Melody Of Love (Forced Marriage Series #3)

09

A Glimpse of Her

"That's fucked up," komento ni Luis pag-tapos kong ikwento ang nangyari kagabi, "iba talaga pag pogi, hinahabol ng mga babae, i feel you bro," dagdag naman ni Asher, "ang hangin naman dito," pangongontra ni Calix sa kanya, "mas mahangin sa puntod ng asawa mo," balik sa kanya ni Asher, agad na napalingon si Calix sa kanya atsaka masamang tumingin, "at least hanggang dulo, ako ang pinili," saad ni Calix, pinakawalan ni Luis ang kanina pang pinipigilan na pag-tawa. Mga gago.

"Grabe, anlaki ng naitulong niyo, thank you ha," sarkastikong saad ko bago sila inirapan, "bro, what are you waiting for? imbes na tumambay ka dito, why don't you go and start finding your wife?" suhestyon ni Asher, well, he's right, i should go find Melody.

"I don't know where to start," i said, "bumalik ka sa pinang-yarihan ng aksidente, manood ka ng news na nilabas nung panahong nang-yari ang aksidente, mag-punta ka sa malapit na police station doon, pwede kang makakuha ng impormasyon sakanila." Suhestyon naman ni Luis.

"We got you, bro, we'll help you," Asher said, "luh? anong 'We' ikaw lang, ikaw naka-isip e, pabida ka kasing hayop ka," saad ni Calix bago inirapan si Asher, tangina talaga 'to.

"I'll go now, baka ilibing ko pa kayong dalawa," saad ko sabay tumayo, "ingat, wag ka ma-fall sa ipapa-kasal sa'yo ng mommy mo, sinabi ko rin dati sa sarili ko na hindi ako mafa-fall kay Emerald e, eme lang pala," saad ni Asher na ikinatawa naman nung dalawa.

_

I entered the house and saw Selene on the sofa, scrolling on her phone. Ang arte talaga. "Hey, hon, you're back, what do you want to eat? i'll order food," she said while smiling at me, "i'm not staying here, kukunin ko lang ang mga gamit at aalis na'ko." I said before going upstairs to get my stuff. 

Nang maka-pasok ako sa kwarto ko, naisip ko na mahihirapan ako kung aalis ako dito, masyadong magastos kung magho-hotel ako, atsaka masyado akong maraming gamit, masyadong mahirap. 

Nag-impake lang ako ng ilang damit at mga kailangan ko, hindi ko pa alam kung saan ako mag-sstay, bahala na. I went out of my room at dire-diretsong lumabas ng bahay. Hindi ko na pinansin ang presensya ni Selene at umalis na lang.

Medyo malapit lang ang lugar na pinang-yarihan ng aksidente, nasisiguro kong hindi ako aabutin ng dilim. I just booked a grab, ayoko pang mag-drive, medyo natatakot pa'ko. 

We arrived at the place where the accident happened a few years ago, it changed a bit, but the place still gave me flashbacks. 

I went out of the car, umandar na iyon nang makababa ako, i'm carrying my bag with me while looking around, gaya ng normal na highway, maraming dumadaang sasakyan dito.

Nang may dumaan na lalaki, agad akong nag-tanong, "excuse me, saan dito yung pinaka-malapit na police station?" tanong ko sakanya, tumingin siya sa taas na tila ba nag-iisip, "mga apat na kanto mula rito, may makikita kang police station," saad niya bago umalis, "salamat," pahabol ko.

"The look of love..." sa di kalayuan ay may narinig akong isang babaeng umaawit, the voice... it sounds so familiar. 

"The rush of blood..." agad akong napalingon sa pinanggagalingan ng tinig, it's a woman with a ginger hair, maputi rin ang kutis niya, ang height ay katamtaman lang, mahaba ang buhok niya, she's wearing a white puff-sleeved dress na may bulaklakin na design. She's holding a white rose and a red tulip, nakatagilid siya sa'kin at natatakpan ng buhok ang mukha niya kaya hindi ko makita ang mukha niya. 

Inilapag niya ang mga bulaklak na hawak niya sa gilid ng kalsada, tumingala siya at pumikit na tila ba humihiling sa langit. Naging malinaw sa paningin ko ang side profile niya, she's familiar, very familiar...

"Melody?" i asked loudly, i saw how she opened her eyes, but she still remained looking at the sky. Nakita ko kung paano nang-laki ang mga mata niya, ngunit agad na napalitan iyon ng malambot na tingin. Nang ibaba nya ang tingin ay agad siyang ngumiti. 

She turned her back to me before walking away. Susundan ko sana siya ngunit hindi ko maigalaw ang mga paa ko, tila ba napako ako sa kinatatayuan ko. Hindi ko maproseso ang mga nang-yari.

_

Andito ako ngayon sa police station, kanina pa 'ko nag-tatanong kung meron ba silang record ng aksidenteng 'yon ngunit wala raw. "I'm willing to pay, kahit mag-kano, just give me the information," pag-pupumilit ko, hindi ako naniniwala na wala silang record noon. 

"Wala ho talaga kaming magagawa, hindi kami basta basta nag-lalabas ng impormasyon," saad nung isang police, kainis. 

I sat at the waiting area, nakakapagod rin pala. 

Kung hindi ako makakakuha ng impormasyon dito, i need to find the woman from earlier, malakas ang hinala ko, i've seen my wife earlier. 

Hindi ko alam kung nakaka-alala siya, pero malakas ang kutob kong nakaka-alala siya dahil sa naging reaksyon niya sa pag-tawag ko sakanya kanina. 

Just wait.