VP⁸⁸ (VEGASPETE) (Devam Etmeyecek)

VP²³

'KİNN'

-Kinn...soluna bak.

Aman tanrım. Soluma bakmam ile Porche'u bize bakarken görmem bir oldu. Kapıyı açıp hızla Ona doğru koştum. Amk yolu bit artık,sanki kilometrelerce uzaktaydı. Ona varmam ile sarılmam bir oldu.

-Porche!

Porche'a sarıldıktan birkaç saniye sonra ellerini belimde hissettim. Uzun zamandır yaşamadığım bir duygu kaplamıştı bedenimi. Zaten Porche hayatıma girdiğinden beri bu tarz duyguları hep yaşıyordum.

Arkamda duyduğum ayak sesi ile Porche dan ayrıldım. Arkama baktım. Yavaş adımlar ile gelen Pete'di. Gözleri dolmuştu. Porche'a bakıyor, sanki bir şey diyecek ama diyemiyor gibiydi.

- Porche iyi misin?

Porche, Pete'den gözlerini ayırdı ve bana baktı. Kalbim... Konuş yavrum demek istemiştim o anda.

- İyiyim. Artık iyiyim.

Elini yanağıma koydu. Bunu beklemiyordum. Yaklaşıp dudağıma bir öpücük bıraktı. Abi tütün beni.
Benden ayrılıp gülümsedi.

- Her şeyi öğrenmiş gibisin.

- Evet sen de öğrenmiş gibisin.

- Öğrendim. Gerçi öğrenmesek bile bir araya gelirdik Kinn. Bunu hissediyordum.

( He amk )

Porche ile devam eden diyoloğumuz Pete'in sesi ile bölündü. İlimizde Ona baktık.

- Porche... Vegas? O nerede?

- Bilmiyorum. Herhalde oradan kurtulmuştur. Belki yakında çıkar ortaya... Hem durun bir dakika biz nasıl kurtulduk?

Pete başını yere eğdi ve arkasını dönüp arabaya doğru yürümeye başladı.
Ben de Porche'un elini tutup Pete'in peşinden gitmeye başladım.

- Porche, az önce Ren sizin için kendisini feda etti.

Porche'un adımları durdu.

- Ne? Neden? Ren niye bunu yapsın?

Dönüp Ona baktım.

- O yapmazsa Pete yapacaktı.

Porsche şaşkın bir şekilde Pete'e baktı. Sonra ise bana... Kafası karışık görünüyordu. Haklıydı. Ama şimdi burası bunları konuşacağımız yer değildi. Daha fazla konuşmadık. Arabaya bindik. Porche arabayı kullanıyor, ben yanında oturuyordum. Pete ise arkada ağlıyordu.

- Pete... Vegas ne zaman gelir bilmiyoruz. Üstelik hazır olman gereken bir konu da var. Hafıza. Bazıları hafızaları silinip gönderilir.

Pete, Porche'un dediklerini duyduktan sonra ellerini yüzüne baktırdı. Geri çekti ve derin bir nefes aldı.

- İyi olması daha önemli Porche. İyi olduğunu görsem yeter.

Pete'e baktım. Berbat bir ruh halindeydi. Vegas'ın Onu hatırlamasını umuyordum.
.
.
.
.
+PETE+
Çaresizlik... Bu yaşıma kadar hissettiğim en kötü duygu. Bunu şimdi öğreniyorum. Dar bir alanda kalmaktan daha beter.  Elle tutulur yanı yok. Kimse yok. Hatta sen bile yoksun. Benim için daha önemlisi ise Vegas yok. Ren yok.

Yol boyu geçtiğimiz yerlerde Ren ile olan anılarımı hatırladığım ufak şeyler buluyordum. Beni tekrar bunaltmasını, Grey ile kavga etmesini, iğrenç şakalar yapmasini o kadar çok isterdim ki... Canım arkadaşım.

Ve Vegas... Kim bilir ne zaman gelecekti? Beni hatırlayacak mıydı? Çabuk gelmesini ve beni hatırlamasını umuyordum. Ona o kadar çok ihtiyacım vardı ki.