KAR TANESİ

8)SON BİR HAFTA

Taşınmama 7 gün kalmıştı. Okul ara tatile girmiş yaklaşık bir ay boştum. İki haftadır ev için uğraşıyor eşyalarımı taksit taksit taşımıştım.
Kıyafetlerim için uygun bir dolap ve şimdilik bir çekyat almıştım. Bu sürede elektrik, doğalgaz ve suyu açtırmak için tahminimden çok para gittiği için işe başladıktan sonra kalan eşyaları yavaş yavaş toparlarım diye düşünmüştüm. Bu iki haftada evden çok erken çıkıyor çok geç geliyordum. Bu yüzden ne Ateşi ne de o Levet denen şerefsizi görmüyordum.
Benim için iyi geçen iki haftaydı özetle.
Şimdi ise ilk iş günüm için hazırlanıyordum. Küçük krem çantamı da aldığım gibi kapıdaki dolabı iterek çıktım. Aşağı indiğimde saat henüz çok erken olmasına rağmen bir kargaşa vardı.

"Anne!! Eldivenlerimi bulamıyorum." Cansunun cığıran sesiyle yüzümü ekşittim. Merdivenden inen Melih beni itekledi "Çık ayak altından Berfu!" Elinde valizlerle Cansunun yanına gidip elini sırtına attı. Nereye gidiyorlardı? "Hadi çıkalım." dediğinde ben botlarımı giymiş ve kapıyı açmıştım.
Karşımda gördüğüm yüzlerle kaşlarım havalandı.
Ateş, Levent, Kerem, Utku, Cemal ve Gökçe...
Bunlar birbirlerinden nefret ederlerdi, ne değişti? Diye düşünmeden duramamıştım.
'Sana ne Berfu ne halt ederlerse etsinler' öyleydi beni artık zerre ilgilendirmiyorlardı.

Cansu arkamdan koşarak gelip Ateşe sarıldı. "Aşkım çok heyecanlıyım. İlk tatilimiz bu." Yamuk sürdüğü kırmızı rujuyla Ateşe sesli bir öpücük kondurdu. Daha fazla orada dikilmeyeyim diye onları geride bırakarak ilerledim.

"Berfucum bırakalım seni de gideceğin yere?" Gözlerimi devirip döndüm. Gökçeye baktım baştan aşağı onu süzerken tiksinircesine bir ifade kullanmıştım. Yeterince açıklayıcıydı bence. Bu kızın benimle derdi neydi allah aşkına?
Keyfimi ve heyecanımı bozmadan Mügenin attığı konuma gitmek için otobüse bindim. Okula yakındı. Hatta evime çok çok yakındı.

Kafenin önüne geldiğimde derince nefeslenip üstüme çeki düzen verdim. "Hadi Berfu. Hadi kızım, yeni başlangıçlara." Kendime verdiğim gaz ile yüzüme genişçe bir gülümseme takıp içeri geçtim.

Müge beni gördüğünde kocaman bir gülümsemeyle yanıma gelip sarıldı. Aynı şekilde karşılık verdiğimde bileğimden çekerek beni kasa tarafına götürdü.

"Bak seni sevgilimle tanıştırayım Ömer. Bebeğim bu da hep anlattığım o arkadaşım Berfu." Heyecanla bizi tanıştırdığında gözleri parlıyordu. Ömer de samimiyetle elini uzattığında gülümseyerek sıktım.
Ardından beni içeri götürüp belime bir önlük bağladı.

"Hadi bakalım kızçem iş vakti." Gülümseyerek peşinden gittim. Bana masa numaralarını gösterdi ve ardından gelen müşterilere bakmaya başladım. Şu an çok kalabalık değildi ama dönem içerisinde öğrenciler akın akın geliyormuş buraya. Müge öyle söyledi. Bir kaç masaya baktıktan sonra içeri biri girdi. Kasaya döndüğümde Müge kaşlarını çatmış direkt olarak yeni gelen kıza bakıyordu. "Ay geldi yine allahın cezası." mırıldanmaya başlayınca Ömer tavana bakıp ofladı. "Müge allah aşkına başlama sevgilim." diye fısıldadı. Kimdi ki bu kız?

Kız kasaya yakın bir masaya geçtiğinde sırıtıp bize baktı. Müge elinin altındaki bezi sıktığında derince nefeslendi ve sessizce mırıldandı "sakin Müge, Alaz için katlanman gerek." Sonra gözlerini açıp Ömere döndü "ya biz bu kıza Alaz için katlanıyoruz da Alaz ne için bu kıza kaynatıyor Ömer?" sesi yüksek çıkmıştı. "Müge! Sen de çok iyi biliyorsun." dedi Mügenin aksine sakin bir şekilde. "Bilmiyorum hiçbir şey bilmiyorum." Müge sinirle içeri geçtiğinde olaya fransız kalan ben de kızın masasına gidip siparişini aldım.

Bana cafenin sahibi gibi davranmasını umursamadan Ömerin ona hazırladığı White Chocolate Mocha'yı götürdüm.

Bir kaç saat geçmişti. Kız hala tek başına otururken Müge sakinlemiş işlere geri dönmüştü. Mügenin neşeli sesi kafeye dolduğunda ona döndüm. "Ay şükür yüzünüzü gören cennetlik Yusuf bey." İçeri giren çocuğa sıkıca sarıldı. Bu adamı bir yerden tanıyor olabilirdim. Kaşlarımı çatarak ona baktığımda gözleri beni bulduğunda biraz bekledi. Sonra Mügeden ayrılıp başına bir öpücük kondurdu.