KOD ADI :ECEL

Bölüm 8

"Ya abicim ne saçma iş ya bu ver işte evi"

"Yook bacım ben evli olmayana ev mev vermem!"

"Abicim sen eğer kirayı ödeyemem diye düşünüyorsan ben askerim öderim her türlü ya"

"Aaa öyle miii başından söylesene be kızım bu kadar ısrar ettim bekara ev vermemem diye."

"Söyletmedin ki be abi Bi dinlesen söyliycektim"

"Kusura bakma o zaman kızım o zaman kiralayacaksan evi işlemleri halledelim gel"

"Tamam abi"

Oh be sonunda buldum. Ay durun ben size anlatayım noluyo diye ben birkaç yer gezdim ev olarak fakat beğenmedim tam en son şu anki kiralayacağım evi buldum ve ev tam bana göre ama sahibi dinlemeden bekara ev vermem diyordu en son asker olduğumu söylediğim zaman ikna olmuştu. Ben bunları  anlatırken çoktan işlemleri yapmış ve adam gitmişti bende kendimi salondaki koltuğa bıraktım ne gündü ama. Ahhh acıktıım fakat evde hiç bir şey yok tu acilen alışveriş yapmam lazımdı hemen yerimden kalkıp motorumun anahtarını aldım ve evden çıktım. Motoruma binip A-101 bim şok falan bakıyordum ki bingo süper market buldum motoru park edip içeri girdim bir market arabası alıp ilerlemeye başladım.

+

+

+

Sonunda eve geldim ve hızlıca poşetleri karıştırmaya başladım bulduğum körili noodle yapmak için su kaynattım ve tencereye noodle mı attım 15-20 dk bekledim ve servis alıp televizyonun karşısına geçtim. 1 saat sonra noodle ım bitti ve benimde uykum gelmişti hızla yatağımdaki çarşafları değişip yerime yattım ve merhaba karanlık.

..................

Saat 05.00

Sabah erkenden uyanıp tugaya gitmek için hazırlanmaya başladım. Hazır olduğumda motorun, evin anahtarını alıp evden çıktım motoruma binip tugaya doğru sürmeye başladım. Yarım saat sonra tugayın girişindeydim kapıdaki askerler silahlarını bana doğru tutup

"Kimsin bacım burası askeri birlik yanlış geldin."

"Yanlış geldiğimi nerden çıkardın asker ben kör yön bilmez biri gibi mi gözüküyorum."

Arka cebimden askeri kimliğimi ve boynumdaki askeri künyeyi çıkarıp onlara gösterdim biraz inceledikten sonra ikiside aynı anda hazır ola geçti ve tekmil getirdiler.

"Astsubay Görkem Karadağ/İzmir emredin komutanım"

"Astsubay Yavuz Dağhan /Ankara emredin komutanım"

"Rahat kapıyı açarsanız içeri geçeceğim"

"Emredersiniz Komutanım"

deyip kapıyı açtılar ve içeri girdim motorumu park alanı olarak çizilmiş yere bırakıp kaskımı motorun koluna astım ve binanın içerisine doğru yürümeye başladım ve o sırada fark ettim ki tüm askerler bana bakıyordu takmayıp içeri girdim ve bir askeri durdurup albayın odasını sordum.

"Kıdemli Yüzbaşı Aden Sarıyer albayın odası nerede asker!"

Tekmil durup

"Üsteğmen Yiğit Adıyar/Bursa ikinci kat sağdan üçüncü oda komutanım"

"Rahat saol asker"

Kafa selamı verip yoluna devam etti bende merdivenlere yönelip ikinci kata çıkmaya başladım.

Odanın kapısındaydım üstümü başımı düzeltip kapıyı çaldım içeriden 'gel' komutu girince içeri girdim. Ama ama nasıl karşımdaki adama hayret ve şaşkınlık dolu gözlerle bakıyordum.

"Da-Dayı ama, ama sen nasıl olur ya!"

Kafasını bir hışım ile kaldırıp yüzüme baktı ve ani bir şekilde oturduğu sandalyeden kalktı o da şok olmuştu gözüm masadaki isimliğe kaydı 'Albay Burak Sarıyer'

**********
Eveeeettt bölüm bu kadardı kusura bakmayın biraz kısa bir bölüm oldu

Uzun zamandır atıcam atıcam diyordum ama atmak bir türlü nasip olmadı cenazeler ard arada geldi bende şimdi kısa olsa da atıyım dedim

Bir dahaki bölümde görüşmek üzere oy ve bölüm hakkındaki görüşlerinizi yazmayı unutmayın. 😽

Sizleri SEVİYORUM 💗🐾