akışını değiştirmek olsa bile..
Yeşil elma 🍏
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.BÖLÜM:ADIM ADIM
Sesler susumuyordu.
Beynin'in içindeki sesler ve odanın dışarısında olan hengame bir türlü susmak bilmiyordu.
O seslerin susmasını istedikçe sesler sanki kendisine inat daha çok artıyordu.
Sadece huzur istiyordu? Mutluluk? Çok mu şey istiyordu? Yoksa Haketmiyormuydu? Hangisiydi?
'Eğer başarılı olursan bunların hepsine sahip olacaksın'
Harry beynindeki sese ilk defa kulak verdi, Vermek istedi. Bir aileye sahip olmak istiyordu. Belki bu yol ölümüne sebep olacaktı ama o bu yolu öleceğini bile bile denemek istiyordu. Değerdi. Değerdi öyle değil mi?
Annesi ve Babasının ölmemesini sağlayacaktı.
Savaşın olmamasını bu yol için kendini feda eden insanların yaşamalarını sağlayacaktı.
Bir çocuğa hiç tatmadığı,görmediği sevgiyi verecekti. bir kaç dakika bile olsa.
Ölse bile birilerin hayatına dokunacak, birileri onu hatırlayacaktı.
Verdiği karardan umutlu ve mutluydu bu ölümüne bile sebebiyet verse asla kararından vazgeçmeyecekti.
Yüzünde küçük bir gülümseme oluştu bitkin duran, uzun süredir yemek yemediği için zayıf ve yüzü sarıya dönen çocuğun
Kilitli ve önüne odadaki ağır olan eşyaları koyduğu - kapının kilit büyüsünü açabilirlerse diye önlem almıştı - kapının diğer tarafından arkadaşlarının ve profösörlerin yapmaması ve kapıyı açması için söyledikleri sözler arasında derin bir nefes ciğerlerini doldurmuş boynundaki altın çerçeveli hem bir saate hemde bir kolyeye benzeyen zaman döndürücüsünü 61 kere geriye doğru çevirmişti. Tam o sırada kilitli kapıyı ve önünü koyduğu barikatları geçen profesörler ve öğrencilerle harry altın sarısı parıltılar içerisinde yorgun ve mutlu bir tebessümle hiç varolmamışcasına ortadan yok olmuştu...
------✨🌌✨------
Zaman: 31 Aralık 1937 Saat:12:30
Küçük çocuk karanlık odasının aydınlatmasını sağladığı elinden çıkan ateşe öyle dalmıştıki odasına yönelen ayak seslerini duymamıştı.Öyleki ancak birisinin odasına geldiğini kapısının açıldığı zaman çıkardığı o gıcık eden sesle anlamıştı. İfadesiz yüzü ona doğru gelen her adımla ve parkelerin küçük gıcırtıları dışında sessiz olan odasında yankılanan ayak sesleriyle kaşları çatılmıştı.
