PRECIOUS FORTUNE

CHAPTER 4

Harold Pov

"Crazy girl wake up."Bulong ko sa katabi ko. I know her name dahil nakuha ko 'yung ID niya kaninang nagkabanggaan kami.

She's cute but not my type. May gf ako and I love her.

Ilang oras na ang nakalipas pero hindi pa rin siya gising. Until the class end.

'Hayss bakit ba ganito ang mga babae.Mga tulog mantika.'

Hindi ko siya pwedeng iwan ng mag-isa dito dahil delikado lalo pa't babae siya.

At kung tatanungin niyo kung bakit ako nahuli. Hinanap ko pa kase yung pinapahanap na envelope ni ma'am kanina. Then nakita ko itong si Faith kaya heto ako at inaantay magising siya.

Ilang minuto pa ang lumipas at sa wakas ay nagising na rin siya.Pero dahil siguro sa antok eh tumulala muna siya. Kaya nakita ko itong pagkakataon upang asarin siya.

"Are you done stearing at the board?" I asked her pero mukhang nagulat siya saakin.

"Uhm bakit hindi niyo ko ginising?" Tanong nito.

And that nag-usap lang kami saglit pero dahil nagmamadali na rin ako ay nauna na akong maglakad sakaniya.

"Thank you pala Harold."Biglang sabi niya at lihim naman akong napangiti.

"Welcome."Sabi ko saka nauna ng maglakad.

Nagpaalam pa siya saakin pero hindi na ako nag abala pang lingunin siya. I want to go home as fast as I can. Nag-aantay na panigurado si Zein.

And by the way,she's my girl. I love her more than I love my self. Kaya hindi ko alam kung makakaya ko pa ba siyang mawala. We always fighting pero hindi ko siya iiwan.

Ilang lakad pa ang nagawa ko at nakarating na ako sa bahay namin. Dali dali akong umakyat sa taas papuntang kuwarto ko at binuksan ang cp ko sabay higa sa aking kama.

I call my girl at ilang ring lang ay sinagot niya na rin ito.

"Hi,kumusta?"Bati ko rito habang nakatingin sa kisame.

"Fine,ikaw ba?"Walang gana niyang sagot. Nasanay na rin ako sa kakaganyan niya kaya wala na saakin ang laging walang gana niyang sagot.

"Good,Kumain ka na?How's your day?"Tanong kong muli sakaniya.

"Harold can we talk. I want to tell something." Biglang seryosong sabi niya na hindi man lang pinansin ang tanong ko.

"Go on,ano ba yun?"Nakangiti pa ring ani ko pero medyo kinakabahan na ako sa sasabihin niya.

"Puwede bang tapusin na natin ito?"Tanong nito na nagpablanko saakin.

"Ang alin?"Maang maangan kong tanong kahit alam ko naman na kung anong tinutukoy niya.

Nasasaktan ako, yan ang alam ko.

"Itong meron tayo."Sagot niya.

"Yan ba ang gusto mo?" Lakas loob na tanong ko sakaniya.

"Yes,please pakawalan mo na ako."Pag mamakaawa niya habang ako nama'y pinipigilan na ang mga luhang lumabas sa aking mata.

"Anong rason?I mean ayos naman tayo ahh. Laging nag-aaway pero bakit mauuwi sa ganito? Zein naman. You know I can't lose you,please give me a chance to fight this relationship." Mahabang sabi ko habang pinipigilang umiyak.

"Harold,hindi mo ba napapansin?Ang dami ng nagbago saatin. Lagi nalang tayo nagtatalo, lagi nalang natin nasasaktan ang isa't isa,at lagi nalang tayong malabo. Kaya Harold palayain na natin ang isa't isa. Kase kung pinagpatuloy pa natin ito,baka mas lalo pa nating masaktan ang isat isa." Pag-eexplain nito pero hindi ko kaya.

Hindi ko pa siya kayang bitawan. Hindi ko pa siya kayang mawala at lalong lalo na hindi ko pa siya kayang bitawan. Mahal na mahal ko siya,na kahit magulo na hindi ko magawang bumitaw kase siya na lang ang umiintindi saakin. Siya nalang ang natatangi kong sandalan. Siya nalang ang kaya akong mahalin. At siya lang rin ang gusto kong makasama.

"Zein,Give me a chance please. Aayusin ko toh. Aayusin ko ang namamagitan saatin. Aayusin ko ang relasyon natin. Magsisimula tayong muli. Kaya please lang huwag kang bumitaw. Hindi ko kaya mahal." Pagmamakaawa ko sakaniya pero parang wala siyang narinig.

"Im sorry but this is my final decision. I love you Harold but now we need some time to be free." Sabi nito saka pinatay ang call.

I call her many times pero hindi siya sumasagot. Hanggang sa napagod na ako at umiiyak sa aking kuwarto.

'Kasalanan ko ito. Nagkulang ako sakaniya. Nagkulang ako at hindi ko man lang namalayan na nawawala na siya.' Paninisi ko saaking sarili.

Knock!Knock!Knock!

"Anak kain na. halika na rito at ng sabay sabay na tayong kumain."Aya ni mama ngunit parang wala akong gana.

"Bukas na ako kakain ma. Hindi pa ako gutom, kakakain ko lang kanina sa school." Sagot ko sakaniya kaya wala na siyang nagawa at umalis na.

"I love you Zein. I will wait you until you back. I want you to be my girl again. I want you to be with me again. So please comeback my queen. I need you and I want you." Mahinang usal ko saka pumikit at inalala lahat ng pangyayare saamin ni Zein.

Flashback.

"Mahal look oh may binili ako." Sabi ni Zein habang nakatutok ang Camera sa isang relo.

"This is for you and I will give it to you kapag meet up natin." Dagdag pa nito.

"I love you, thanks for the wonderful gift mahal ko. Nag-abala ka pa eh."Sabi ko habang abot tenga na ang ngiti sa aking labi.

"Maliit na bagay mahal. Basta para sayo. Kaya sana magkita na tayo." Saad nito saka humikab.

Yes hindi pa kami nagkikita. Nag-uusap lang kami sa call and I met her online.

"Thank you. Oh matulog ka na jan at alam kong pagod ka na. And dream of me ok?"Sabi ko.

"I love you mahal ko  and yup!see you on my dream. Goodnight mahal." Paalam nito saka pinatay ang tawag.

End of Flashback.

Napangiti nalang ako ng mapait sa ala-alang yun.

'Sabi mo magkikita pa tayo. Inaantay ko yun pero mukhang malabo. Bumitaw ka naman mahal ehh. Masakit man pero kung yan ang gusto mo,I will support you.' Sabi ko sa isip ko saka unti unti ng nilamon ng kadiliman.