ATM 2:A True Madness (FBS#1)

2

Sometimes love is so unfair. The more you sacrifice, the more you hurt. And when you've given your best to someone you love, it seems not enough.

-Angelo-

"What happened to you?"naaawa ako sa nakikitang kalagayan ni Alicia. I love her. Parang winawasak ang puso ko habang kaharap ko siya. She didn't look like a crazy one, but why they put her here? She's just depressed, I think. And her situation here won't help her. Hindi makatutulong sa kanya kung mananatili siya dito sa mental institution na ito kasama ang mga taong wala sa sarili. And she's not one of them. She shouldn't be here.

Alicia looked up at me."A-angelo..."she said my name just like before. She said it like I am the most handsome man on earth. She said it like I am very special to her. I smiled at her. She smiled back.

Nakaupo kami ng magkaharap sa isang maliit na bilog na lamesa. Inabot ko ang kamay niya na nakapatong sa lamesa. Pinayagan nila akong papasukin dito sa kanyang inookupang silid dahil hindi naman daw ito nananakit. Pero may nakabantay pa ding isang nurse at isang guard sa labas ng pinto, for my safety, as what they say.

"Are you okay?"tanong ko sa kanya. Hindi siya sumagot at nanatili lamang siyang nakatingin sa mga kamay kong nakahawak sa kanyang mga kamay. Ayon sa isang doktor na nakausap ko, hindi masyadong malala ang lagay ng pag-iisip ni Alicia. Mild lang daw, and can be treated. Nakikita rin daw nila ang pag-response ng katawan at pag-iisip ni Alicia sa mga gamot na iniinom pati na rin sa araw-araw na therapy nito.

"You know what, you're still the most beautiful and gorgeous woman I've ever see."this time, nakatingin na siya sa akin."And you're still the woman I love."she smiled at me.

Marami kaming napag-kwentuhan ni Alicia, o mas tamang sabihing marami akong nai-kwento kay Alicia. I confessed all that I feel right now. Truth is, I am confused..Yeah, I already know the story of Samantha. Marami na akong nalaman tungkol sa kanya at sa mga pinagdaanan... namin. I loved Alicia. But they say I loved her, Samantha. Maybe, I really do... before. Siguro nga mahal ko talaga siya na nagawa kong ibuwis ang buhay ko just to saved her. Pero naguguluhan pa din ako.

Sa dami ng nai-kwento ko kay Alicia ay hindi ko na namalayan ang oras. It's already ten pm.

I parked my car on the garage of our house. I checked my phone before I got out of the car. There's one missed call and a message. Si Samantha ang tumawag. I immediately open the message and that's also from her.

From: Samantha

I'll wait for you.

Napailing na lamang ako sa nabasa ko. Seriously? I already called her. Uh, I think nakalimutang sabihin sa akin nung tatlo kong ugok na kaibigan na Sam is a hard-headed.

Lumabas na ako ng kotse and quickly ran to the front door and open it, only to find Sam lying on the long, cream couch. Padapa siyang nakahiga at nakapatong ang ulo niya sa kanyang mga braso. Nakaharap ang kanyang ulo sa gawi ng pinto kaya naman kitang-kita ko ang napaka-ganda niyang mukha. She's really beautiful, but that's not enough for me.

Nakasuot siya ng pulang dress, hugging her sexy body. While staring at her, my throat went dry. I cursed myself for feeling this way. D@mn! Agad kong iniiwas ang paningin ko sa kanyang at pumunta sa kusina.

I shouldn't feel this way towards her. Hindi ko siya pwedeng pagnasaan kahit na asawa ko pa siya. Hindi ko rin pwedeng-- what the f*ck?!

Napaawang ang bibig ko sa nakita. Did she prepared all of this? Parang kinapos ako ng hininga. She really did this, didn't she? I gritted my teeth in irritation. Pero hindi ako sa kanya naiinis, kundi sa sarili ko.