koca barın en sessiz köşesinde kalan odada birbirlerine sarılarak yatan 2 kişi uykuya ne zaman daldıklarını bilmiyorlardı. hava oldukça sıcaktı çünkü oda küçük bir pencereye bile sahip değildi.
minho yavaşça kapıyı açtı terleselerde birbirlerine sıkıca sarılıp uyuyan iki bedene baktı. hafifçe gülümsedi aklına sevgilisi geldi onunla da bu odada tanışmışlardı. minho arkadaşlarının bir fotoğrafını çekti ve ikisininde ıslanan ve alınlarına yapışan saçları çekti ve terli olmalarını umursamadan öptü arkadaşlarının alınlarını. yavaşça kenarı koyduğu çantayı aldı ve odadan sessizce çıktı. chan gözlerini açtı eş zamanlı bir yaş düştü gözlerinden. minho çok ayrıydı chana göre.
chan minhoyu hafif kıkırdamasından ve ellerinden tanımıştı. minhoyu dudaklarından tanımıştı. minho çok umursamaz görünür gün içinde sürekli chanla kavga edip küfür ederdi ama onun her zaman abisi olmuştu hatta babası. minhonun chanı 3. öpüşüydü.
bi chan ödül aldığında heyecandan öpmüş ardından 'ne yapıyosun lan velet orospu' diyip chanın kafasına vurmuştu ikincisi ise chan babası ve annesini kaybettiğinde, sonuncu da şu andı.
chan ağladı felix daha çok sarıldı
"ağlama chris.."
"m-minh-ho olmasaydı belkide biz-"
"chris geçmiş zamana bakma. biz burdayız, burdayız ve en önemlisi hala birlikteyiz."
felix ezbere bildiği dudaklara öpücük koyup geri çekildi ve ikiside ayaklanıp kendi evlerine gittiler giderken minhoya selam verip geçen ikilinin ardından minho taktığı çantası ile barmen in yanına gitti
"bir adet sevgilimin sarhoş edici dudaklarından bir yudum alabilirmiyim acaba?"
"olur bayım."
hyunjin minhonun dudaklarına uzun bir öpücük bıraktı ve minho hyunjinin elini tuttu ve onu kendisine çekip belini kavradı.
"barıştılar."
"böyle olacağı belliydi fekixi tanıyorum chan hyungda tanıyor fakat herşeyi çok yanlış anladı"
"yani diyecek birşeyim yok birbirlerini dinlemeleri gerek yalnızca"
"hah! kimse bizim gibi olamaz"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nisan'ın 2si -chanlix-
Fanfictionchan: bebeğim.. sözümü tuttum. artık mutlusundur umarım.
