Yıldızlara Doğru || ZEYÇAĞ

3- Cemre

Oy ve yorum atmayı unutmayın:)

Sabah yurttan biraz erken çıkmıştım bu sefer. Oda arkadaşlarımla dün gece tartışmıştık ve sabah onlarla denk gelip moralimi bozmak istemiyordum.

Yurt kampüse yürüme mesafesinde olduğundan kulaklığımı takıp yürümeye başladım. Kampüsün giriş kapısının önündeki otobüs durağına geldiğimde bir otobüs yolcu indiriyordu. Inenlerden biri gözüme çarptı. O çocuktu. O da beni fark edip göz göze geldiğimizde göz temasımı kesip kampüse doğru yürüdüm.

Saat daha erken olduğundan bahçede oturmak daha iyi olurdu belki. Ama önce bir çay almalıydım kendime kantinden. Fakat ben yürürken o çocuğun hızlı yürüyüp önüme geçtiğini gördüm. İstemsizce gözlerimle gittiği yeri takip ederken diş hekimliği fakültesine girdiğini gördüm. Tesadüfen de olsa bölümünü öğrenmiştim.

Ama daha fazla bu konu hakkında kafa yormadan kendi fakülteme gidip kantine indim. Kendime bir çay ve poğaça aldığımda tekrardan bahçeye çıktım. Dünkü yerime giderken peşimden gelen bir kediye gülümsedim.

Aynı yere geçip oturduğumda tekrardan onu gördüm. Bu aralar çok fazla gözüme çarpıyordu. Belki de hep gözümün önündeydi ama yeni fark ediyordum. Algıda seçicilik bu olsa gerek. O da karşı tarafimdaki kamelyaya geçip oturduğunda yüz yüze oturuyor sayılırdık. Gözlerimi ondan çekip telefonumla ilgilenmeye başladım.

Bir süre sonra " Çağrı! Nerdesin sen? Seni arıyorum yarım saattir." diyerek Cemre geldi karşımdaki çocuğun yanına. Adı Çağrı'ydı demek.

" Hiç... Öyle oturuyorum işte." dedi o da.

Cemre'nin " Bu arada sana da günaydın! Rahatsız ettiysem kusura bakma." demesiyle kafamı kaldırdığımda bana bakarak konuştuğunu, bana hitap ettiğini anladım.

" Yok, hayır. Sorun değil." diye kısaca onu cevaplayın tekrardan telefonuma çevirdim bakışlarımı. O an onun " Günaydın"ınına cevap vermediğimi fark edip kendi kendime kızdım.

" Şey pardon. Günaydın sana da." diye çekingen bir şekilde onunla tekrar konuştuğumda bana gülümseyerek bakıp el salladı. Ardından arkadaşının yanına oturdu.

Ben de tekrardan ilgimi onlardan çektiğimde kendi aralarında konuşmaya başlamışlardı. Bir süre sonra üşüdüğümü fark edip ayağa kalktığımda birisinin koşarak gelip koluma girdiğini fark ettim. Şaşkınlıkla irkilerek o tarafa döndüğümde bunun Cemre olduğunu gördüm.

" Kusura bakma, korkuttum seni ama... Sanırım regl olmuşsun. Fark etmemişsindir diye söyleyeyim." dedi beraber fakülteye doğru yürürken.

" Kıyafetime mi geçmiş?" diye sıkıntıyla sorduğumda hafifçe kafasını salladı.

" Ama sorun etme. Yanımda yedek pantolon vardı. Ders çıkışı arkadaşlarımla bir yere gideceğiz diye almıştım. Eğer istersen sana verebilirim." dediğinde bu düşünceliliği karşısında gözlerimin dolduğunu hissettim. Buraya geldiğimden beri hiç kimse beni bu kadar düşünmemişti. Belki küçük bir şeydi ama buna bile ihtiyacım varmış.

" Ben... Ben çok tesekkur ederim. Zahmet etme. Hırkam vardı onu bağlarım belime." dediğimde dudak büzdü.

" Sen bilirsin de hava biraz soğuk ya... Üşüyebilirsin eğer hırkanı çıkarırsan. Gel hadi benimle." dediğinde ona gülümseyip peşinden gittim. Tatlı bir kızdı. Ve sanırım kendime bir arkadaş bulmuştum. O bilmese de ben kendi içimden de olsa onunla arkadaş olmuştum.

Nasıldı bölüm? Beğendiniz mi?

Hepimize bol ZeyÇağ'lı günler:)