Inlove With The Gangster

Chapter 17

Choi's POV
Nag mamadali akong nag punta sa cafeteria kung saan nag aantay si Jung Eun Won, iwan ko ba pero parang sumasama yong loob ko sa kanya dahil don sa nangyari kanina sa classroom, kung ganun ang inaasal nya kay Kim at kung bakit ayaw nyang lumapit si Kim sakin, na guguluhan ako.

"Baby, okay ka lang?" tanong ni Jung Eun Won sakin na kanina pa pala nag tatanong sakin.

"ahm yeah i'm fine, by the way baby, gusto ko sanang mag pa-party sa bahay dahil syempre gumagaling na ako, invite your friends too, sama mo na din si Kim." sabi ko sa kanya at sumama naman ang tingin nya sakin.

"Why what's wrong?" Tanong ko.

"Seriously Choi? that freak girl? your yaya? that ugly yaya?" sabi nya and she rolled her eyes.

"Seriously Jung Eun Won? ganun mo ka hate si Kim? ano ba yong ginawa nong tao sayo at ganyan ka makipag tungo sa kanya? maybe you're beautiful but only in the outside but not in the inside, alam mo napapa isip ako minsan, ikaw ba talaga ang girlfriend ko? pinili ba talaga kita? ganyan ba yong Jung Eun Won na minahal ko?" napahawak sya sa aking kamay.

"Baby, ayaw ko lang na baka pag naging malapit na kayo sa isat-isa ay baka iiwan mo ako at ipag palit sa kanya." no i'm not even convincing to her explanation.

"Boyfriend mo lang ako Jung Eun Won, hindi mo hawak buhay ko." iniwan ko syang mag isa sa cafeteria, at bumalik nalang ako sa classroom, nakaka-badtrip ang araw na to, matutulog na sana ako nang may narinig akong sigawan sa labas ng classroom namin, pumunta ako sa labas at doon ko nakitang sinabunutan ni Jung Eun Won si Kim.

"Hayop ka! dahil sayo galit na galit yong boyfriend ko sakin!" Sigaw ni Jung Eun Won kay Kim, habang hila hila yong buhok ni Kim.

Dali dali akong tumakbo patungo sa kinaroroonan nila ngunit bigla sumakit ang ulo ko at nahilo dahilan ng pagka tumba ko sa lupa.

"CHOIIIIIIII!!" rinig kong sigawan nila bago ako nawalan ng malay.

"Mahal na mahal kita." Sabi ko sa kanya ang hinalikan ko ang kamay nya.

"Mahal din kita." Ngumiti sya at biglang nag laho sa paningin ko.

"Tika san ka pupunta!!!"

"Kim!!!!!!!!!!!!!!!!!!" sigaw ko at napa bangon mula sa pagkakahiga ko.

"choii? pree??" Hinawakan naman ni Mark ang balikat ko.

"San tayo?" tanong ko.

"Nasa clinic tayo, kulang ka ba sa tulog?" Sagot ni Mark sakin.

"Kakaisip ko kung bakit diko maalala si Kim, pinipilit ko talaga pre."

"Ayos lang kung hindi mo 'ko maalala, ang gusto ko lang ay yong maging maayos ka at yong girlfriend mo, pasensya kung nagulo ko yong buhay nyo, ako nalang yong lalayo." Sabi ni Kim sakin, makikita mo talagang malungkot na malungkot sya, nasasaktan sya.

"Kim, pero napanaginipan kita."

"Panaginip lang yon, hindi yon totoo." tumalikod sya sakin at pununasan ang mukha, batid kong umiiyak sya, at nalulungkot ako nangyayari, bakit ba hindi kita maalala, sa tingin ko ay masasaya ang aming alaala, pero bakit ipinag kait sakin ng panginoon na muli ko syang maalala?

"Kim sorry."

"Ayos lang." Sabi niya at tuloyan ng lumbas sa clinic.

Bigla namang pumasok si Jung Eun Won na may ngiti sa labi may dala dala pa syang pagkain at protas.

"Babe? gising kana pala, kamusta pakiramdam mo?" tanong niya sakin at tumabi mula sa pagkaka upo ko.

"Nag dala ka pa ng fruits, para naman akong nasa ospital na matagal pang makakalabas." Sabi ko at tumayo at kinuha ang bag ko.