Delicate Wings || Minchan/Banginho

Chapter 5

YENİ BÖLÜM Wİİİ
BAŞLIYORUMMMM...

Chan minhonun uyuduğunu anladığında gülümseyip saçlarını öptükten sonra uzun zamandır fulardan almadığı kokuyu saçlarından alırken. uykuya daldı aynı minho gibi.

᯽᯽᯽

~Minho~

Gözlerim yavaş yavaş açılırken kollarında olduğum bedenin kendini kastığını hissetmiştim. Kabus görüyordu sanırım. Kollarının arasından çıkıp yatağa oturdum. Terlemişti ve göz yaşı döküyordu. Kalbimin acıdığını hissetmiştim onu böyle görmek hoşuma gitmemişti.

Hafifçe omzundan sarstım onu.
"Chan uyan..chan sana diyorum!"
Sesimi yükseltmemle gözlerini açıp dikleşti. Derin nefesler alıyordu. Sakinleşmesini beklemek zorundaydım ne olduğunu merak etmiştim.

"Chan iyi misin?...kabus mu gördün?"

Bakışları bana döndüğünde irkilmeden edemedim. Bakışlarındaki soğukluk iliklerime işliyordu.
"Küpe nerde minho"

"Küpe mi?...sana verdim ya ben onu...bak komidinin üzerinde"

Eğilip komidinin üzerindeki küpeyi eline bıraktım. Rahatlayan yüz hatlarıyla derin nefes almıştı. Nerden geldiğini bilmediğim cesaretle küpenin bulunduğu elini tuttum. Bakışları beni buldupunda şefkatle gülümsedim.

"Hadi bana ne olduğunu anlat....sana yardım edebilirim"

İç çektiğini duyabiliyordum. Eğer olanlar Küpe yüzündense işler daha kötü olurdu onunla kavga etmek istemiyordum.

"Annem...Onu getirebilir misin minho?...rüyamda gördüklerim o kadar gerçekti ki...bu küpe bana ondan kalan son şey onu kaybettiğim için bana iğrenç şeyler söyledi"

Buğulu bakışları gözlerimi bulduğunda. Ellerimden birini yanağına koyup elmacık kemiği üzerini okşadım. Kapanan gözlerine bakıp iç çektim. Ağlamak ona yakışmıyordu kesinlikle.

"Özür dilerim aylarca seni aradım ama bulamadım. Ben bilmiyordum seni daha erken bulamadığım için özür dilerim."

"Minho kendini suçlama sakın bilmiyordun sana bir şey diyemem..ve bu ilk defa başıma geliyor..annem hep rüyama girerdi kaybettiğim günden beri küpen emin ellerde derdi şimdi neden böyle oldu bilmiyorum"

Daha fazla konuşmak istemiyordum söyleyecek sözüm de yoktu ama ona yardım etmek için elimden geleni yapmak istiyordum tabi nasıl olduğunu bulabilirsem.

Chane hafifçe yaklaşıp sırtımı yatak başlığına dayadım. Onu nazik hareketlerle göğsüme çektim. Chan itiraz etmeden göğsümdeki yerini alınca gülümseyip ellerimden birini saçlarına attım ve yumuşak tutamları okşamaya başladım.

Chanin elleri de belime yerleşince yerimde hafifçe kıpırdanıp daha rahat etmesini sağladım. Aylarca o küpeyi ben taşımıştım. İçimdeki sönmeyen huzurun sebebiydi. Yüzümde oluşan gülümsemeyle dudaklarımı araladım.

"Chan belki sana garip gelecek söylediklerim ama bunlar gerçekten içimde hissettiklerim...o küpeyi bulduğum gün korkmama rağmen etrafta gezindim ama kimse yoktu...orda bırakmak istememiştim. O yüzden yerini tekrar bulmak için fularımı bağladım...belki kızarsın ama seni bulana kadar hep kulağımda taşıdım...o kadar huzur veriyordu ki kendimi şanslı hissediyordum...bu küpeden kaynaklı mı yoksa sahibinden kaynaklı mı bilmiyorum ama o Küpe gerçekten sihirli"