Melody Of Love (Forced Marriage Series #3)

03

"May practice daw." Saad ni Gio sa kabilang linya ng telepono, "Mag pe-perform ba tayo?" Tanong ko sakanya habang binabasa ang mga papeles na nasa lamesa. "Oo daw." He answered. 

After a long silence, he spoke, "Aattend ka ba?" he asked, "Ano bang kakantahin?" tanong ko habang nanatiling nag-babasa ang mga mata ko, "No.1 party anthem by Arctic Monkeys." Agad akong napa-tigil sa pag-babasa ng marinig kung anong kakantahin namin. "Seryoso?" paniniguro ko, "Oo, 'di ba special sa'yo yung kantang 'yon?" he asked, "yeah." I answered as I hung up.

It's Melody's favorite song, noong mga bata pa kami sa orphanage ay palagi niya akong pinipilit na kantahin 'yon. Palagi ko siyang kinakantahan noon, tuwing gabi, bago siya matulog.  She would always say, "kuya Vincey, kantahan mo na po kasi ako," or 'di kaya, "Vincey, don't you love me anymore?" palagi siyang nag-papaawa sa'kin, kaya ang ending ay kinakantahan ko siya. She created the nickname "Vincey." Walang ibang tumawag na sa'kin nun simula nung umalis ako doon, as if namang papayag akong hindi siya ang tatawag sa'kin noon. My friends call me "Vinz" or "Vincent", i never told anyone about my nickname, i don't want anyone to call me that.

"Doc, tulala ka po." Someone spoke infront of me, i snapped out to realization at agad na nag-angat ng tingin. "What are you doing here?" Masungit kong sabi bago ibinalik ang tingin sa mga papeles ko. "Ayun na nga, doc, e," bumagsak ang mga balikat niya at sumimangot, "inutusan ako ng mama mo pati ni mommy na dalhan ka daw ng lunch." She sighed before putting the lunch box at my table. "Sinong may gawa nyan?" i asked. "Ako." She rolled her eyes.

"Busy ka ba, doc?" she asked, peeking on my papers. "Why?" I said as i looked at her, raising my left brow. "Wala lang," She shrugged. "E, mamayang gabi? may plans ka?" she asked, again. "Busy ako pag-gabi." I simply answered. "Hay nako, bye na nga," akmang aalis na sana siya, ngunit natigil siya nang mag-salita ako, "You're not going to eat with me?" pasimple kong tanong, "Malay ko po ba, baka mamaya patay gutom ka po pala at kulang pa po sa'yo yan." Magalang pa ring sabi niya. 

I shook my head, patago ako ngumiti bago siya binalingan ulit, "No, it's too much for me, sit here." Utos ko sakanya nang hilahin ko ang isa pang swivel chair at itinabi sa gilid ng mesa ko. "Ay weh? totoo ba, doc?" Sumasayaw sa saya ang mga mata niya nang yayain ko siya, i just nodded. Umupo nga siya doon at inayos ang pag-kain namin. 

Tahimik lang kaming kumain, nakikita ko ang pag-sulyap sulyap niya, alam kong gusto niya 'kong daldalin ngunit pinipigilan niya lang. "Doc," she called me, see? "Hmm?" i responded, "anong oras ka po usually umuuwi?" she asked, "6 p.m ang out ko, pero kadalasan akong nag-oover time, kaya minsan 1 a.m na'ko nakaka-uwi." I lied, 8 p.m lang ako inaabot kapag nag-oover time ako, kadalasan kasi kaming nag-peperform kung saan saan.

She nodded, tumayo na siya upang ligpitin ang pinag-kainan namin, "Oh, i forgot to tell you," she said, "sabi ng mommy mo, sa isang bahay na daw tayo tutuloy habang hindi pa daw tayo kinakasal, starting today daw." She said, i shrugged. "Okay, i'll be home by 12 a.m today," Saad ko. "Over time ka po?" she asked, i just nodded. Mga ilang minuto lang ay nag-paalam na rin siyang aalis. 

Isinandal ko ang likod ko sa swivel chair ko, she's talkative, maangas rin siya mag-salita, pero ang galang pa rin pakinggan dahil sa pag-dagdag niya ng 'po' doon. I smiled at my thoughts, ang cute, puta!

_
Melody's POV

I sat on the sofa of our house, i glanced at the clock and saw how late it was already. Hindi pa man natatanggal ang tingin ko sa orasan ay may pumasok na agad sa pintuan. 11 p.m pa lang, ang akala ko ay 12 pa siya uuwi? 

"You're 1 hour early doc ah, pero bakit ganyan ang suot mo?" kumunot ang noo niya, nang tignan niya ang suot niya ay bahagyang nanlaki ang mga mata niya, "ganto talaga ang pormahan ko." He said before going upstairs, sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makapasok na siya sa kwarto niya. 

I yawned, i'm already sleepy. I went upstairs as well, didiretso na sana ako sa kwarto ko nang madaanan ko ang kwarto ni Vincent, i can hear someone singing, is it him? 

Mas lumapit pa'ko sa pinto ng kwarto niya at inilapit ang tenga sa pintuan upang mas marinig ko ng malinaw ang kinakanta niya. "So you're on the prowl wondering whether, she left already or not..." Mas lumapit pa'ko sa pinto nang marinig na pamilyar ang kinakanta niya, "Leather jacket, collar popped like Cantonna, never knowing when to stop~" he continued. 

"Sunglasses indoors, par for the course, lights in the floors and sweat on the walls, cages and poles..." malalim ang boses niya, ngunit 'tila ba isang anghel ang pinapakinggan kong umawit, "Call off the search for your soul, or put it on hold again, she's having a sly indoor smoke, and she calls the folks who run this, her oldest friends, sipping a drink and laughing at imaginary jokes..." habang tumatagal ay tila ba nakikilala ko ang boses niya, tila ba narinig ko na 'yon kung saan... 

I remembered the song! It's the No.1 party anthem by Arctic Monkeys, it's my favorite back then, well, i guess it's my favorite again, i sat in front of his door as i continued listening to him. His voice is very relaxing, it touched my heart. 

I hummed, sinasabayan ko na ang pag-kanta niya, feel na feel ko pa ang pag-kanta. I stood up to sing properly, "The look of love, the rush of blood, the "She's with me"'s, the Gallic shrug, the shutterbugs, the Camera Plus, the black & white and the color dodge, the good time girls, the cubicles, the house of fun, the number one...  Party anthem, oh~" I sang. 

Nang tumalikod ako ay nakita kong naka-tayo na doon si Vincent, he looks so confused and shocked at the same time, "You know that song?" he asked, "yes." I nodded, "y-your voice..." lumapit pa siya upang titigan ng maayos ang mukha ko, agad siyang natigilan bago nanlaki ang mata, "bakit po?" i asked, getting confuse, "are you, Mely?" he asked. 

Bahagyang nanlaki ang mata ko nang tawagin niya ako sa palayaw kong 'yon, only one person calls me that... "V-vincey?" i asked, with my eyes, wide open. "Oh my god." He covered his mouth, hindi makapaniwala sa nalaman.  So all this time, tama ang hinala ko? 

"I've searched for you everywhere, baby..." naluluha niya akong tinignan bago malawak na ngumiti sa'kin, his eyes was full of pain, sadness, and happiness. 

I don't feel the same, i'm mad at you. You... left me there.

_
A/N: won't update tomorrow, i have to attend our school orientation, have a nice day! 

'di naman halata na fav song ko yung no.1 party anthem 'no?