Kayak Vedası - Sk8 The İnfinity

Episōdo 10

Oylamayı unutmayalım lütfen! İyi okumalarr dilerim.

Kurs mu demeliydim bilmiyorum ama alana gelmiştim.

Yuta sensei'n gelmesini bekliyordum. Çok dakik bir hocaydı ama geciken ben olmama rağmen 5 dakikadır ortalıkta yoktu.

"Oo miya seni beklemiyordum." dedi.

Ne ara gelmişti? Öylece bana doğru gelen senseiye bakıyordum.

"Bende gelmemenizi umuyordum." demek isterdim ama hiç bir şey demedim.

"Yine sessiziz?"

"Sessiz olmak iyidir derler. Boş konuşmak yerine." dedim ve gülümsedim.

Hocaya karşı çıkmayı sevdiğimden değil ama benimle iletişime geçecekse beni böyle kabul etmeliydi, yargılamamalıydı.

"Herneyse hadi kaykayınla gel yanıma. Yeni bir hareket göstereceğim." dedi ve yanına ilerledim.

×××

"Hadi ama miya! Bu kadar zor olamaz." diye bağırdı.

Hiç bir şey demedim. Bu yüzden sevmiyordum kursu. Kendi kendime öğrenmek varken zorla bir hareketi öğreniyordum.

"Hadi! Ha gayret miya!" diye bağırdı tekrardan.

Kendi kendime yapmaya çalışırken bile düşüyordum. Hareket zor değildi ama yapamıyordum!

"Oldu mu?" diye sordum.

Her yapışımda sorup duruyordum.

"Olmadı. Tekrar dene!" dedi.

Offlayarak yapmaya çalışırken miya bir şey farketti.

Kendisini mükemmel sanıyordu ama onun da yapamadığı şeyler vardı.

Akio'nun da anında her şeyi yapabileceğini düşünmesi yanlıştı.

Uzun bir aradan sonra bir şey farkettiği için gülümsedi.

"Hadi miya! Yapabilirsin!" diye bağırdı hocası.

O sırada heyecanla yaptı, denedi.

Bir şeyler yapıyordum ama ne yaptığım hakkında en ufak fikrim yoktu çünkü birisi beni yönetiyordu, istekle yapmıyordum.

"Oldu miya! Başardın!" dedi sensei'm.

Gerçekten yapmış mıydım?

"Gerçekten mi?"

"Evet!" dedi ve bana sarıldı.

Bende sarıldım, neden sarıldığımızı çözemesem de.

"Çıkabilirsin. Bu günlük bu kadar." dedi ve gülümsedi.

Peki dedikten sonra oradan ayrıldım.

×××

Bildirim sesiyle dinlediğim şarkı bölündü.

Mesaj yerine tıklayıp kimin mesaj yolladığına baktım.

Çim kafa: Sensei!! Buluşalım mı?
Huhu?
Bakıyorsun ama neden mesaj yazmıyorsun senseii!!??

Miya: Olur.
Buluşalım.
Neredesin sen?

Çim kafa: Sizin evin önündeyim, sen?

Miya: Bir daha bizim evin önüne gelme.
Annemler görürse bir şey derler sana.

Çim kafa: Ne diyecekler bana?

Miya: Sorguya çekerler

Çim kafa: Peki, sen neredesin? Geleyim yanına.

×××

Hala akio'nun gelmesini bekliyordum. Önümde belirdi bir anda.

Motoru yoktu hayret!?

"Selam!" diye konuştu.

"Selam."

"Bende bir değişiklik var mı?" diye sordu.

Onu güzelce süzdükten sonra konuştum.

"Yok, eğer ki motorum yok demek istiyorsan farkettim onu." dedim.

Kıkırdadı.

"Çok dikkatlisin ve evet motorum yoktu. Yani abim almış."

"Peki."

Abisinin olduğunu bilmiyordum.
Çünkü ona soru sormuyorsun.
Evet doğru.

"Ee kaykay'ın nerede?" Bana bir kaç saniye baktıktan sonra konuştu.

"Almadım."

"Onu görüyorum zaten. Niye almadın? Ders için yazmadın mı bana?" diye sorularımı sıraladım.

"Yio orada kaykay kayalım demedim."

"Kesik kesik anlatmak yerine net olur musun?" dedim.

"Sen beni tanımıyorsun, ben de seni. Seni kendim tanımak istiyorum, arkadaş olarak. Hem birbirimizi tanırsak sen bana böyle garip davranmazsın, kendin olursun."

"Bir günde birbirimizi tanırsak n'olacak?"

"Bilmem, tanımış olacağız."

"Peki. Tanıyalım bakalım." dedim.

"Şurada çok sık gittiğim bir restoran var. Gidelim mi?"

"Gidelim." dedim.

Beraber yürümeye başladık. Bana ilk sorusunu sordu.

"Seni zorlamak istemem ama.. neden ailenden utanıyorsun?"

Somurtarak ona baktım.

"Benimle sadece. Herneyse." dedim ve anlatmaya başladım.