Zikola Tuhaflar diyarı

-1-

Aşkın gözü kördür derler.. Aşık olunca kör oldum der.. Ama ne yapsın.. İşte aşık oldu da ne oldu.. Ve işte her gün odasında oturup yeniden yazmak için: "Ben Emir Öztürk.. yirmi yedi yaşında.. İstanbul ticaret fakültesi mezunuyum... Yaşadığım yerin adı ( İnceğiz ) çatalca ilçesine bağlı.. Bugün kız arkadaşımla evlenmem reddedildi. sekizinci kez.. ve aynı sebepten..."
Sonra duvara baktı.. ve kağıdı, uzun zamandır asılmış gibi görünen yedi kâğıdın yanına astı.. Birinci kâğıtta adını, yaşını, ülkesini ve "Bugün kız arkadaşımla evlenmem reddedildi." Yazıyordu.. yanında ikinci bir kağıt var: "İkinci kez reddedildim." Üçüncü kağıt ise reddedildiğini yazıyordu üçüncü kez.. Ve böylece yedinci kağıda kadar..

Sonra sırtını yaslayıp yukarı baktı, ve anıları onu üniversitedeki son sınıfında okurken beş yıl öncesine götürdü.. ve kader, kasabadan İstanbul'daki üniversitesine giderken tesadüfen kasabasının kızı ( İlayda) ile tanışmasını istedi.. ve neşesi arttı onun üniversitedeki ilk yılını aynı fakültede okuduğunu öğrenince.. ve o günden beri, isteyerek ya da istemeyerek, karşılaşmaları çok oldu..

Ta ki anılarından uyanana ve üzerine yazdığı sekiz kağıdın altındaki, duvara astığı büyük bir kağıda baktığında derin bir nefes verene kadar: "Aynı sebepten reddedildim... İlayda'nin deli babası."

Emir "deli" kelimesini duyar duymaz her zaman ilayda'nın babasını hatırlardı.. ve sadece Ahmet değil, tüm kasaba halkı.. hepsi biliyor deli olduğunu ama en çok Emir bilirdi onun deliliğini; Emir Öğrenimini bitirip İlayda'nın elini istemeye karar verir ve - ilk elini isteme ziyaretinde - babası ona garip bir şekilde bakar ve sorar:

- İlayda ile evlenmek istiyor musun?!

- Evet

ona tekrar sorar:

- Hayatında ne yaptın?!

Emir'in yüzü kızardı ve kendisine sorulmasını beklemiyormuş gibi kafası karıştı..

- Hayatımda ne mi yaptım ?!.. Gerçek şu ki, Ticaret Fakültesi mezunuyum. İstanbul Üniversitesi.. ben küçükken annem ile babam vefat ettiğini ve şimdi büyükbabam ile yaşadığımı biliyorsunuz.. ve  askerlikten muaf, şu anda uygun bir iş arıyorum..
Sözünü keser:

- Seni diğerlerinden farklı kılan ne ki kızımla evlenmene izin vereyim?!!..
Sonra ret ile görüşmeyi bitirdi..

Emir o sırada ilk kez reddedilmesinin sebebi  doğru işi bulamamasından kaynaklandığını düşünmüştü ama iş bulup tekrar ilayda'nın elini istemeye gittiğinde sebebin tamamen farklı olabileceğinden emin oldu... çünkü ikinci kez reddedildi ve babanın aynı sorusu.. hayatında ne yaptın.. ve diğerlerinden farkın ne... Evlenme talebinde sekizinci sefere kadar bu sorunun cevabını bulamıyor neden reddedildiğini bilmiyordu. Bu sefer içindeki bütün öfkesi ile ona bağırdı:

- Ben hayatımda hiç bir şey yapmadım ... Ne yapmamı istiyorsun?!!.. 93'te savaştığını biliyorum.. peki bu bizi aşağılaman için bir sebep mi?!.. Sen kızına kahraman mi istiyorsun?!.. Peki, nasıl kahraman olabilirim söyle?!.. mutlu ol diye savaşa katılıp ölmemi mi istiyorsun?!! .. Sonra ona gözlerinden alev saçan ejderha gibi kızgın bir şekilde bakar:

- İlayda ile evleneceğim, yani onunla evleneceğim.. istesen de istemesen de onunla evleneceğim.
Bu adamın tuhaflıklarını bütün kasaba biliyor.. Tek kızını eşsiz biriyle evlendirmek istiyor.. ama nasıl eşsiz?.. Kimse bilmiyor.. Herkes biliyor ki, kızın kaderi evde kalmak, bekâr kalmaktan başka bi şey değil.. babası o adam olduğu sürece.. Ancak, teslim olmadı Emir, pes etmek aklında bile değildi. Aklında tek bir şey vardı oda onu benzersiz kılan, babasının istediği gibi ilayda'ya layık olan bu şeyden başka bir şey yoktu.. Ama o şey ne?! bilmiyordu, sadece babasını alması için Allah'a dua etmekten başka bir şey bulamadı.
Emir, temiz yürekli ve neşeli bir ruha sahip olsa da, ilayda'ya olan sevgisi ve babasının onu sürekli reddetmesi, onu çok üzüyordu..
ta ki seksen yaşına yaklaşan ve  Emir'in anne ve babasının ölümünden beri birlikte yaşayan dedesi, reddedilmesinin üzüntüsünü fark edene kadar, yanına yanaştı ve sordu: