𝓗𝓪𝓽𝓪𝓵𝓪𝓻ı𝓷 𝓽𝓪𝓽𝓵ı 𝓫𝓮𝓭𝓮𝓵𝓲 『𝕹𝖆𝖒𝖏𝖎𝖓』

Anlatsam mı? (Final~)

Namjoon

"Jin iyi misin? Sabahtan beri tek kelime etmeden boşluğu izledin!" Beni korkutuyordu. Bana baktığımda gözlerinin dolduğunu gördüm. "Jin iyi misin bebeğim?" Derin bir nefes aldı. "N-namjoon b-ben..." gözlerimden bir damla yaş döküldü pür dikkat onu dinliyordum. "...taciz edildim.." gözlerimi hayatımda hiç açmadığım kadar açtım. "N-ne?" "N-namjoon benden tiksiniyorsun değil mi?" Yüzünde buruk bir gülümseme belirdi. Gözlerindeki yaşlar bir şelale misali akıyordu. Onu kendime çektim ve sarıldım. "Hayır senden tiksinmiyorum Jin.." onu kendime daha çok çektim. "Bana anlat bebeğim. Ne oldu da o oropu sana taciz etti?" Bana daha çok sokuldu ve derin bir nefes alarak konuşmaya başladı.

"Akşam sen beni bıraktıktan bir kaç saat sonraydı. Evde yalnız olduğum için ve sıcak olduğum için short ve t-shirt giymiştim. Sonra aşağıdan sesler gelmeye başladı. Aşağı indiğimde bir hırsız olduğunu gördüm. Beni görümce üstümü süzdü. Ben tam bağıracakken ağzımı kapadı ve duvar ile arasına aldı. Bacaklarımı ve penisime dokunuyordu. Ben onu ittirmeye çalıştım. Bu sefer short umu boxer'ımı çıkardı. Onu kendimden ittirip tokat attığımda beni zorla koltuğa yatırdı ve üstüme çıktı..." omzumun ıslandığını hissettim. "Tamam bebeğim bu kadar yeterli.."

İnsanlar bazen çok tiksindirici olabiliyor...

5 yıl sonra
(Y/N: hay amk ne oldu öyle?)

"JOON!" Evde yankılanan yüksek ses ile irkildim. Me olduğunu çok iyi biliyordum. Hızlıca tuvalete gittim ve kapıyı kilitledim. Yoksa Jin'den çok büyük bir dayak yiyecektim. "JOON SENİ ÖLDÜRÜCEM! NERDESİN YİNE? SEN NASIL BENİM YENİ ALDIĞIM YEMEK SETİNİ KIRSRSIN?!" Bu odaya girdiğini hissettim be büyük bir küfür bastım içimden. "Canım kocacığım bak hamile hamile yorma beni! Zaten sinirliyim! Olum seme olan ben değil miyim? Senin hamile kalman gerekti! BEN NİYE HAMİLE KADIM AMINA KOYİM?!" Evet böyle ilginç bir durum da vardı. Sürekli altta olan ben olurdum ama henüz 1 ay önce Jin'in hamile olduğunu öğrenmiştik. Ve çok beklemeden evlenmiştik.

"AH!" Dışarıdan gelen inlemeyle dışarı fırladım. Jin etrafta yoktu. Birden ensemde bir nefes hissettim. Hassiktir! "Demek benim yeni aldığım yemek setini kırdın he?" "H-hayatım b-be-" ben daha sözümü bitiremeden Jin beni kendine döndürdü ve duvarla arasına aldı. "Şimdi sana ne ceza vermeliyim Jonnie~" ellerim istemsizce boynuna gitti. Bana sırıtarak bakıyordu. Hamile olmasa şu an kendimi becertebilirdim. "Hayatım hamilesin.." Jin'in birden sıratı düştü. Benden uzaklaşıp yatağa oturdu ve kollarını göğsünde bağladı. "Hepsi senin yüzümden! Hem ben neden hamileyim ki? Hem seme olan benim hemde hamile kalan benim! Oh ne güzel!" Yanına gidip dudağına küçük bir öpücük kondurdum.

"Sakin ol bebeğim." Bana sarıldı ve yatağa yatırdı. "Seni seviyorum Jonnie~" onu belinden tutarak kendime daha çok çektim. "Bende seni seviyorum bebeğim~" O an kendimden eskiden yaptığım bütün şeyler için nefret ettim. Ama artık o yanımdaydı. Ve o yanımda olduğu sürece ben dünyanın en mutlu insanıydım.

Final oldu🥹 bir bebek daha yuvadan uçtu. Ve yeni bir bebek doğdu🥳 umarım finali becermişimir. Sen özelsin kedicik te pek içime sinmemişti ama olsun artık.