You're My Dark Love

Kabanata 4

"Mer? Nakita mo ba si Bark? Hindi ko siya makita." Kunot noong salubong ni Kuya saakin pagkalabas ko palang ng kwarto.

I froze and looked at him and slightly shake my head. "No"

"Okay. Nga pala dinaan ni Beau ang bag mo kahapon nasa ilalim ng table sa sala." Sabi niya at umalis habang tinatawag ang pangalan ni Bark.

Kuya and my poodle was really close to each other at hanggang ngayon ay gusto kong magbigti dahil sa ginawa ko kay Bark.

Kinuha ko sa ilalim ng table ang bag ko at walang lingong umalis ng bahay without eating my breakfast. Hindi ako gutom at hindi ako makaramdam ng uhaw.

Malalim parin ang pag-iisip ko kung bakit ko nagawa 'yon kay Bark. I'm a monster for killing him at mababaliw na ako! I'm fvcking bloodsucker!.

"Good morning bespren! Bakit hindi ka nakabalik na kahapon? Mabuti nalang at nakalusot ka kay prof." Bungad ni Beau saakin ng pumasok ako sa room namin.

Tinignan ko lang siya bago tinanguan. I don't want to be rude to her pero malalim parin talaga ang iniisip ko.

"Ay snob." Irap niya at hindi narin ako pinansin. Kinita niya na siguro na hindi maganda ang timpla ng mukha ko.

Ilan-ilan palang ang mga kaklase ko sa loob ng room dahil maaga pa naman. I quickly stood up when I saw Vesper enter our room.

Ako na mismo ang lumapit sa kaniya and without a word I grabbed his arm and dragged him on the vacant room at hindi pinansin ang mga tingin ng kaklase ko including Beau.

"What was that?.." he asked and I groaned. "Bago mo ako makita may napansin ka bang kakaiba sa'kin?." I asked bluntly.

Napatingin siya saakin na para bang sinusuri ako. "None" He shortly replied and I breathe hard and I bit my lips nakita ko pa kung paano siya lumunok at umiwas ng tingin.

"I killed my poodle" I told him honestly.

"You what?" He asked in horror.

Alam kong pati siya gulat din sa narinig. Sino ba namang hindi? I killed Bark! My dog and I deserve to be in jail! That was an animal abuse!.

"I killed my poodle" I told him again at napahawak pa sa noo.

"I can't understand myself. It's just I have the urge to drink his blood and I can see the blood running through his veins! Nababaliw na'ko! I killed my innocent poodle!. Mamatay hayop na ako, Vesper." I cried.

I ruffled my hair in too much stressed na hindi ko maintindihan ang sarili ko. Dalhin niyo na ako sa mental!.

"Hey relax. Anong ginawa mo sa aso mo?" He asked me calmly.

Napahinga ako ng malalim. "I sucked his blood mercilessly" I answered.

Walang bakas na gulat na sa mukha niya at may nababakas akong kasiyahan sa mata niya?. I can't name it.

"May alam ka ba?" I asked him out.

"Do you trust me?"

"How can I trust you? I just met you yesterday."

"When I say, I won't harm you, I won't and when I say trust me, trust me" He said at inilahad ang kamay niya sa harapan ko.

"Come and I'll tell you everything.." He added and I hesistantly look at his hand infront of me.

Nanginginig ang kamay kong iniabot 'yon at ramdam ko ang mahigpit na pagkapit niya sa kamay ko.

"Thank you. Now, close your eyes." Utos niya na kaagad ko namang sinunod. He wrapped his arms around me.

I closed my eyes at ramdam ko nalang na bigla may malakas na hangin ang humahampas sa balat ko at bigla nalang nawala.

Umikot ang paningin ko dahil sa biglang parang huminto ang paligid.

"Ano bang..." napatigil ako ng makita ko ang paligid.

Napabalik ang paningin ko kay Vesper na kalmado habang nakatingin din saakin.

"What did you do? B-bakit? A-anong?.." Naiiling na tanong ko at humakbang papaatras.

Humakbang siya papalapit saakin and held my both shoulders. "Listen."

"Talagang makikinig ako dahil wala akong alam!" I answered.

"We're vampires." Biglang pagsasalita niya at napapikit ako.

Ano nga ulit ako kahapon? Tao! Tao ako kahapon! Tapos ngayon bampira na?. Mababaliw na talaga ako.

"Papaanong.."

"I turned you into vampire." He answered and bow down his head.

"Bakit?!" Sigaw ko.

"Why did you turned me into this shit creatures I don't like?!! I don't want to be a monster! Bakit ako pa?! Bakit mo ako ginawang ganito?!" I shouted in disbelief.

"I saved you from death!" He shouted back at napipilan ako dahil sa sinagot niya saakin.

"Y-you saved me?... How?" Gulat na tanong ko sa kaniya.

"Would you believe in me when I say you died yesterday?" He said seriously.

Parang huminto ang pag-ikot ng mundo dahil sa sinabi niya. "Ha? Ako namatay? 'E bakit buhay na buhay ako ngayon? Are you gagoing me?." I laughed without humor.

Umiling siya. "I'm not. You died yesterday and I saved you."

"Should I thank you for that? Paano ako magpapasalamat kong naging halimaw na ako?"

"That's what you think of us?"

"Na ano?"

"Na halimaw ang mga bampira? I can't believe that the people think of us is a monster. We didn't do anything to destroy your humanity." Malumanay ang boses niya at ramdam ko ang sakit doon.

"May ginawa kayo. You killed the peoples and drink their bloods at ngayon sabihin mo, hindi ba animal 'yon?." I told him firmly.

"Hindi kami ang mga 'yon."

"Mga kauri mo parin sila." I snapped.

"Kauri natin. Natin." Pagdidiin niya at natigilan ako bago siya tinignan ng masama.

"Why did you bring back my life then? Patay na ako kahapon?" I laughed and look at him dangerously.

"Nang makita kita wala ka ng pulso." He answered.

Napasuklay ako sa buhok ko. Kaya ba ganun ang nangyare? Kaya ba puro kadiliman lang ang nakikita ko kahapon at siya ang tumatawag saakin pabalik?.

"Bakit mo'ko binuhay at ginawang katulad niyo?!" I questioned in too much confusion.

"Dahil ikaw ay ako... mawala ka man ako'y manghihina't mawawala."

Hindi ako makapaniwalang napatingin sa kaniya. Ginagago ba ako nito?.

"Ginagago mo ba ako?"