ambivalans ❦ sakuatsu

ep.3

Ambivalans, bir kişi, bir nesne veya bir durumla ilgili olarak zıt duyguların, fikirlerin ve isteklerin aynı anda oluşmasıdır.

bir kişiye karşı hem sevgi, hem nefret beslemek.

oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın <3

***

"Siz, siz ikinizden gerçekten bıktım." Müdür eliyle karşısında oturan iki çocuğu işaret etti. Onları hâlâ neden okuldan atmadığını anlamıyordu bile. Doğrusu biri okul birincisiydi, diğeriyse Atsumu'ydu. Yani çok bir başarısı var gibi gözükmüyordu. Sakusa'yı başarısı nedeniyle atmıyorsa Atsumu'yu atması adaletli olmazdı. Bu yüzden ikisine de katlanmak zorundaydı. "Daha dün kavga etmediniz mi zaten? Araya mola falan girin bari!"

Atsumu oturduğu koltuğa sinerken Sakusa ona yandan bir bakış atmıştı. Aslında Atsumu'ya yüklenme hakkı yoktu. Evet, genelde kavgaları o başlatıyor bile olsa bugün gerginliği Sakusa çıkarmıştı. Atsumu Kita'yla konuşup derdini anlatırken ve ona artık uslu duracağının sözünü verirken gelip onu kışkırtmıştı. Atsumu bunu intikam istiyor diye yorumlamış, on saniye önce verdiği sözü tutamadığı için Kita'dan özür dilemişti.

Ve yine o meşhur Sakusa ve Miya kavgası başlamıştı. Elbette Atsumu'nun bu sefer küçük Kiyoomi'ye vurması engellenmişti. Sakusa Atsumu'nun tekmelerinin nereden geleceğini tahmin edecek kadar fazla dövüşmüştü onunla.

Müdür Issei uyarılarına devam ederken Atsumu sıkıldığını hissetti. Elini dudaklarına götürüp Sakusa'nın patlattığı, neyseki çabuk kuruyan dudağına götürdü. Bu önceki kavgadan kalmıştı, bugün Kita-san orada olduğu için kavgaları uzun sürmemişti. Atsumu yüzüne bir darbe daha almadığı için şükretti, güzel yüzü onun her şeyiydi.

Tırnağıyla kabul bağlamış yarayı kopararak tekrar kanatmaya çalışırken Sakusa ona iğrenir gibi bakıyordu. Hayır gibi değil, fazlasıyla iğreniyordu. Kirli elleriyle ağzına, yarasına dokunuyordu. Mikrop kapacak aptal diye geçirdi içinden.

Atsumu onun bakışlarını fark ettiğinde ilk başta kaşlarını çattı. Elbette bu bakışı biliyordu. Ardından yüzünü gevşetti. Kiyoomi'yi alt etmenin yolu onu sinirlendirmekti, ona sinirlenmek değil. Bu yüzden alaycı bir sırıtış eşliğinde kaşlarıyla Kiyoomi'nin önünü işaret etti. Kiyoomi büyük bir hataya düşerek Atsumu'nun bakışlarını takip etti.

Küçük Kiyoomi.

Kıvırcık olan maskenin altında kızaran yüzünü saklamak için kafasını yana doğru çevirdi. Bir hata daha! Maske nedeniyle yüzü gözükmüyordu bile ama Atsumu kafasını çevirdiğinde kızardığını anlayacak kadar tanıyordu onu. Bu böyleydi işte;

Atsumu Kiyoomi'yi tanıyordu,
Sakusa'ysa Miya'yı.

"Siz beni dinliyor musunuz?!" Zavallı adam sesini yükselttiğinde iki çocuk aynı anda sıçradı. Issesi Sensei derince nefes aldı. "Bu kadar yeter eğer bir daha kavga ederseniz-"

"Okuldan mı atılacağız?" Atsumu kendini tutamayarak araya girdiğinde Sakusa'nın kınayan bakışlarına maruz kaldı.

"Hayır, bu yazı davranış düzenleme kampında geçireceksiniz." İkisi de kocaman olmuş gözleriyle bir süre müdüre baktılar, idrak etmeleri zaman almıştı. Ve ardından Atsumu'nun yalvarmaları eşliğinde dışarı çıktılar.

"Lütfen okuldan atın, oraya gitmek istemiyorum. Lütfen!"

"Yani kavga etmeyeceğinin sözünü bile veremiyorsun." Sakusa konuşurken odanın kapısını kapattı. Atsumu hızlıca arkasını dönerek ona gözerini kısarak baktı.

"Ne diyorsun sen yine?"

"Kampa gitmemek için kavga çıkarmamayı deneyebilirsin Miya, daha kolay olur."

"O zaman çevremde dolaşma, hem bu sefer kavgayı başlatan sendin." Atsumu işaret parmağını ona doğrultup konuşurken aklına gelen şeyle duraksadı. Kita-san'dan özür dilemesi gerekliydi. "Gidip Kita-san'dan özür dileyeceğim," Kiyoomi anlam veremediği bir bakışla karşılaştı. "Sende dilesen iyi olur." Omuz silkti. Kita-san'la arasında Atsumu'nun sahip olduğu gibi bi bağı yoktu, özür dilemesine gerekte yoktu kısaca. Atsumu ve Kita arasında ne gibi bir bağ vardı ki? Atsumu ona bakmazken kafasını hızla iki yana salladı.

"İnsanlardan özür dilemeye mi başladın yani?" Atsumu yavaşça ona doğru döndü. "Hatalarını kabul edip özür dilemeye başlaman iyi olmuş. Kendini çok geç geliştirdin, umarım birgün benden de özür dilersin." Atsumu duraksadı, yüzünün yavaşça asıldığnı gördü Kiyoomi, ona bakıyordu ama dalmış gibiydi. Tüm bunlar çok kısa sürdü, Atsumu anında alaycı gülümsemesini yüzüne yerleştirdi. Bu yüzden Kiyoomi yanlış anladığını düşündü.

"Senden özür dilediğim gün öleceğim gündür Omi-kun!"

***

Geçmişteki hikayeleri... Uzun bir süre daha açıklamayacağım muhtemelen ama bana Memories'in ilk versiyonunu hatırlatıyor.