Historia Polski w pigułce

6. Bolesław Chrobry i jego państwo

Witajcie, wracam do Was po baardzo długiej przerwie, ale mam nadzieję, że znajdą się tu jeszcze osoby chętne, by czytać moje prace. A tymczasem bez zbędnego gadania zapraszam Was do zapoznania się z pierwszym królem Polski - Bolesławem Chrobrym

MalaMi22 :)

Bolesław Chrobry był synem Mieszka I i czeskiej księżniczki Dobrawy. Urodził się w 967 roku. Część dzieciństwa i młodości spędził na dworze cesarskim, gdzie był zakładnikiem. Po śmierci ojca w 992 roku objął władzę nad jedną z dzielnic kraju, dopiero trzy lata później Bolesław zwyciężył walkę o władzę z braćmi, których wypędził z kraju wraz z ich matką, a swoją macochą, Odą. Bolesław pokonał też możnowładców, którzy sprzeciwiali się objęciu przez niego tronu książęcego. W ten sposób Chrobry został jedynym władcą Polski.

Na przełomie lat 996-997 do Gniezna przybył biskup praski Wojciech. Biskup planował przeprowadzić akcję misyjną wśród pogan, którzy zamieszkiwali Prusy. Polski książę postanowił wesprzeć go w tym działaniu. W 997 roku Wojciech bez przeszkód dotarł do Prus, jednak po jakimś czasie nakazano mu powrót na ziemie polskie i zagrożono śmiercią. Po kilku dniach odpoczywających zaskoczyli strażnicy, prowadzeni przez kapłana. Wojciech został zabity toporem lub włócznią, a następnie jego głowę nabito na pal na znak hańby. Głowę Wojciecha przewiózł do Gniezna nieznany Pomorzanin, a Bolesław Chrobry wykupił resztę ciała na wagę złota i złożył je w Gnieźnie, co dało początek kultowi tego świętego. Najsłynniejsze przedstawienie losów świętego Wojciecha znajduje się na Drzwiach Gnieźnieńskich.

Po śmierci biskupa Wojciecha Bolesław Chrobry starał się o utworzenie w Polsce metropolii kościelnej. W 999 roku Stolica Apostolska zgodziła się na powołanie arcybiskupstwa Świętego Wojciecha, na którego czele stanął brat Wojciecha, Radzim Gaudenty. W Krakowie, Kołobrzegu i we Wrocławiu założono nowe biskupstwa. Za czasów panowania Bolesława Chrobrego rozbudowano sieć kościołów oraz klasztorów i nadano im znaczne majątki. Poddanych, którzy nie przestrzegali zasad wiary chrześcijańskiej, surowo karał, np. za złamanie postów grzesznikom wybijano zęby. Chrobry ustanowił też wysokie daniny na rzecz władcy i Kościoła, co spotkało się z niezadowoleniem ludności.

W 1000 roku na ziemie polskie przybył cesarz Otton III. Pragnął on przekonać Bolesława do idei uniwersalnego cesarstwa utworzonego z kilku równorzędnych prowincji, a jedną z nich miała zostać Słowiańszczyzna. Otton III w dowód sympatii przyozdobił głowę Bolesława Chrobrego imperatorskim diademem. Była to zapowiedź koronacji, która nie doszła do skutku z powodu nagłej śmierci cesarza.

Po śmierci Ottona III w 1002 roku stosunki polsko-niemieckie znacznie się pogorszyły. W Rzeszy Niemieckiej wybuchła wojna domowa między kandydatami do tronu, co Chrobry wykorzystał i podbił Milsko, Łużyce, Miśnię oraz Czechy, gdzie zasiadł na tronie jako Bolesław IV. Pod panowaniem Bolesława znalazły się Morawy i część Słowacji. Wojny z cesarskimi siłami trwały jeszcze kilka lat, a traktat pokojowy został zawarty dopiero w 1018 roku w Budziszynie. Na jego mocy Bolesław Chrobry zachował Milsko i Łużyce, a cesarz Henryk II obiecał zbrojne wsparcie dla wypraw wojennych na wschód. Podczas krwawych zmagań od ziem piastowskich odpadło Pomorze Zachodnie i upadło biskupstwo w Kołobrzegu.

Dzięki wsparciu cesarza Bolesław Chrobry rozpoczął wojnę z Rusią Kijowską, odniósł zwycięstwo w bitwie nad Bugiem, po czym wkroczył do Kijowa i przepędził miejscowego księcia, Jarosława Mądrego. Na tronie usadził zaś swojego zięcia, Świętopełka. W drodze powrotnej przyłączył do Polski Grody Czerwieńskie. Jednak sukcesy na Rusi były nietrwałe, bo wkrótce Świętopełk został pozbawiony władzy, a na tronie znów zasiadł Jarosław Mądry. Ostatecznie Chrobry poparł Jarosława Mądrego jako władcę i podpisał z nim pakt o nieagresji.

Po utworzeniu metropolii gnieźnieńskiej najważniejszym celem politycznym było dla Chrobrego zdobycie korony królewskiej, która potwierdziłaby niezależność jego władzy. Kiedy jednak wdał się w konflikt z cesarstwem, jego szanse zmalały, ponieważ ani cesarz, ani zależny od cesarza papież nie chcieli przyznać Chrobremu tytułu króla.

Dopiero po śmierci cesarza Henryka II udało się osiągnąć cel. Koronacja Bolesława Chrobrego odbyła się w 1025 roku. Bolesław Chrobry nie panował jednak jako król zbyt długo, ponieważ zmarł kilka miesięcy później.

Sam akt koronacji miał ogromne znaczenie, ponieważ państwo polskie jako królestwo stało się niezależne od cesarza i zajmowało równorzędną pozycję wśród innych państw europejskich.

Bolesław Chrobry zostawił rozległe królestwo otoczone wrogimi sąsiadami.

P.S. w tym artykule znajdziecie ciekawostki, o których z pewnością nie mówili Wam w szkole:

https://ciekawostkihistoryczne.pl/2016/12/18/10-rzeczy-ktorych-z-pewnoscia-nie-wiedziales-o-boleslawie-chrobrym/