yine sıradan bir gündü son derse girecekti chan ve bunun yorgunluğu vardı üzerinde.
kapısını çalan kişiye gel komutunu verdikten sonra çekingen bir tavırla giren jisungu gördü.
kaşlarını çatarak konuşmasını bekeledi jisungun.
"şey.. chris hyung birşey sorabilir miyim?"
"tabi jisung bi sorun mu var?"
"hyung ailem yaklaşık 2 haftalığına eski memleketimize gideceklermiş teyzemin boşanma davası falan var bende okulum olduğu için gidemiyorum sınava gireceğim seneye diye.."
jisung elleri ile oynamaya devam ederken kafasını eğdi ve cekingence konuştu.
"burda tanıdığımız bir akrabamız yok ve annem de evde tek kalmamı istemiyor. arkadaşlarım da pek yok zaten.. annem size sormamı istedi yani eğer bi sakıncası yoksa sizin benimle kalmanızı rica edecektim..."
jisung kıpkırmızı olmuştu. chan yerinden kalkıp jisungun önüne geldi ve jisungun ellerini tuttu.
"sorun değil jisung.. kalabilirim. tabi aslında sen bende kalsan daha iyi olabilir çünkü komple düzenimi değişirebileceğimi sanmıyorum zaten sınav haftası"
jisung heyecanla kafasını kaldırdı.
"sorun değil hyung sorun değil ben kalırım."
jisungun kızarmıs yanaklarına dokundu chan kendine hakim olamadı bu sefer.
"utanmana gerek yoktu hanji. hadi son derse gir ve sonra gider kıyafetlerini alırız."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nisan'ın 2si -chanlix-
Fiksi Penggemarchan: bebeğim.. sözümü tuttum. artık mutlusundur umarım.
